La vida Mexicana!

Hola!

Het is weer iets meer dan een week geleden sinds ik wat geschreven heb. Mijn weken zien er eigenlijk steeds hetzelfde uit; vanaf 07.00 (of 08.00 uur op vrijdag) les tot en met 15.00 uur (14.00 uur op maandag en woensdag), daarna naar huis om te eten, op maandag en woensdag weer terug naar school om te voetballen en anders huiswerk doen. ’s Avonds wat rusten en Netflix kijken en dan rond 22.30 uur naar bed om de volgende dag weer op te staan om 5.50 uur.

Wat wel veranderd is, is dat ik eerst per fiets naar school zou gaan, en dat hebben we geprobeerd; ik op de fiets, Victor op de motor en Liz en Cami in de auto. Dat was niet zo’n succes. Het bleek ietsje te stijl om dat stuk naar school te kunnen fietsen (ik kwam bijna niet vooruit), dus zei Liz dat ze me voortaan op de heenweg zou brengen en op de terugweg moest ik de schoolbus nemen. Ik dat vragen op school, maar er blijkt helemaal geen schoolbus naar Cumbres Del Lago (Colonia waar ik woon) te gaan, omdat dat te dicht bij school is (wel echt te ver om bijv. te kunnen lopen). Nu brengt en haalt Liz me voortaan toch, maar zal ik op de dagen dat ik om 14.00 uur uit ben een uur extra op school zitten, omdat ze niet eerder weg kan van haar werk. Als ze wel eerder weg kan, heb ik geluk en hoef ik niet te wachten.

Verder was de AFS-avond erg gezellig, met o.a. een voorstelling van typische Mexicaanse dans. De musical was ook erg leuk, ook al verstond ik er niet veel van.

Verder ben ik vrijdag nog naar de film geweest met 3 vriendinnen uit mijn klas, wat ook erg gezellig was. We hebben de film Star Trek; Beyond Limits gezien. Ik vond het een leuke film, omdat ik de verhaallijn ken, maar zij vonden er niet veel aan, omdat ze nog nooit een andere Star Trek film hadden gezien en dus niet snapte wat elk karakter voorstelde.

Verder wil ik in deze blog de grootste verschillen tussen Mexico en Nederland, die ik tot nu toe heb gezien/meegemaakt, vertellen.

1. Wegen

De wegen zijn hier zoveel slechter dan in Nederland. Overal zitten gaten in de weg en liggen stenen op straat. Bij ons in de straat was er een heuvel (dat zorgt dat mensen niet te hard door de straat rijden) meer dan een week op 2 plaatsen kapot (als je het niet ziet rijd je je hele auto kapot), en moesten we elke keer helemaal naar de zijkant uitwijken om fatsoenlijk over de heuvel te komen. Je moet hier niet erg gesteld zijn op je auto, want ze gaan hier eerder kapot dan dat ze heel blijven met deze wegen.

Ook is het gevaarlijk om hier te lopen of te fietsen. Er zijn eigenlijk overal alleen wegen voor auto’s, soms voetpaden, maar al helemaal nooit een fietspad. Als je loopt of fiets ben je dus al snel aangewezen op de straat met auto’s. En dat is niet erg veilig. Auto’s zijn niet gewend aan fietsers en voetgangers, dus je moet heel erg oppassen om niet aangereden te worden.

2. Verkeersregels

Ze zijn hier niet zo streng op verkeersregels. Het is meer; gaan, of je staat een uur te wachten. Op de weg naar school hebben wij voorrang, maar er zijn altijd auto’s die er even snel voor willen schieten.

Ook de regel ‘je riem omhebben in de auto’ wordt hier een beetje met een korreltje zout genomen. Langs de weg staan wel borden dat het beter is om je veiligheidsgordel om te hebben, maar er echt naar luisteren doen ze niet. (Ik heb wel altijd mijn riem om.)

3. De bus

Zoals ik net al zei ben ik vrijdag met 3 vriendinnen van school naar de bioscoop geweest. We hebben toen de publieke bus genomen. Wat een verschil met Nederland zeg, en als ik eerlijk ben neem ik liever niet meer de bus, behalve als het niet anders kan.
Er staat nergens aangegeven dat ergens een bus stop is, je weet het of je weet het niet. Ik vroeg of er een tijd is waarop de bus aankomt, maar nee, je wacht en hoopt dat er een bus komt. Toen er eindelijk een bus kwam, reed die gewoon door. Daarna zijn we naar een andere bus stop in de buurt gelopen en hebben daar gewacht. Op het moment dat de bus komt is het dringen geblazen en moet je ‘vechten’ voor je plekje in de bus, die dan op dat moment eigenlijk al helemaal vol is.
De rit zelf is ook niet echt geweldig. De bus scheurt door het verkeer heen en nergens staat aangegeven wat de volgende bus stop is, nogmaals, je weet het of je weet het niet. Het is een soort achtbaan rit en je moet je vreselijk goed vasthouden om niet om te vallen. Voor de grap zeiden we tegen elkaar dat je helemaal niet meer naar een duur attractiepark hoeft, maar gewoon de bus kunt nemen voor 8,50 pesos (ong. 0,40 eurocent).

