4 maanden in Mexico en laatste blog van 2016.

Hola mi familia y mis amigos en Holanda! :)

Ja, vandaag ben ik alweer 4 hele maanden in Mexico. Soms is het nog steeds een beetje onwerkelijk om te beseffen dat ik al echt zo lang in een vreemd land verblijf én dat ik me er nog steeds goed bij voel.
Soms verbaas ik mezelf wel. Ik heb me natuurlijk ingesteld op een heel jaar, maar een jaar is niet te overzien. Ik vond het dus wel spannend hoe ik me zou gaan voelen, maar ik geniet echt van dit land.
Mexico is heel anders dan Nederland, maar zo mooi. De natuur, het eten en de mensen, geweldig!
Soms is het ook lastig. Ik zou graag mijn ervaringen willen delen met iedereen in Nederland, en dan bedoel ik in het echt, niet via mijn blog, Facebook, Whatsapp of Skype. Ook zijn cultuurverschillen lastig. Ze doe hier dingen op een andere manier dan dat ik in Nederland gewend ben, en dat is soms wennen.

Een voorbeeld. Communicatie is een woord dat in Mexico nog uitgevonden moet worden. Alles wordt hier echt op het laatste moment geregeld.
Vaak wordt er me ook helemaal niks verteld over plannen en dan zeggen Liz en Victor 'Vamos' en dan vertrekken we gewoon ergens naartoe, zonder dat ik een idee heb waar we naartoe zullen gaan, hoelang we weg gaan blijven, wat voor spullen ik mee moet nemen (trui, jas, zwemkleding) enz. enz. Dat is soms heeeeeel erg frustrerend. Het is echt niet zo dat ik niet wil 'loslaten', want dat doe ik hier écht. Ik kan niet anders dan loslaten en me mee laten slepen in de gewoonten van mijn familie hier, wat ik ook niet erg vind, maar soms wordt het een beetje veel. Soms verlang ik daarom ook naar huis, waar alles gewoon duidelijk is, en me niet hoef voor te bereiden op alle scenarios. Maargoed, het is een jaar met vele ervaringen en dit is er zo een.

Inmiddels ben ik alweer 4 keer naar mijn Spaanse les geweest. We hebben o.a. wat grammatica behandeld die ik hier in het dagelijks leven tegen ben gekomen, maar niet helemaal begrijp. Verder hebben we wat spreekoefeningen gedaan.
Ik vind het heel erg fijn dat ik deze lessen heb.
Nu is het vakantie op de taalschool, dus mijn lessen zullen verder gaan vanaf donderdag 5 januari.

Dit weekend gingen we naar de staat Veracruz. Ik wist (verrassing) niet precies waarvoor we daar naartoe gingen, maar ze hadden me gezegd dat ik weer een jurk in moest pakken, dus ik ging ervan uit dat het weer een chic feest zou worden.

Ik vroeg later dan maar weer waarvoor we nou eigenlijk precies gingen. Het bleek zo te zijn dat een nicht (in ieder geval een familielid van de kant van de vader van Liz) geslaagd was voor de universiteit. In Mexico is het dan gebruikelijk om de hele familie uit te nodigen voor de diploma uitreiking (ook diegene waar je normaal dus eigenlijk bijna niks mee te maken hebt). Zo hadden ze dus 32!! familieleden uitgenodigd. (Er was een andere student die 66 familieleden had uitgenodigd.) Ik weet niet eens of ik zoveel familie heb ;).

Victor was op donderdag geopereerd aan zijn rug. Hij had een soort steen tussen 2 wervels. Alles was goed gegaan, maar ik had niet gedacht dat we toch zouden gaan, want het leek me slim als hij zou herstellen. Maar we gingen toch.
Dus, we vertrokken vrijdag om 9 uur sochtends naar een dorpje in Veracruz (Coatepec). Dat was meer dan 6 uur rijden. Victor had de dag ervoor ook zijn nieuwe auto mogen komen ophalen (Audi Q5) en was er vreselijk trots op. Hij wilde dus met deze auto ook naar Coatepec rijden.
De rit was niet een heel erg succes, want de auto stonk van binnen heel erg naar benzine. We hebben dus meer dan 6 uur in een sterke benzine geur gezeten, en ik had op een gegeven moment hele erge hoofdpijn.
Victors verklaring was dat de auto vanbinnen was schoongemaakt met benzine. Dus toen kochten we (toen we bijna bij de bestemming waren) doekjes om het interieur van de auto schoon te maken. Daarna was de geur wel wat minder, maar nog niet helemaal weg.

Toen we dan eindelijk bij het hotel aankwamen (we zaten met de hele familie in hetzelfde hotel) gingen we lunchen (ook met de hele familie). Verder hebben we die dag niets meer gedaan en heb ik gewoon uitgerust.

De volgende dag was 's avonds het feest, maar overdag zouden we een waterval gaan bezoeken (ook weer met de hele familie, degene die goed ter been waren althans). Zo was Victor in het hotel gebleven om te blijven rusten met zijn rug.
Na een paar keer verkeerd te zijn gereden kwamen we er eindelijk aan. We moesten een stukje lopen, maar de omgeving was wel echt mooi. Het is hier wat tropischer dan in Queretaro, dus veel groener. De waterval was ook erg mooi.

Na de waterval hebben we wat gegeten en gerust. Daarna heb ik me klaargemaakt voor de diploma uitreiking. De uitreiking zou beginnen om 20:00 uur, en we hadden dan ook afgesproken om om 19:30 uur klaar te zijn. Dit was natuurlijk weer niemand gelukt (maar dat had ik ook niet verwacht). We kwamen dus met de hele familie te laat op het feest, maar alle andere mensen ook, dus ook dit was geen probleem. We moesten zelfs nog 15 minuten in de rij staan om naar binnen te kunnen.