Mijn huis

Het huis heeft 2 verdiepingen, de begane grond is redelijk ruim met een zitgedeelte, een eetgedeelte en een keuken. Ook is er een speelkamer voor Cami en een toilet. Op de eerste verdieping zijn de slaapkamers gevestigd. Er zijn in totaal 3 slaapkamers en ze hebben allemaal een eigen badkamer. Ook is er een soort tv-hoek, maar omdat elke kamer een tv heeft wordt daar niet zoveel gebruik van gemaakt. Wel vind ik het fijn om daar te zitten om een boek te lezen.
Aan de zijkant van het huis is nog een kamer met een badkamer gevestigd. Deze is voor Dianise, de vrouw die helpt in het huishouden. Dianise is in huis van maandag t/m zaterdag ochtend. Zij doet eigenlijk alles in huis; schoonmaken, wassen, eten koken, bed opmaken etc. Ik hoef dus opzich niets te doen in het huishouden, dat is heel luxe.

We hadden 2 huisdieren in huis, een hond en een cavia. Helaas is de cavia vorige week donderdag overleden, dus nu is alleen de hond Cleo nog over. De hond is echt super druk en heeft altijd heel erg veel energie. Haar is eigenlijk ook niks geleerd, dus ze luistert ook niet echt goed.

Nog even een korte samenvatting van het weekend.
Op zaterdag hadden we een lunch voor de verjaardag van Liz, met vrienden van Liz. Victor had heerlijk gekookt, echt super! De lunch had eigenlijk moeten beginnen om 14.30 uur, maar de eerste kwamen pas rond 15.45 uur. Toen zijn we gaan eten. Ik had alleen geen idee hoeveel er nog meer moesten komen (uiteindelijk 4 families in totaal), maar laat ik het erop houden dat de laatsten om 18.00 uur arriveerden! Hoezo een beetje laat? Liz was hier zelf ook niet heel blij mee, ze vond het wel érg laat (ze zei zelfs; ‘Was ik maar in Duitsland of Nederland geboren, daar zijn de mensen tenminste op tijd.’). Het probleem hier is dat je er niet boos om kan worden, omdat het gewoon normaal en geaccepteerd is.
Ik heb een groot deel van de avond met Padmé gepraat, de dochter van een van de vrienden van Liz. Ze is 14 jaar en heel aardig. Ze is nog nooit buiten Mexico geweest en was erg geïnteresseerd in mij en Nederland. Zij praatte heel duidelijk Spaans, dus ze heeft vooral Spaans gepraat en ik probeerde dan ook te antwoorden in het Spaans, maar als ik iets niet wist kon ik het in het Engels zeggen. Het verstaan ging me best goed af, ben ik heel blij mee!

Op zondag zijn we met het gezin naar het museum van Querétaro geweest in het historisch centrum. Dat was erg interessant en leuk om meer te weten te komen over de geschiedenis van Querétaro en het midden van Mexico.

Vrijdag is het een nationale feestdag; dia de la independencia. Dan wordt de onafhankelijkheid van Mexico gevierd. Dit is een erg belangrijke dag en ik ben erg benieuwd hoe dit precies gevierd wordt. Ik kijk ernaar uit!

Volgende week heb ik mijn eerste toetsweek. Ik ben benieuwd hoe ik het ervan af ga brengen. Ik ga mijn lessen in het Spaans sowieso niet halen, daarvoor snap ik echt nog veel te weinig. Ik ga mijn best doen voor mijn vakken in het Engels, maar ben benieuwd, want ik heb geen idee hoe de toetsen er hier uitzien.

En wat betreft het missen/heimwee. Dat valt gelukkig nog heel erg mee. Ik heb tot nu toe 1 erg slechte en moeilijke dag gehad. Ook mis ik thuis soms als er weer een ellenlang verhaal wordt gehouden in het Spaans en ik er wéér niks van begrijp, maar voor de rest gaat het heel goed. Er zijn genoeg mensen die mij willen helpen. Thuis praten we nu ook vooral Spaans, met Engels ertussendoor als ik het niet begrijp. Op school is dit lastiger. Liz spreekt bijvoorbeeld heel duidelijk Spaans, maar op school vind ik dat de meesten heel onduidelijk en erg snel praten. Dat is dus nog bijna niet te doen. Ook lachen ze soms om mijn Spaanse accent dat ik heb, omdat ik Spaans-Spaanse lessen heb gehad en niet Mexicaans-Spaanse lessen, maar dat vind ik een beetje raar. Het zou gewoon goed moeten zijn dat ik het tenminste probeer.

Tot de volgende blog!

Maud

Ps. De foto’s die ik toevoeg zijn te zien onder het kopje ‘foto’s’.
ps. Als je automatisch updates wil ontvangen, meld je dan even aan met je mailadres, ik weet namelijk niet zeker of ik mijn blogs op Facebook blijf plaatsen.

De eerste week op school!

Woensdag 24 augustus was het dan zover, mijn eerste schooldag! Ik had mijn wekker gezet om 5.50 uur. Ik was al eerder wakker, gedeelte jetlag, gedeelte spanning. Ik trok mijn ‘UVM-uniform’ aan; een polo met ‘UVM – PREPA’ erop geborduurd en een spijkerbroek (niet van school). De polo’s zijn er in 2 kleuren; rood en blauw. ‘Prepa’ staat voor ‘Preparatoria’. Dat betekent High School. Na het ontbijt bracht Liz mij naar school. Hoe dichter we bij de school kwamen, hoe drukker het werd. Bij de poort zette Liz mij af en stond ik er alleen voor; nu moest ik mijn klaslokaal zien te vinden. Ook het schoolterrein überhaupt binnenkomen was al een hele opgave. Om het schoolterrein op te mogen heb je een schoolpasje nodig. Dit had ik nog niet gekregen. Ik moest dus op een formulier mijn naam, schoolnummer en nog meer dingen invullen die ik niet snapte. Mijn schoolnummer wist ik niet, dus het enige wat overbleef was het invullen van mijn naam. Daar namen ze gelukkig genoegen mee en ik mocht doorlopen. Toen nog mijn lokaal vinden. Hier heb je de hele en elke dag hetzelfde lokaal, de leraren veranderen van lokaal. Ik zit in lokaal ‘F-08’, wat betekent dat ik in gebouw F zit in lokaal 08. Toen ik het gebouw gevonden had, wat uiteindelijk best vlot ging, ging ik op zoek naar mijn klaslokaal. Ook dit was snel gevonden, alleen was de deur dicht en het licht uit, terwijl in alle andere lokalen het licht aan was en de deur open. Was ik verkeerd? Was het lokaal veranderd? Na een tijdje ongemakkelijk voor de deur te hebben gestaan, kwam er ineens iemand naar buiten. Er waren dus toch mensen in het lokaal?! Ik ben toen maar naar binnen gelopen en ja hoor, mijn klas zat gewoon binnen, in het donker..

In het donker zag ik bijna niks, maar een meisje dat ik op maandag tijdens de presentatie had ontmoet herkende mij meteen. Ze heeft me, samen met haar vriendinnen goed geholpen en me o.a. aan een schoolpasje geholpen zodat ik makkelijk het schoolterrein op kan. Ik zit ook samen met hun in de pauze. Een deel van de lessen is in het Engels, het andere deel in het Spaans. Van de lessen in het Spaans kan ik eigenlijk helemaal niks volgen. Ze praten allemaal zo snel. Ik heb op mijn eerste dag ook meteen de les gehad die ik het meest vreselijk vind; Dessarollo de la Creatividad. Het betekent ‘ontwikkeling van de creativiteit’ en het is een les met allemaal ‘leuke’ oefeningen. De oefening die we deden, was dat je moest bedenken wat een potlood kon doen, maar het mocht niet mogelijk zijn. Nou dat vind ik echt vreselijk om te doen, want ik kan nooit iets bedenken en het is nutteloos. Ik zal dit jaar dus zeker niet uitkijken naar deze les. (Later heb ik mijn klasgenoten trouwens gevraagd waarom iedere ochtend het licht uit is (ja, iedere ochtend is het licht uit??) Ze zeggen dat ze nog willen slapen. Tja, dat kan ook haha.)

Het gedrag van leerlingen in de les is ook heel anders dan in Nederland. Hier hebben ze allemaal een Ipad. Deze hoort gebruikt te worden voor schoolwerk, maar wordt vooral gebruikt om te Facebooken, spelletjes op de spelen, Snapchats mee te maken en nog veel meer. Ook praat iedereen de hele tijd dwars door de leraar heen, het is NOOIT eens stil in de klas. Het ligt er wel aan de leraar, maar tijdens de Cálculo les werd er zelfs met vliegtuigjes naar de ventilator bovenin de klas gegooid, en er werd niets van gezegd. Ook kroop een jongen tijdens een les van de ene kant van het lokaal naar de andere. De studenten zijn rond de 16 jaar oud, dus ook hier zou dat niet meer moeten kunnen, maar blijkbaar wel.. De stoelen hier zijn trouwens een stoel met een klein tafeltje eraan vast. Echt heel onhandig, maar ik zal het ermee moeten doen.

Het meest grappige wat ik tot nu toe heb meegemaakt is dat mijn leraar Statistics tijdens de les zelf muziek opzette en het de hele les aan liet staan. Tussendoor vroeg hij dan welk nummer het was, welke artiest en uit welk jaar het nummer kwam. Het had helemaal niks te maken met de les, maar dat vond hij gewoon leuk om te doen denk ik.

De lessen hier zijn verder goed te doen, als ik ze versta. Soms snap ik niet helemaal wat ze van me verwachten bij het huiswerk, maar dat is gewoon wennen.

Op vrijdag heb ik me aangemeld voor het voetbalteam. De trainingen zijn van maandag tot en met vrijdag van 17.00 uur t/m 19.00 uur. Je mag zelf weten welke dagen je komt, maar om te mogen spelen met wedstrijden is het handig om vaak aanwezig te zijn. Ik weet nog niet precies hoe vaak per weer ik ga trainen. Het probleem is namelijk dat ik daarna bijna geen tijd meer heb voor mijn huiswerk. Ik ga namelijk niet te laat naar bed, omdat ik elke ochtend om 5.50 uur op moet.

In het weekend hebben we trouwens de verjaardag van Cami gevierd. Op zaterdag kwam de meest directe familie van Liz langs om het te vieren. We hebben gegeten, piñatas kapot geslagen met heel veel snoep erin en naar Skyzone, een indoor trampoline park, geweest. Op zondag spraken we weer met de familie af in een luxe hotel in het historisch centrum van Queretaro. Het centrum was echt heel mooi, maar we hadden niet veel tijd om het te bekijken. Dat gaan we dit weekend doen. In het hotel hadden we ontbijt, een gewoon buffet. Het meeste was lekker, maar er was ook een typisch Mexicaanse soep. Dit was echt heel erg vies en later kwam ik erachter dat het een soep was met de maag van een koe. Echt heel erg vies, dat ga ik nooit meer eten!!

Na het ontbijt zijn we naar de Decathlon gegaan (niks speciaals voor ons, maar hier in Queretaro is de enige Decathlon in heel Mexico, dus de familie wilde daar even shoppen) Daarna zijn we nog naar GoKarts gegaan, een indoor kartbaan. Het was hier helaas alleen veel te druk en hebben toen besloten om in plaats daarvan naar de bioscoop te gaan. Eerst namen we afscheid van de rest van de familie, zij gingen weer terug naar Mexico-City. Op vrijdag waren we ook al naar de bioscoop gegaan. Op vrijdag zijn we naar ‘Suicide Squad’ gegaan (Engels gesproken, Spaans ondertitelt), op zondag naar ‘Ghostbusters’ (Spaans nagesynchroniseerd). Ze hebben hier een VIP bioscoop. Je hebt dan een hele grote, zachte stoel, kan (bijna volledig) languit gaan liggen en je kan eten bestellen op je plaats en dan komen ze dat brengen. Echt heel cool!