Binnen was het heel erg groot en er waren heel veel tafels. Om even een indruk te geven; wij zaten aan tafel 51, en aan iedere tafel zaten minimaal 10 mensen. Het was dus heeel druk.
We kregen na een hele lange tijd (veel speeches, maar vooral veel wachten) een 6-gangen diner geserveerd. Het was opzich wel lekker, maar vooral heel slecht georganiseerd. Niks kwam optijd, en als de ene helft van de tafel eten kreeg, kreeg de andere helft niks. Er waren dan ook wel veel gasten, maar dan hadden er misschien wat meer obers ingezet moeten worden. De obers die er nu waren raakten namelijk helemaal in paniek. Ik had wel medelijden met ze.

Na het eten was het tijd om te gaan dansen, maar wij gingen alweer terug naar het hotel. Cami was namelijk al in slaap gevallen. Het was dan ook al 00:30 uur toen het eten eindelijk klaar was.

De volgende dag zouden we alweer rond 11:00 uur terug naar Queretaro vertrekken.
Ineens had Cami samen met haar nichtje bedacht dat het leuk zou zijn als zij (samen met haar kleinere zusje) mee naar Queretaro zouden gaan.
Ik vond het niet een al te best idee om samen met 3 gillende kinderen op de achterbank te zitten, maar de ouders vonden het wel goed.

Ik had er al niet zo'n goed voorgevoel bij gehad, en het werd dan ook de verschrikkelijkste autorit van 7 uur die ik recent gehad heb.
Het jongste nichtje van Cami zat naast mij op haar Ipad te spelen. Na nog geen uur kotste zij de hele (nieuwe!!) auto onder. Ook mijn broek zat onder. Ze voelde zich niet lekker (waarschijnlijk omdat ze op haar Ipad had gespeeld was ze misselijk en duizelig geworden). Heel charmant heb ik mij toen omgekleed tussen twee autodeuren. Ook Sofi (oudste nichtje, zelfde leeftijd Cami) en Julia (meisje dat gespuugd had, jongste nichtje van Cami, 3-4 jaar) zaten onder. Daarna moest ze voorin bij Liz gaan zitten en gaan slapen. Na een tijdje werd ze weer wakker en had ze honger en dorst. Ik zou haar niets gegeven hebben (we moesten nog meer dan 4 uur rijden, en ik had geen zin in opnieuw een kotsend kind) maar Liz had medelijden. Ze liet haar chips eten en frisdrank drinken. Ook mocht ze weer spelletjes op de telefoon spelen.
Na een tijd stopte we bij een tankstation om te tanken en naar te wc te gaan. Het meisje was nog geen 5 min. uit de auto of ze kotste weer alles onder (gelukkig buiten). Nu werd ook door Liz besloten dat ze écht niks meer mocht eten en drinken (alleen water) en spelen op de telefoon totdat we in Queretaro waren. Verder heeft ze nog een keer gespuugd, maar gelukkig wel in een zakje.
Nu rook de auto trouwens niet meer naar benzine, als je begrijpt wat ik bedoel...

Toen we eindelijk thuis waren hebben we pizza bestelt. Het leek ons niet zo'n goed idee als we Julia ook pizza zouden laten eten met een maag die overstuur was. Het zou beter zijn als ze wat rijst kreeg. Maar Julia had geen zin in rijst en wilde pizza (logisch dat een kind dat zegt), dus toen kreeg ze toch pizza.
Gelukkig heeft ze alles binnen gehouden daarna..

Dit weekend gaan we naar Mexico-City om kerst daar met familie te vieren. Hier vieren ze dat uitgebreid op kerstavond.
Dan zullen we op 27 december naar de VS vertrekken om daar een week in Orlando, Florida te verblijven. We gaan daar o.a. naar Disney world en Universal Studios. Victor zal eerst op en neer vliegen naar Spanje om zijn twee dochters daar op te halen, zodat ze samen met ons die week zullen gaan doorbrengen.
Ik kijk heel erg uit naar deze week. Ik vind het ook super speciaal dat ik dit mag meemaken.

We zullen weer terugkeren naar Mexico op 3 januari.

Voor die tijd zal ik waarschijnlijk geen tijd mee hebben om opnieuw een blog te schrijven, en zal dit dus mijn laatste blog van 2016 worden.

Ik wil daarom iedereen alvast hele fijne kerstdagen wensen en een gezond en gelukkig nieuwjaar.
Nu maar hopen dat 2017 een nog mooier jaar wordt met nog meer mooie ervaringen in Mexico, in juli natuurlijk weer de hereninging met iedereen in Nederland en de start van mijn studie.

Geniet van de varkenshaas, suikerbrood, oliebollen en appelbeignets. Dan zal ik hier ook genieten van de Mexicaanse specialiteiten (en misschien wel Amerikaanse).

¡Feliz navidad y próspero año nuevo!

Tot de volgende blog!

Maud

Vakantie en al meer dan 100 dagen in Mexico.

Hallo allemaal!

Weer even een update vanuit het nog steeds zonnige Mexico. 's Ochtends is het wat fris, rond de 7/8 graden, maar overdag nog altijd over de 20 graden. Daar geniet ik lekker van!

Op 24 november was het Thanksgiving, en hoewel dit geen officiele feestdag in Mexico is, vierden wij dit toch. Niet heel uitgebreid zoals in Amerika, maar met een bescheiden diner met wat familie van Liz die ook in Queretaro woont.
Natúúrlijk, zoals het hoort, aten ook wij kalkoen. Dat ging samen met iets waarvan ik de naam vergeten ben, maar wat wel heel lekker was. Als dessert hadden we een taart, gemaakt door de familie. Ook die was erg lekker.
De dag ervoor, 23 november!!, meer dan een maand van de voren, hadden we trouwens de kerstboom al opgezet. Ik vind het een beetje vroeg, maar ze vieren hier dan ook geen Sinterklaas, dus dan kom je al gauw sneller in de stemming denk ik, haha.

Op 26 en 27 november ging ik, samen met mensen van AFS, op een tripje naar San Luis Potosí (buurstaat van Queretaro). Daar zouden we de Sierra Gorda gaan bekijken. Een heel groot natuurgebied.
De trip was niet georganiseerd door AFS, maar door een reisorganisatie. Ik wist verder niks, dat had AFS kortgesloten.

En ik kan je vertellen, wat een vreselijke pruttrip!! Het was een trip ook met andere mensen (jongeren rond de 21 t/m 23 jaar). Ook de mensen van de reisorganisatie waren rond de 21 jaar. En echt, ik had die hele trip beter kunnen organiseren, zonder de omgeving ooit gezien te hebben.

Nou, we vertrokken (was de bedoeling) zaterdagochtend om 3.00 uur in de ochtend (lekker vroeg). In de reisbescheiden stond dat we beter rond 2.30 uur aanwezig konden zijn voor een goede plek in de bus. Ik heb die nacht bij de coordinator van AFS geslapen, omdat zij dichterbij de afspreekplek woont. We waren rond 2.40 uur op de afspreekplek, en je raadt het al: geen bus te zien. Opzich geen probleem (heb heus wel wat aanpassingsvermogen) maar wel om 2.40 uur in de ochtend!!!
Ik weet niet meer precies hoelaat de 'bus' arriveerde, maar het was natuurlijk weer veel te laat. En, ze spraken over een 'goede plaats' in de bus. Nou, er was alles behálve plaats. Het was een vreselijk klein busje met 4 rijen waar op elke rij 3 mensen geperst werden. Achter de bus aan, reed trouwens nog een auto met onze twee 'reisleiders' en nog iemand die meereisde. Ik zat achteraan in het midden van 'mijn rij', en dat was vreselijk. Als een van de mensen met de langste benen, en dan ook nog in het midden, kon ik ze dus nergens kwijt. Voor een kort ritje niet erg, maar het was 5 uur rijden tot onze bestemming. Ook wilde ik (en mijn AFS-genoten) nog wat slapen, zodat als we in San Luis aankwamen we optimaal van alles konden genieten. Maar, daar dachten onze reisgenoten even anders over. De hele reis hebben ze super hard muziek gedraaid. Ook was onze chauffeur niet heel erg bang om zijn auto kapot te rijden. Hij reed namelijk zó hard over de drempels (en die zijn er nogal wat in Mexico) dat je helemaal omhoog vloog. Zo werd je dus weer lekker wakker geschud uit je toch al zo geweldige slaap.

Nou, na 5 uur kwamen we dus aan. In het dorpje Xilitia hebben we wat gegeten, maar toen moesten we wéér de bus in om naar 'Las pozas de Edward James' te rijden. Dat was een soort jungle met daarin surrealistische gebouwen. Ook was er een waterval. Ik vond het wel echt super om te zien. De surrealistische bouwwerken zagen er een beetje verwaarloosd uit, maar ze zorgden wel voor een mooi contrast met de natuur. Dus dat was erg leuk om te zien!
Onze 'reisleiders' (ze deden eigenlijk niks, betaalden de kaartjes van het geld dat wij al betaald hadden, zeiden waar we waren en dat was het) zeiden dat we om 11.30 uur terug bij de ingang moest zijn. Natúúrlijk was er niemand op tijd terug. Daarna wilden ze een of ander alternatief plan gaan doen wat ik niet helemaal begreep. Maar we zouden ipv. 3 maar 2 dingen gaan bezoeken, zodat we meer tijd hadden om te rusten. Dan zouden we de dag daarna extra vroeg (rond 5 uur 's ochtends) op moeten en dan gingen we de rest bekijken. Nouja, zij zouden de afstanden wel weten...

Het idee was om Puente de Dios te gaan bezoeken, maar dat werd op het laatste moment (toen we alweer 2 uur onderweg waren) wéér veranderd. We zouden toen toch maar 'El sótano de las Golondrinas' gaan bezoeken. Ik vond het ondertussen een beetje irritant worden, omdat ik wel door had dat onze 'leiders' geen idee hadden wat de afstanden waren, of waar iets lag. We hebben dan ook wel 5 keer de weg moeten vragen. En toen we er uiteindelijk waren was het al heel laat op de middag. We moesten toen ook nog 586 (ongelijke) trappen af. Het was het zeker waard! 'Sótano de las Golondrinas' is een soort grote hele diepe kloof. In de lucht vliegen heel erg veel vogels. Om de zoveel tijd duiken deze vogels met heel veel kabaal zo de kloof in. Dat was wel echt super gaaf om te zien. Ook kon je naar de rand van de kloof toe. Dan werd je vastgebonden en mocht je even over de rand kijken. Ik heb dat ook gedaan. Je kon niet heel erg veel zien, maar het was wel gaaf om te doen.
Ik vond het heel mooi om te zien dat die vogels zonder enige sturing dat zo mooi deden. Ze bleven dan eerst een hele tijd boven in de lucht rondcirkelen en doken dan ineens naar beneden. Gaaf!
Daarna moesten we ook nog die 586 trappen naar boven. Dat is dus niet mijn favoriete bezigheid én ik heb al een tijdje niet meer gesport (ook hadden we sinds het ontbijt niks meer gegeten), maar heb mn verstand op 0 gezet en ben zonder te stoppen zo naar boven gelopen. Toen was ik dus als eerste boven. Sommigen vroegen ook nog of ik veel aan sport doe. Nou, nee dus. Ik vond het wel heel grappig, want als er iets niet goed is bij mij, is het mijn conditie hahaha.