Inmiddels zit ik alweer iets meer dan een week op school en alles gaat goed. Ik doe wat minder mijn best dan in Nederland (dat mag ook wel), maar ben toch wel best veel met school bezig. Ik merk wel dat ik het echt vreselijk saai vind om het huiswerk te doen, vooral omdat het eigenlijk allemaal niet ‘hoeft’. Ik doe het wel, maar heb er geen zin in ;).

Sinds maandag ben ik ook met voetbal begonnen. De trainingen zijn echt super zwaar, veel zwaarder dan in Nederland, o.a. door de Mexicaanse zon. Het is hier een stukje warmer dan in Nederland, en dat merk ik wel. Gisteren hadden we een wedstrijd. Ik had graag mee willen spelen, maar ik heb me tijdens de warming-up geblesseerd. Nu ga ik t/m volgende week maandag rust houden en dan kijken hoe het gaat.

Vrijdag heb ik de eerste bijeenkomst van AFS-Queretaro. Ben benieuwd. Ook ga ik vrijdag naar een musical voorstelling met een meisje uit mijn klas. Leuk!

Net heb ik ook mijn eerste echte ‘Ritmos Latinos’ les gehad. Wat. Een. Ramp. We zijn begonnen met de Salsa en het is zo moeilijk (misschien alleen voor mij, maar dan nog hahaha). In het begin was ik echt vreselijk, daarna ging het ietsje beter. Ik ben er vandaag weer voor de zoveelste keer achter gekomen dat ik géén danseres ben!

Ja, ik weet dat het een heel lang verhaal is, maar ik heb dan ook heel veel te vertellen!! :)

Doei!

Maud

Aankomst in Mexico!

Eigenlijk had ik nog een blog willen schrijven voor mijn vertrek naar Mexico, maar dat is er niet meer van gekomen. Ik had namelijk het inpakken een beetje overschat..

De laatste week was voor mij erg druk. Op maandagavond zijn we teruggekomen van onze vakantie uit Noorwegen. Het was een hele leuke laatste vakantie samen!
Op dinsdag en woensdag heb ik de laatste dingen voor mijn vertrek moeten regelen. Donderdag heb ik alles ingepakt. Zoals ik al zei duurde dat iets langer dan verwacht. Ik wilde namelijk veel te veel dingen meenemen, zodat mijn koffer al snel 25 kg woog. Ik mocht maximaal 23 kilo meenemen. Dus, koffer weer uitgepakt en geprobeerd wat 'onnodige' dingen eruit te halen. Dit was bijna niet te doen, want ik had echt alles nodig!! ;)
Om half 7 gingen we met het gezin voor de laatste keer uiteten. Toen was ik nog steeds niet klaar met mijn koffer, dus zou ik alles na het eten helemaal in orde moeten maken. Het eten was echt super lekker! Het nadeel was dat we pas rond 22:15 uur thuis waren. Toen moest ik dus nog mijn koffer 23 kg of minder laten wegen. Papa heeft toen maar maatregelen genomen en bepaalde dingen eruit gehaald, haha. Toen woog mijn koffer precies 23 kg. Eindelijk! Daarna kon ik eindelijk gaan slapen (rond 00:00 uur), en om 4:15 uur ging de wekker alweer.

De volgende ochtend vertrokken we rond half 6 naar Schiphol. Onderweg hadden we met opa en oma afgesproken zodat we samen konden rijden.
Aangekomen op schiphol gingen we naar de incheckbalie. Daar stond een vrijwilliger van AFS op ons te wachten. We konden eerst nog wat gaan drinken en moesten om 8.15 uur weer terug zijn. Voordat we terug gingen naar de incheckbalie namen we al afscheid. Het viel me echt zwaar en het was erg emotioneel. Bij de incheckbalie namen we nog een keer afscheid. Toen moest ik door de douane (met de andere jongen die ook naar Mexico gaat). Eerst voelde ik me helemaal niet fijn, maar ik had nog steeds heel veel zin om te gaan. Het afscheid nemen was gewoon echt niet fijn. Maar na een tijdje werd ik weer helemaal rustig en voelde me weer goed.

De vlucht was lang, maar alles is goed verlopen. De stewardess die we hadden was ook super vriendelijk. Ze was heel erg geinteresseerd in ons en wat we in Mexico gingen doen! Echt heel leuk! Toen we haar later bij de 'migration' weer tegenkwamen zwaaide ze ook nog naar ons!
Tijdens de vlucht sprak een meisje me aan. Ze had mijn shirt gezien en zag dat ik van AFS was. Ze kwam uit Tsjechie en ging ook met AFS naar Mexico. We zijn samen met haar door de douane gegaan. Daarna zagen we meteen de mensen van AFS. Ze brachten ons naar een plaats op het vliegveld en we kregen een lunchpakket. We dachten dat we meteen mochten gaan, zodat we naar het kamp konden, maar we moesten nog heel erg lang wachten. Het was toen rond 14:30 uur en we zijn pas vertrokken om 18:00 uur. Het was voor ons al nacht en het was heel zwaar om zo lang nog op het vliegveld te zitten.
Nadat we eindelijk op het kamp aangekomen waren werd ons verteld dat we onze grote koffer niet naar de kamers mee mochten nemen. Dus, met ons jetlag-hoofd en lichaam moesten we nog eens even goed gaan nadenken over wat we voor 2 nachten mee wilden nemen. Jaja, goed geregeld. Nadat we dat gedaan hadden wilde iedereen naar de kamers. Maar nee, we moesten.. weer wachten. Geen mens weet waarom en iedereen was het wachten echt helemaal zat! Toen we eindelijk naar de kamers mochten bleken het slaapzalen te zijn met wel 25 bedden in totaal (stapelbedden). Er waren 4 wasbakken, 3 douches en 3 wc's. Ik wilde na de lange reis wel even douchen, maar dat ging even anders dan gepland. Er kwamen echt 3 straaltjes ijskoud water uit de kraan. Daar kon ik dus helemaal niks mee. Ik heb maar een beetje 'geimproviseerd' gedoucht, maar mijn haar wassen heb ik niet eens geprobeerd. Dat was niet mogelijk.