Toen ik boven kwam, was het inmiddels al donker geworden. We hebben daar tacos gegeten. Dat was erg lekker. Tacos zijn echt mijn favoriete eten in Mexico.
Na het eten moesten we voor de zoveelste keer de bus in en zijn we naar het adres waar we zouden slapen gereden. Ook dit duurde weer 2 uur (met meerdere stops, omdat mijn reisgenoten héél erg graag alcohol wilden kopen). De reis was tot nu toe helemaal niks, dus ik was heel erg benieuwd waar we zouden slapen. Het was in een huis, geen hotel dus. Gelukkig was dit een super locatie!! Het was een super groot huis waar iedereen van de groep gewoon een eigen bed had. Er waren 3 kamers, en wij van AFS (5 pers. in totaal) kregen de grootste kamer. Deze had ook een eigen badkamer. De anderen twee kamers moesten een badkamer delen. Ik heb meteen als eerste de badkamer geclaimed en ben gaan douchen en me klaarmaken voor bed. Het was inmiddels 23:00 uur en ik was helemaal op.
Maargoed, alle anderen wilden nog lang niet naar bed (ookal moesten we de volgende ochtend weer om 07:00 uur vertrekken; plan om om 05:00 uur te vertrekken was weer veranderd) en gingen nog even een poolparty houden tot 02:30 uur in de ochtend. Ook ging de muziek weer super hard aan. Maar omdat ik zo kapot was heb ik toch erg goed kunnen slapen.

De volgende ochtend zijn we rond 07:30 weer vertrokken. We moesten vandaag nog veel zien, dus we konden niet overal even lang blijven (dit bleek natuurlijk weer grote onzin). We gingen op weg naar 'la cascada de Tamul', een grote waterval. Na weer 10 keer de weg te hebben gevraagd kwamen we er eindelijk aan. Toen waren we bij het 'beneden' deel van de waterval, waar je hem dus van beneden zou kunnen bekijken. Toen begonnen onze reisleiders ineens te zeuren over dat we geld moesten bijbetalen. Daar had ik geen zin in. Ik had voor de reis betaald zodat alle bezienswaardigheden erin zouden zitten, dus vond het niks om voor (een onduidelijke reden) extra geld neer te leggen (had op dit moment al helemaal geen vertrouwen meer in de reisleiders). Maar na wat gepraat werd er toch besloten om het ineens niet te doen. Toen zouden we naar het 'bovengedeelte' gaan van de waterval. Daar aangekomen moesten we eerst nog over een hobbelweggetje. Maar eerst moesten we nog heel lang wachten, omdat twee meiden zich ineens nog wilden omkleden. Ook moesten de mensen uit de andere auto bij ons in de bus, omdat de weg te heftig was voor hun gewone auto. Toen hadden we dus al helemaal geen enkele persoonlijke ruimte meer. Het zou zogenaamd ook maar voor '5 minuten' zijn, maar dat werd meer dan een half uur. Daarrna werd de weg zo slecht dat de bus er niet meer door kon. Toen moesten we nog een stukje lopen en kwamen we bij de rivier uit. De stroming was erg sterk. Het bleek toen dat we de rivier moesten oversteken om bij de ingang van de waterval te komen (onze geweldige reisleiders hadden ons gewoon even naar de verkeerde kant van de rivier gestuurd). Ik had geen zwemkleding bij me én zag het niet helemaal zitten om een rivier over te steken met zulke sterke stroming, met mensen die ik niet kan vertrouwen (of misschien niet wilde vertouwen).
Na heel wat gedoe heb ik toch ingestemd en ben ik in mn gewone kleren de rivier over gestoken. Daarna hebben we nog meer dan 1 km op slippers over een zandpad met rotsen moeten lopen. Het was een tocht langs de de rivier met het mooiste, helderste water dat ik ooit heb gezien. Het was zo mooi blauw! En ook niet eens heel koud (dat had ik wel gemerkt met het oversteken). Daarna kwamen we aan bij de waterval. Dit was zo gaaf om te zien! Vanaf daar kon je alleen het bovenste stuk zien, maar het was heel mooi. Een stukje voordat het water naar beneden stortte was afgezet zodat je er kon zwemmen.
Ook kon je de hele waterval zien, maar hiervoor moest je een gevaarlijke tocht naar beneden afleggen. Ik heb het wel gedaan, en het was zo gaaf om die hele waterval te zien.

Hier waren we natuurlijk ook weer veel te lang, en het was toen al duidelijk dat we niet alles meer zouden kunnen zien. We zouden nog wel naar Puente de Dios gaan.
Hiervoor hebben we weer heel erg lang in de auto moeten zitten, en toen we er arriveerden zeiden ze dat ze gesloten waren. Na heel lang aandringen mochten we toch doorlopen, en na weer veel trappen naar beneden waren we er eindelijk. Het was toen vrijwel donker, en waar het water normaal ook mooi helder en blauw is was er van die schoonheid in het donker natuurlijk niks te zien.
Dus, we hebben uiteindelijk over een hele dag maar één bezienswaardigheid gezien. Hup, tijd en geld weg voor de andere bezienswaardigheden.

Hierna moesten we nog terug naar Queretaro. In de reisbescheiden was ons beloofd om 22:30 uur terug te zijn in Queretaro, wat voor mij goed uitkwam omdat ik om 07:00 uur weer school had én verschillende examens (het was namelijk examenweek).
Maar het was inmiddels al 19:00 uur, en we moesten nog 5 uur rijden. Dan zou het dus sowieso al 00:00 uur worden. Ook nog wel te doen. Maar, onze andere reisvrienden wilden eerst nog lekker uit eten. Dit kostte ook nog tijd én we zijn nog een heel stuk omgereden omdat ze niet terug wilden rijden via de Sierra Gorda 'omdat die wegen te veel bochten hadden'. Ik kan je vertellen: we waren om 03:00 's nachts terug in Queretaro. Toen moest ik nog met de taxi naar huis en was ik om 03:30 uur thuis.
Ik heb toen via Whatsapp tegen Victor gezegd dat ik mijn eerste 2 lesuren zou overslaan, zodat ik om 09:00 uur zou beginnen (vanaf dat uur had ik pas examens).