De volgende dat moestten we om 08:00 uur opstaan. Ik was al veel eerder wakker door de jetlag. Doordat ik zo vroeg wakker was, samen met bijna iedereen (de meesten komen namelijk uit Europa), moesten we weer heel lang wachten voordat we wat gingen doen. We hebben de hele dag informatie gekregen en spelletjes en workshops gedaan. Ik heb ook hele leuke mensen leren kennen uit Belgie, Tsjechie, Brazilie en Hongarije. Er was ook een vrijwilliger die een jaar in Duitsland had gezeten. Hij zat heel dicht bij de grens met Nederland en werd helemaal enthousiast toen ik zei dat ik uit Eindhoven kwam. Hij wist waar het lag en is er vaak geweest. Ik heb veel met hem gepraat over Nederland. Echt super leuk!
's Avonds hadden we een talentenshow en moest iedereen iets typisch uit hun land laten zien. Wij hebben samen met de studenten uit Belgie de 'kabouterdans' gedaan. Dat was echt heel erg grappig!

Zondag moest ik om 09:00 uur vertrekken met de bus. We werden met een busje naar het busstation gebracht, daar moesten we weer een uur wachten. De bus was echt heel comfortabel en ik heb wat geslapen. Toen we uit de bus kwamen gingen we vrijwel meteen onze gastfamilies ontmoeten. Dit was echt heel erg leuk. Ze hadden een heel leuk bord gemaakt! Daarna zijn we wat gaan eten in het grootste winkelcentrum van Queretaro. Lekker!

Hierna zijn we naar 'huis' gegaan. Ze hebben me een rondleiding gegeven en me de regels verteld, niet streng, maar wel duidelijk. Daarna heb ik, samen met mijn gastzusje Camila nog een nagesynchroniseerde Spaanse film gezien met Spaanse ondertiteling. Dat was lastig, maar wel leuk.

Vandaag ben ik voor het eerst naar school geweest. Liz ging met mij mee. Er was een soort openingsceremonie en wij, de uitwisselingsstudenten, werden aan de hele school (High School gedeelte) voorgesteld. Daarna was er ook nog een soort musical optreden van studenten. Ook heeft de school een mascotte. Echt leuk! Het voelt wel allemaal nog wat ongemakkelijk, ook omdat ik dus nog heel weinig kan verstaan. Iedereen praat namelijk zoo snel.
Woensdag ga ik echt beginnen met lessen. De meeste lessen zijn wel 'gewoon', maar de meest speciale les is 'ritmos Latinos' op donderdag van 13:00 uur / 15:00 uur. Het is Latino dansen, en als er iets is wat ik niet kan is het dansen, en al helemaal niet als een Latina. Maarja, we gaan het zien. Het is tenminste wel wat nieuws ;).

Dit was het denk ik voor nu. Tot de volgende blog!

Maud

Oriëntatiekamp, Nepal en de laatste informatie.

Op 18 en 19 juni had ik het oriëntatiekamp van AFS. Hierkwamen alle studenten die op uitwisseling gaan bij elkaar. Hier werden we, door middel van verschillende workshops, voorbereid op onze tijd in het buitenland. Het leukste vond ik om alle studenten te ontmoeten en ervaringen die we tot nu toe hadden meegemaakt met elkaar te delen.

Op 20 juni ben ik voor 12 dagen naar Nepal vertrokken! Met een groep van 23 mensen hebben we rondgereisd en verschillende plaatsen in het land bezocht. Na een hele lange reis van ong. 16 uur (8 uur overstap op Delhi) kwamen we eindelijk aan in Kathmandu. In Kathmandu hebben we een wandeling door het stadsdeel Thamel gemaakt. Ook hebben we er veel Stupa's bezocht. Daarna zijn we doorgereisd naar Panauti. Daar sliepen we in een homestay, bij mensen thuis. Dit vond ik het allerleukste van de hele reis. De mensen waren super lief, vriendelijk en het eten was erg lekker. Het was wat primitief en de stroomviel uit voor een paar uur (in heel Nepal is het normaal dat destroom op bepaalde momenten uitvalt), maar dat hoort erbij.Ik ben hierdoor wat meer over de Nepalese cultuur te weten gekomen, wat ik super leuk vind.Na Panauti zijn we doorgereden naar Pokhara. Dit was een tocht van ong. 8 uur over hobbelige weggetjes. In Pokhara heb ik samen met iemand uit mijn groep de stad verkend en wat souveniertjes gekocht. De dag erna ben ik samen met nog 3 anderen voor 6 uur op een paard geklommen. We zijn met de paarden in 3 uur de berg opgegaan naar Sarangkot viewpoint. Daarna moesten we nog 3 uur naar beneden. Toen had ik al zoveel pijn aan mijn kont en knieën dat ik die 3 uur naar beneden maar heb gelopen. Het paardrijden was heel erg leuk, maar heb er nog wel een paar dagen last van gehad, haha. De volgende ochtend moesten we al vroeg vertrekken om naar Chitwan National Park te gaan. We vertrokken om 7 uur en zouden na een uurtje stoppen voor ontbijt. De reis zou in totaal ong. 5 tot 6 uur duren. Na een uur stopten we inderdaad voor ontbijt, maar ik heb daar niks gegeten. Het was vette zooi in buffetbakken en de mensen achter het buffet stonden ook al klaar om hamburgers te bakken. Daar heb ik toch echt nee tegen moeten zeggen. Na 45 minuten gingen we weer verder en de reis verliep redelijk vlot tot we in de file belandden. Er waren door het slechte weerdrie'landslides' geweest. Dat betekent dat er stukken puin van de berg op de weg beland waren. Dit moest worden opgeruimd, maar debulldozerdie dit zou doen had een lekke band endat moest eerst verholpen worden. We hebben toen 4 uur gestrand gezeten in een klein dorpje. Het was er erg warm en het beetje verkoeling dat er was kwam van een paar ventilatoren. Niet ideaal, maar het hoort erbij. We zijn uiteindelijk tot ong. 9 uur 's avonds onderweg geweest enhebben dus in totaal 14 uur gereisd!In Chitwan hebben we een safaritocht gedaan. We hebben 2 neushoorns, een paar herten en veel vogels gezien. In Chitwan was het super heet, 36 graden, maar het voelde aan als 45 graden. Ik heb verder ook niks meer gedaan, omdat het te warm was, maar ik voelde me ook niet lekker. Ik heb de hele dag in het huisje gelegen, wat ook geen pretje was omdat we geen airco hadden. Er was wel een ventilator, maar dat hielp niet veel. Ik was blij toen we er weer weg mochten. De laatste dag terug in Kathmandu heb ik nog wat souveniertjes gekocht. De terugreis was weer heel erg lang (weer 8 uur overstap in Delhi). Het was deze keer wel veel gezelliger, omdat ik nu de groep goed kende. Op Schiphol hebben we allemaal afscheid van elkaar genomen en ben ik met de trein naar huis gegaan. Het was een super vakantie. Een ervaring om nooit te vergeten.

Terwijl ik op reis was heb ik mijn vluchtschema binnen gekregen voor Mexico. Ik vertrek op 19 augustus om 10:10 uur vanaf Schiphol en zal om 14:35 uur (Mexicaanse tijd)landen in Mexico City. Verder weet ik nog niet of ik dan eerst een oriëntatie zal hebben, of meteen zal doorreizen naar mijn gastgezin in Queretaro.

Verder krijg ik als het goed is vandaag mijn laatste papieren die nodig zijn om mijn visum aan te kunnen vragen binnen. Dan moet ik alle papieren opsturen naar de ambassade, en er daarna ook zelf naartoe voor een gesprek. Dan krijg ik mijn visum. Ik hoop dat dit allemaal een beetje vlot verloopt, want ik heb niet meer zo heel lang de tijd.

Vrijdagheb ik mijn diploma uitreiking en dan zal ik dus officieel mijn middelbare school tijd afsluiten.

Maud

Geslaagd en een gastgezin!!

Deze week is een week vol goed nieuws!

Woensdag 15-6 rond 21:00 uur 's avonds kreeg ik een mailtje van AFS dat er een gastgezin voor me gevonden is! Wat was ik blij toen ik dat hoorde! Ik kom te wonen in de provincie Querétaro, in een buitenwijk van de hoofdstad Santiago deQuerétaro. Het deel waar ik kom te wonen heet Juriquilla enis het nieuwste deel van de stad. Het huis kan ik zelfs nog niet bekijken op Google Maps (street view uit 2012)omdat het toen nog niet eens gebouwd was!
Mijn gastfamilie bestaat uit: moeder Liz (38), (stief)vader Victor (47) en dochter Camila (10). Ik heb meteen een mailtje gestuurd om ze te laten weten dat ik het super leuk vind om bij hun te komen wonen en kreeg meteen een hele leuke en lievemail terug! Ze vertelde me dat de school waar ik naar toe ga Universidad del Valle de México (UVM) heet, dat er erg veel leuke dingen te doen zijn in de stad en dat ik in het huis een eigen slaapkamer en badkamer heb! Dat was al helemaal een feestje om te horen, haha! :)
Al met al ben ik heel enthousiast over mijn 'nieuwe gezin' en kijk er erg naar uit om ze te ontmoeten, hoewel het natuurlijk wel super spannend is!
Het volledige dossier met alle informatie over het gezin en de omgeving moet ik nog door AFS toegestuurd krijgen, maar dat komt hopelijk snel!

Donderdag 16-6 was het de dag van de uitslag van de examens! Na heel de dag in spanning te hebben gezeten werd ik rond 16:10 uur gebeld dat ik geslaagd was met een 'prachtige lijst'. Ik was natuurlijk erg benieuwd naar mijn cijfers, maar moest tot 17:00 uur wachten tot ik ze op kon komen halen. Toen ik om 17:00 uur aankwam op school was er een heel feestelijke en gezellige stemming. Eerst kregen we nog een toespraak van de directrice dat we allemaal een hele prestatie hadden neergezet. Daarna moesten we naar de lokalen om bij de mentorde cijferlijst op te halen. Ik ben met super mooie punten Cum Laude geslaagd voor de HAVO!! Daar ben ik echt heel erg blij mee, en trots op! Nu kan mijn Mexico avontuur echt doorgaan en (over 2 maanden al!!) beginnen!