Het was een verschrikkelijke organisatie op een reis met bezienswaardigheden die het zéker waard waren. Helaas hebben we dus niet alles kunnen zien.
Het geeft me dan ook wel een beetje troost dat het wel hele mooie plekken waren om te zien, want de rest was niks.

Inmiddels heb ik vakantie. Mijn examens zijn over het algemeen goed gegaan. Ik zal een foto bijvoegen van de punten die ik in dit semester heb behaald.

Gisteren was het sinterklaas, en het was toch raar om daar niet bij te zijn. Ik heb iedereen van het gezin (Victor, Liz, Cami en Dianise) een, in sinterklaaspapier verpakte, chocoladeletter gegeven die oma mij op had gestuurd. Volgens mij vonden ze het leuk, alhoewel ze van het concept Sinterklaas (ook na uitleg) helemaal niks begrijpen.

Vandaag ben ik ook voor de eerste keer naar mijn Spaanse les geweest. Ik ga voortaan op dinsdag en donderdag 1 uur (9 tot 10 in de ochtend) naar Spaanse les om nog wat grammatica te leren en vooral om te praten. Ik versta namelijk nu bijna alles, maar praten is nog wel lastig.

Dit was het weer. Ik weet het, weer een erg lang verhaal, maar wilde jullie de gedetailleerde beschrijving van mijn geweldige (maar toch ook weer vreselijke) trip niet onthouden. ;)

Ohja, nog even over hoe ik me voel. Het gaat goed en ik ben ook nog steeds erg blij hier. Ik begin soms, waarschijnlijk door het begin van het 'feestseizoen' (en door in het gat vallen van vakantie en dus het wegvallen van mijn dagbesteding), wat meer aan thuis te denken. Ook mis ik het een beetje dat ik thuis álles kan zeggen (en ook wat beter kan omschrijven). Ik voel me zeker thuis en op mijn gemak hier, maar het zal nooit écht thuis zijn.
Maargoed, het kan ook niet altijd 100% gaan en dat accepteer ik ook.

Het gaat dan misschien nu niet 100%, maar ben nog steeds wel van plan om er 100% voor te gaan. Hopelijk gaat het snel weer top.

Tot de volgende blog!

Los quiero!

Maud

ps. Ik ben inmiddels alweer 109 dagen in Mexico. Nog 221 te gaan. Dat is nog lang, maar dat moet goedkomen. Die eerste 100 dagen zijn ook heel snel gegaan!

18 jaar en alweer drie maanden in Mexico!

Hola amigos!

Er zijn weer veel dingen gebeurd!

Nog even terug naar zondag 6 november. Ik had het de vorige keer nog niet in mijn blog vermeld, dus dat zal ik nu even doen. Mijn gastmoeder is namelijk zwanger! We waren die avond nog snel even een hapje aan het eten in een burgerrestaurant toen ze het me vertelden. De baby wordt rond eind mei geboren, dus ik ga de hele zwangerschap én de geboorte meemaken. Ze weten nog niet wat het geslacht gaat worden, maar dat krijgen ze bij de volgende afspraak te horen.
Cami vond het in eerste instantie helemaal niet leuk. Ze is heel bang om alle aandacht te verliezen en dat ze alles moet gaan delen. Maar nu, een paar weken verder, is ze wel bijgetrokken en vindt ze het toch wel leuk.
Ik vind het opzich niet heel erg, maar dat wordt de laatste 2 maanden van mijn uitwisseling niet heel veel slapen met een huilende baby in huis ;).

Op zaterdag 12-11 gingen we met het gezin naar een wijngaard. Ik wist niet precies wat we daar gingen doen, maar dat zou ik daar wel zien.
's Ochtends hadden Liz, Cami en ik eerst een cursus Scrapbooking (waar we een half uur te laat voor arriveerden, maar kan allemaal in Mexico). Ik ging een fotoboekje maken voor dingen die ik meemaak in Mexico. Het was mij wat te creatief, maar ik heb mn best gedaan (en met veel hulp, omdat ik geen creatieve geest heb) is het resultaat toch erg mooi geworden en ben ik erg tevreden.
Vanuit de cursus werden we door Victor opgehaald om naar de wijngaard te gaan. De eigenaar van de wijngaard bleek een goede vriend van Victor. Het was een diner voor bekenden van de eigenaar, en de gasten moesten zelf wat te eten meenemen. Ook was er een marriachi zanger die de hele avond (voor Mexicanen) bekende nummers heeft gezongen. Het enige mindere was dat het heel erg koud was. Jullie denken zeker, altijd warm in Mexico, maar dat valt opzich nog wel mee. In het zuiden is het misschien nog altijd erg warm, maar hier in het noorden koelt het 's avonds toch erg af. En het probleem met Mexico, alles is gebouwd op het doen van dingen in de openlucht, omdat het hier al snel ook weer warm wordt. Ook hebben de huizen geen verwarming, dus ik heb het hier best nog eens koud! (Vanochtend was het bijv. maar 5 graden, maar overdag warmt het dan toch weer op. Nu is het weer 24 graden.)