Twee weken geleden ben ik ook nog naar Londen geweest, wat erg leuk was! Mama en ik hebben het heel erg gezellig gehad en heel veel gezien, hoewel het vreselijk koud was (maar ja, Engelser kan het bijna niet, haha!).We hebben een tour door Londen gedaan en alle belangrijkste dingen gezien zoals de Big Ben, Tower Bridge, Londen Eye, Buckingham Palace (wisseling van de wacht), Piccadilly Circusen St. Paul's Cathedral. Ook hebben weThe Making Of Harry Potter bezocht, wat ik echt super gaaf vond! We hebben ook de expositie van de Rolling Stones bezocht 'Exhibitionism', wat ook leuk was!Het leukste was misschien nog wel het zebrapad op Abbey Road, waar iedereen overheen probeert te lopen als een 'echte' Beatle. Daar hebben mama en ikheel erg om moeten lachen!

Tot de volgende blog!

Maud

Examenstress, maar vooral heel veel geduld.

Het is inmiddels al weer meer dan drie maanden geleden sinds mijn vorige blog. Dit komt omdat er helaas nog niet veel ontwikkelingen zijn rondom het vinden van een gastgezin etc. Nadat ik geaccepteerd was door AFS Mexico had ik goede moed dat een gastgezin snel gevonden zou worden, maar helaas. Het is nu ongeveerdrie en een halve maand geleden sinds mijn acceptatie, maar van een gastgezin is nog geen sprake. Mijn geduld wordt echt op de proef gesteld, zal ik maar zeggen. :)

Inmiddels heb ik sinds vandaag vakantie! De laatste weken hebben vooral in het teken gestaan van leren voor mijn examens. Ik sta er goed voor, dus van echte examenstress was geen sprake, maar het is toch altijd spannend. Het eindexamen telt namelijk voor 50% mee voor het eindcijfer, dus wel belangrijk dat ik ze goed maak.
Ik ben uiteindelijk erg tevreden over hoe ik de meeste examens gemaakt heb, alleen wiskunde viel erg tegen. Het is natuurlijk altijd nog afwachten wat de n-term gaat worden, pas dan weet ik mijn uiteindelijke cijfers. Op 16 juni word ik gebeld of ik geslaagd ben, maar daar ga ik wel van uit, haha! :)

Omdat ik toch erg benieuwdben of er toch écht wel naar een gastgezin voor me gezocht wordt, heb ik vandaag contact met AFS opgenomen. Ze hebben me op het hart gedrukt dat ze echt bezig zijn, maar dat ik toch nog even geduld moet hebben.
Kort na dit mailcontact kreeg ik een mail van AFS met informatie over het aanvragen van mijn visum dat ik nodig heb om een jaar te mogen verblijven in Mexico. Dit was erg veel informatie, wat ook best onduidelijk beschreven stond. Samen met mama heb ik hier de hele middag op zitten puzzelen en uiteindelijk zijn we er zo ongeveer uitgekomen. Het komt er op neer dat ik verschillende documenten bij de gemeente moet laten legaliseren, daarna moet ik er bij de rechtbank in Den Bosch een 'apostillestempel' op laten zetten. Op het moment dat ik een gastgezin heb en de school waar ik naartoe ga bekend is, moet ik naar de Mexicaanse ambassade om mijn daadwerkelijke visum aan te vragen.

Deze periode ga ik ook nog een heleboel andere leukedingen doen. Woensdag 1 juni vertrek ik met mama voor een paar dagen naar Londen, als cadeau voor mijn examen. Op 18 en 19 juni heb ik een AFS-weekend, waar ik alle studenten ontmoet die ook naar het buitenland gaan. Erg leuk! En op 20 juni vertrek ik, alleen, maar wel met een groep, naar Nepal voor twee weken. Erg spannend, maar ik kijk er echt naar uit!

Een erg drukke en leuke periode, en hopelijk wordt er EINDELIJK een gastgezin gevonden. Maarja, geduld is een schone zaak.. ;)

Maud

Hoe het allemaal begon..

Zoals velen denk ik al weten, ga ik na mijn eindexamen een jaar naar Mexico om daar deel te nemen aan een High School programma. Via deze blog ga ik iedereen zo goed mogelijk op de hoogte proberen te houden van alles wat ik daar ga beleven en meemaken.

Ik zal alles eerst even op een rijtje zetten, van begin af aan, dus, hoe ik op het idee gekomen benom een High School jaar te gaan doenen wat een High School jaar precies inhoudt, wat de vooruitgang qua aanmelding isen wat mijn verwachtingen van mijn High School jaar zijn.

Ik zal eerst bij het begin beginnen.
Al toen ik 14 was had ik het idee dat ik naar het buitenland wilde. Nieuwe culturen ontdekken, een nieuwe manier van leven, nieuw eten proberen en gewoon nieuwe mensen ontmoeten. Al snel was het idee om een jaar een High School programma te volgen geboren. Tijdens een jaar High School verblijf je bij een gastgezin, ga je daar naar school en probeer je zoveel mogelijk te integreren in het land waar je verblijft. Je moet je dus open kunnen stellen voor een andere manier van leven.