En toen was het eindelijk zover; het was vrijdag 18 november, mijn verjaardag! Ik vond het toch een beetje spannend, want ja, je wordt maar één keer 18, en dan hoop je toch dat het een beetje 'speciaal' wordt. 18 worden is eigenlijk de enige leeftijd dat er echt iets veranderd. Namelijk, al je rechten en plichten veranderen. Je mag namelijk ineens veel meer, maar je moet ook ineens voor zaken gaan betalen en regelen.

Die ochtend hoefde ik pas om 08:00 op school te zijn, dus had ik de tijd om mijn 2 pakketjes, van papa, mama en Kaj en van opa Peter en oma Mieke, die ik vanuit Nederland ontvangen had, te openen. En wat waren dat super cadeaus!! In het pakketje van papa en mama zaten heel veel leuke dingen, maar het meest geweldige is dat ik mijn rijbewijs mag gaan halen! Dit vind ik zo gaaf, en ben er dus ook suuuuuper blij mee! Heeeeeel erg bedankt papa en mama!!!! En Kaj niet te vergeten had voor mij ook een heeeel erg lief cadeautje gekocht, namelijk een Harry Potter kettinkje. Echt heel leuk! In het pakketje van opa en oma zat een leuke kaart, een brief, een boek (ben er al in begonnen!) en een tijdschrift. Ook jullie super bedankt. ik vind het echt super lief dat jullie aan me gedacht hebben!

Doordat ik zo vroeg opgestaan was om alles rustig open te maken, was ik al optijd klaar. Om 07.00 uur kwamen toen Liz, Victor en Cami binnen. Ze hadden ontbijt op bed gemaakt en kwamen binnen met het zingen van 'las mañanitas' (het Mexicaanse lang zal ze leven). Echt super leuk!
Daarna moest ik gewoon naar school. Op school werd ik eigenlijk alleen door 2 goede vriendinnen persoonlijk gefeliciteerd (een daarvan gaf me ook een cadeautje, een typsich Mexicaans t-shirt, heel leuk!) Even later kwamen er ook twee jongens naar me toe en zij begonnen ook 'las mañanitas' te zingen, de rest van de klas ging ook meedoen, dus dat was ook heel leuk!
Verder hadden we tijdens de les Marketing nog een soort 'surprise' zoals met Sinterklaas in Nederland. Iedereen had een paar weken eerder een lootje getrokken en voor diegene moest je dan voor 250 pesos wat kopen. Ik kreeg het tweede deel van Harry Potter (in het Spaans natuurlijk (:) en wat Mexicaans snoep.
In de pauze heb ik nog even met papa, mama en Kaj gepraat via een videogesprek op Messenger. Dat ging allemaal moeizaam met de slechte wi-fi op school, en de luidruchtige mensen in de klas. Ook was het voor mij best emotioneel, omdat het toch raar is om je verjaardag zo ver weg te vieren. Het was niet dat ik ineens weg of naar huis wilde, maar het was wel even een moeilijk momentje.

Na school zijn we met het gezin, voor mijn verjaardag, bij een Italiaans restaurant gaan eten. Dit was heel erg lekker! Daarna moest Liz naar huis, omdat er een man thuis aan het graven was voor het zwembad. Victor, Cami, Sofi (vriendinnetje Cami) en ik zouden eerst naar de garage gaan om de auto op te halen (de auto had al heel lang een barst in de voorruit en het was wel eens tijd om naar CarGlass (grapje, ze hebben hier geen CarGlass) te gaan). Daarna zouden we naar huis gaan om Liz op te halen en naar Antea (winkelcentrum) gaan om een cadeau voor mij te kopen voor mijn verjaardag.

We zijn alleen nooit meer terug gegaan naar Antea, want toen ik thuis kwam waren er vrienden en vriendinnen in huis die een Surprise Party georganiseerd hadden (het was het idee van mijn gastgezin, en mijn vrienden hebben het verder uitgevoerd). Dat was zo leuk! Ik had het wel een beetje aanzien komen, maar ik had geen idee wanneer, waar en wie.
Ik vond het zo leuk, maar vooral heel speciaal. Ik ken al deze mensen nog maar 3 maanden, en dat ze dit voor mij regelen vind ik echt ongelofelijk.
Mexicaanse traditie is dat als je taart krijgt je er een hap uit moet nemen (je snapt denk ik al wat er altijd op volgt; mensen die je hoofd vol in de taart duwen). Ja, dat gebeurde ook bij mij! Het was echt heel vies, maar ook wel weer grappig. Ook was er een piñata. Ik werd, geblindoekt, 18 keer rondgedraaid en moest toen nog die piñata zien te vinden (en nog met een beetje kracht raken). Dat ging niet heel goed, maar het was wel heel leuk! In de piñata zaten naast 'gewone' zaken, zoals snoepjes ook wat 'aparte' zaken, zoals condooms. Ik weet niet wat mijn gastgezin denkt dat ik van plan ben... hahaha

Op zaterdag 19 november (3 maanden in Mexico!!) ben ik samen met Karyme, voor mijn verjaardag, naar de bioscoop geweest. We zijn naar Fantastic Beasts And Where To Find Them (Animales Fantásticos y Dónde Encontrarlos, alle films worden hier namelijk naar een Spaanse titel vertaald) Het langverwachte nieuwe verhaal over de magische wereld van Harry Potter. Deze film gaat niet over Harry Potter zelf, maar gaat wel over de wereld van Harry Potter. Ik had al heel lang naar de film uigekeken en was ook vastbesloten om heel snel nadat hij uitkwam er naartoe te gaan (hij kwam uit op 18 november, en ik ging op 19 november er naartoe).
Het was een beetje inkomen, maar het was echt een hele gave film! Ik kan nu al niet wachten op het vervolg!

Na de film zijn we naar mijn huis gegaan, hebben pizza bestelt en tot half 1 's nachts films gekeken. Daarna werd Karyme door haar ouders opgehaald. Het was een hele geslaagde avond!

Op zondag vertelde Victor mij dat ik mijn koffer moest pakken omdat we naar Guanajuato zouden gaan tot maandag (ik had maandag namelijk geen school ivm. Día de Revolución).
Het was heel erg druk in Guanajuato en we moesten al heel lang in de file staan om de stad binnen te kunnen. We sliepen in een heel mooi hotel. Toen we aankwamen gingen we eerst wat eten in een heel mooi restaurant met super lekker eten. Daarna hebben we nog door de stad gelopen. Het was alleen echt heel erg druk. We konden bijna niet lopen, doordat er zoveel mensen op straat waren.
We zijn nog wel meegegaan met een tour. Het was een tour door het centrum met een band die op Spaanse wijze liedjes zong en speelde. De muziek was best leuk, alleen het was zo'n tour waarvan degene die aan het woord is 'heel grappig' zou moeten zijn en die echt wil dat je meedoet met 'leuke' activiteiten, zoals de wave, meezingen, meeklappen en gekke dansjes doen. Ja, misschien dat de 'normale' mens dat leuk vind, maar wij van de familie In 't Ven/van de Ven vinden daar he-le-maal niks aan, hahaha. Daarna zijn we terug naar het hotel gegaan en lekker gaan slapen.

De volgende dag zouden we met een soort kabelbaan (maar dan anders, hahaha) naar boven gaan om een mooi uitzicht over de hele stad te hebben. Het was er erg druk en we stonden best lang in de rij te wachten. Op een geven moment sloeg Liz haar armen om Victor heen en zou ze blijkbaar gezegd hebben dat ze zich duizelig voelde. Vrijwel meteen daarna viel ze flauw. Maar doordat Victor haar vast had en ze met haar rug naar mij toestond duurde het heel even voordat ik helemaal door had wat er aan de hand was. Victor vroeg me om hem te helpen en samen hebben we Liz naar een muur gedragen en haar daar neergezet. Het was een eng gezicht, want ze keek met levenloze ogen voor zich uit (ze had haar ogen niet gesloten), en ze was helemaal slap. Victor heeft haar gezicht toen met water nat gemaakt en toen kwam ze weer bij. Cami was inmiddels helemaal overstuur en die heb ik een beetje proberen te trootsten. Toen Liz bijkwam was ze vrijwel meteen weer helemaal helder, niet afwezig ofzo. We zijn toen maar uit de rij gegaan en naar een terrasje gelopen om Liz wat suikers te geven.
Ze was namelijk zaterdag de hele dag/nacht druk bezig geweest en o.a. ook naar de disco geweest, en dan zondag ook de hele dag druk in Guanajuato. Als zwangere vrouw was het haar daarom even te veel geworden.

We zijn na een tijdje alsnog naar boven gegaan, en dat uitzicht was echt prachtig! Ik denk dat ik Guanajuato misschien tot nu toe wel de mooiste Mexicaanse stad vind die ik bezocht heb. Guanajuato heeft ook een hele andere stijl dan de meeste steden hier in Mexico.
Ik heb ook nog een 'Garito' gedronken (origineel met Tequila, maar omdat dat niet op openbare plaatsen verkocht mag worden met frisdrank) Het is frisdrank met zout, limoen en als je wilt Chile. Ook heb ik chips met limoen en zout gegeten.Het was allebei heel lekker. Meer Mexicaans kan volgens mij bijna niet!

Aan het einde van de middag zijn we weer terug naar huis gereden en hebben we dicht bij huis bij Sushi itto gegeten, een japans restaurant. Ik ben helemaal niet van de sushi, maar de andere gerechten hier waren echt heerlijk! Ook hadden we een tafel aan de gril waardoor je precies kon zien hoe ze je eten klaarmaakten. Erg leuk om te zien.

Ik vroeg Liz nog wat later op de dag hoe ze zich toen voelde. Ze zei dat ze zich goed voelde, maar dat ze de hele tijd het gevoel had dat ze teveel gedronken had. Ze was dus nogsteeds een beetje instabiel.

Vandaag ben ik weer gewoon naar school geweest, en donderdag beginnen wéér examens. En over 2 weken heb ik vakantie.

Dit was het weer, mijn hele speciale weekend!

Tot de volgende blog!

Maud

ps. Ik vind het trouwens altijd super leuk om jullie reacties op mijn blog te lezen en dat jullie toch zo ook een beetje betrokken zijn bij mijn avonturen!

pss. Ook heel leuk dat jullie in Nederland ook allemaal aan mijn verjaardag gedacht hebben, en me nog niet helemaal vergeten zijn! ;)

Mijn recente ervaringen.

Holaaa!

Even een update, want er is in een korte tijd zoveel gebeurd.

Zaterdagochtend ben ik weer naar Cadena gegaan. Deze keer was ik niet de enige 'vreemde' want Karyme had nog twee vriendinnen uitgenodigd van school. Het was weer net zo vreselijk als de week ervoor met spelletjes, bidden enz., maar ik deed het voor Karyme. Het was wel leuk om er te zijn omdat het haar verjaardag was. Ik heb haar een kaart met de bezienswaardigheden van Helmond gegeven, een sleutelhanger met Nederlandse klompjes en een boek. Ze vond het erg leuk.
Om 15:00 uur moest ik alweer weg, om me klaar te maken voor mijn Ritmos Latinos dans uitvoering die avond.

Voordat ik weg moest voor de dans gingen Liz, Victor en Cami de nieuwe puppy ophalen. Een lichtbruine pomeriaan. Het is echt een super schattig hondje! Het is een mannetje en nu hij na een paar dagen gewend is aan Cleo is hij al super dominant. Hij gromt en blaft al naar Cleo, terwijl zij heel onderdanig is. Dat gaat nog wat worden.. Maar het kleintje is wel super zacht en schattig.