Vanaf het begin heb ik altijd gezegd dat ik naar Amerika wilde. Eigenlijk hét land waar de meeste mensen op uitwisseling gaan. Na een tijdje begon ik toch te twijfelen. Ik vind het belangrijk om een nieuwe taal vloeiend te leren spreken en Engels is een taal die ik al redelijk goed beheers. Ik heb toen besloten om een spaanstalig land te kiezen. Daarna moest ik nog kiezen waar ik naar toe zou gaan. Uiteindelijk heb ik voor Mexico gekozen door een positief verhaal van een oud-AFS'er die naar Mexico is geweest. Ook heb ik voor Mexico gekozen omdat het op het noordelijk halfrond ligt, en je er dus geen drie maanden 'zomervakantie' in de wintermaanden hebt. Zo heb je dus een gewoon schooljaar les, en niet omgedraaid.
Het was ook nog een hele zoektocht naar het vinden van de juiste organisatie, tenminste, de organisatie die ik het beste bij mij vind passen. Ik heb allerlei brochures aangevraagd en veel informatiebijeenkomsten bezocht. Uiteindelijk heb ik voor de organisatie AFS gekozen, omdat ik een goed gevoel had toen ik bij de informatiebijeenkomst was. De gesprekken met oud-AFS'ers waren leuk, ik kreeg veel informatie over de organisatie (AFS is één (non-profit)organisatiemet kantoren in elk land waar je een uitwisseling kan doen. Je meldt je dus aan bij AFS en je blijft ook bij AFS, het is niet zo dat ze dan weer contact zoeken met een andere organisatie in het buitenland.), en er zijn veel bijeenkomsten zodat je met andere aanstaande uitwisselingsstudenten over je verwachtingen kunt praten, want zij gaan immers hetzelfde doen als jij!

Op 24 augustus 2015 was het dan zover, ik heb de grote stap gezet en me dan eindelijk aangemeld voor mijn jaar High School in Mexico! Je meldt je online aan in een 'portal' en zodra je dat gedaan hebt zie je daarin ook meteen alles wat je moet invullen om een compleet dossier te krijgen. Wat er o.a. allemaal in mijn dossier moest komen: doktersverklaringen, mijn cijfers op school, wat voor leerling ik ben, brieven geschreven door mij en een aparte brief van mijn ouders aan mijn toekomstige gastgezin en nog veel meer. Het was een hele klus om alles in te vullen, maar het is me gelukt! Daarnakwamer nog een AFS vrijwilliger ophuisbezoek. Samenbespreek je dan je voorkeuren qua gastgezin samenstelling, of je van dieren houdt, of je dicht bij een stad wilt zitten, wat je doelen zijn voor je uitwisselingsjaarenz. Dit was een erg leuk gespreken ikhebmijn voorkeuren goed aan kunnen geven.Op 11 november 2015 werd ik geaccepteerd door AFS Nederland! Daarna moest ik nog geaccepteerd worden door AFS Mexico. Ik had gehoopt dat de acceptatie door AFS Mexico net zo snel zou gaan als de acceptatie door AFS Nederland. Dit viel op zijn zachtst gezegd even tegen. Ik heb heel erg lang moeten wachten op mijn acceptatie. Ook hoorde ik maar niks van AFS Nederland of alles wel in orde was. Ik ben op een gegeven moment zelfs gaan denken dat mijn dossier niet goed was doorgekomen en dat ze me daarom maar niet accepteerden. Het is natuurlijk niet fijn als je niet geaccepteerd wordt, want dan gaat de organisatie ook niet op zoek naar een gastgezin. Maar vandaag, 11 februari 2016, precies drie maanden na mijn acceptatie door AFS Nederland, ben ik dan EINDELIJK geaccepteerd door AFS Mexico!!! Ik ben echt heel blij want nu is hetofficieel dat ik naar Mexico ga! Waarschijnlijk moet ik nu wel weer een hele tijd wachten op een gastgezin, maar dat komt hopelijk wel.

Inmiddels heb ik ook al twee AFS bijeenkomsten gehad met studenten die naar het buitenland gaan. Op 29 november 2015 heb ik de eerste kennismakingsdag gehad. Het was echt heel gezellig, er worden allerlei spelletjes gedaan om je aan het denken te zetten over de verschillen tussen het land en de cultuur waar je naar toe gaat en Nederland. Voor de mensen die nog niet precies weten waar ze naar toe gaan worden ook verschillende spelletjes gedaan zodat ze gaan nadenken welk land goed bij ze past. Op 16 januari 2016 ben ik een dag naar de Efteling geweest met studenten die naar het buitenland gaan en studenten die nu in Nederland zijn voor een uitwisseling. Ook dit was erg gezellig en ik heb weer hele leuke mensen leren kennen.

Inmiddels ben ik ook bezig met vaccinaties halen voor Mexico. Ik moet de komende maanden best vaak naar de GGD, maar het is voor mijn eigen gezondheid, haha.

Als laatste nog even mijn eigen verwachting. Wat ik van mijn High School jaar verwacht is een jaar met veel belevenissen, het leren van een nieuwe taal en cultuur, het leren kennen van veel nieuwe mensen en het zien van hele gave dingen die er in Nederland niet zijn. Naast alle mooie dingen denk ik ook dat er ook moeilijke tijden zullen zijn. Ik denk dat ik op sommige momenten wel verlang naar mijn 'gewone' leventje in Nederland. Ik hoop alleen dat ik me er dan weer overheen kan zetten en door kan gaan, want zo'n uitwisseling is sowieso een hele ervaring.

Ik laat jullie zo snel mogelijk weer wat weten als er nieuws is. Nou maar hopen dat er snel een gastgezin voor me gevonden is :)

Maud

p.s. Als jullie mijn verhalen willen volgen kun je je inschrijven voor de mailinglijst. Dan krijg je automatisch een berichtje als ik weer een nieuw verhaal heb geschreven.