Om 18:20 uur moesten we verzamelen bij het theater. Opzich was iedereen er redelijk optijd. Toen wilden we naar binnen om ons voor te kunnen bereiden, maar dat ging niet. De show was namelijk in twee delen verdeeld en alle mensen van het eerste deel waren nog binnen. Omdat het anders te druk werd mochten de mensen van het tweede deel pas naar binnen wanneer de mensen van het eerste deel naar buiten kwamen. Toen zijn we maar even gaan kijken in de zaal. Deze zat helemaal vol. Ik denk dat er wel meer dan 100 mensen waren.
Alles ging zo chaotisch. Het tweede deel had eigenlijk om 19:00 uur moeten starten, maar op zijn Mexicaans was dat natuurlijk veel later. We hebben nog wat geprobeerd te oefenen, want onze dans was nou niet echt geperfectionaliseerd, maar dat ging ook al niet, want de helft was aan het dansen met een andere groep of was nergens te bekennen. Maar mijn klasgenoten maakten zich niet zo druk; 'zo gaat het ieder jaar' zei een jongen tegen me. Nouja, zal wel Mexicaans zijn.
Daarna mochten we eindelijk naar binnen, en gingen naar een soort ruimte om ons helemaal klaar te maken. Nogmaals was het heel chaotisch en niemand had enig idee wanneer we aan de beurt waren, maar opeens stonden we in de coulissen en na het huidige optreden zouden wij aan de beurt zijn. Toen was het hopen op goed geluk dat alles goed zou gaan én het er ook nog een klein beetje gesynchroniseerd uit zou zien. Ik was best zenuwachtig want het dansen vind ik al niks én om dat ook nog half onvoorbereid te doen is al helemaal niet mijn ding.
Maar uiteindelijk vind ik het best goed gelukt. Mijn stukjes gingen voor mijn gevoel goed, en hoewel de totale dans verre van perfect was, viel het me nog best mee.

Na de dans ben ik nog naar het huis van Karyme gegaan, de vriendin die jarig was, en heb er nog wat gedronken samen met anderen. Het was leuk, en de familie verwelkomde me erg hartelijk!

Op zondag ben ik gaan schaatsen! We moesten eerst naar de winkel, maar daarna zijn we naar de schaatsbaan gegaan. Samen met Cami heb ik geschaatst. Ik had het al heel lang niet meer gedaan, dus het ging ook wat stroef. Het ging uiteindelijk wel beter, maar het bleef moeilijk. Ik vond het wel super leuk!

En dan was het op 8 november tijd voor de verkiezingen. Ik zou het deze keer meemaken vanuit de 'Amerikaanse tijdzone' en dus alles kunnen volgen. Op school ging het er wel een beetje over, maar de sfeer was niet heel erg gespannen. Ik, en velen anderen met mij, denk ik, gingen er eigenlijk gewoon vanuit dat Clinton zou winnen. Want ja, wie is er nou zo gek om op een debiel als Donald Trump te stemmen. Natuurlijk zijn er altijd wel een paar gekken, maar veel zouden het er niet zijn. Clinton zou gewoon winnen.
Zo bleef het ook een hele tijd, maar toen daadwerkelijk de resultaten binnen kwamen druppelen werd het toch steeds spannender. Op een gegeven moment werd het zelfs eng. Trump ging aan de leiding. Ook won hij de belangrijke 'swing state' Ohio. Nu was het afhankelijk van Florida. Als Trump deze staat zou winnen zou de nachtmerrie wel heel erg dichtbij komen. En ja hoor, ook Florida werd door Trump gewonnen. En hoewel Clinton nogsteeds theoretisch zou kunnen winnen zag iedereen wel in dat het over was. Amerika heeft zichzelf overgegeven aan een gek met vreselijke ideeen over immigratie, zorg, wapens, abortus, klimaatveranderingen én wil zelfs een muur bouwen bij de grens met Mexico. Het kan aan mij liggen, maar als ik dit rijtje zie, zou ik zo iemand nooit de belangrijkste functie, op politiek gebied, in de wereld laten bekleden. Ik vraag me af of de Amerikanen die op Trump hebben gestemd wel snappen wat ze gedaan hebben. De nieuwe president van de VS is niet alleen iets dat de Amerikanen aangaat, maar (in dit geval; helaas) ook de hele wereld.

Het was daarom ook niet gek dat mijn klas en de leraren (net zoals ik) erg aangeslagen waren door de winst van Trump. Het ging er de hele dag over. Gek vind ik het niet. Ik zou me ook niet meer veilig voelen als een 'latino-hater' het voor het zeggen gaat hebben aan de andere kant van de grens, én dan ook nog 'jouw' land voor een of andere muur wil laten betalen.

Wel weten we nu wat voor Amerikanen er in de VS wonen, en natuurlijk zijn ze niet allemaal zo. Verre van. Maar het zijn er genoeg om een man die graag over zijn vermogen opschept, vrouwen verbaal belachelijk maakt en vrouwen seksueel aanrandt president te maken. En, ohja, hij heeft ook geen enkele politieke ervaring. Well done, US!

Ik wacht in spanning af wat er verder met deze wereld zal gaan gebeuren..

Dit waren weer mijn laatste ervaringen.

Tot de volgende blog!

Maud

Het is alweer november..

Hallo allemaal! Hier weer een nieuwe blog!

Het is alweer november en dat betekent; deze maand word ik 18! Ik vind het toch wel een beetje een raar gevoel dat ik al bijna jarig ben. Het gaat toch wel snel. Ook vind ik het raar dat ik deze 'belangrijke' leeftijd niet in het bijzijn van mijn familie en vrienden in Nederland ga vieren. Maar het is natuurlijk ook leuk om het een keer op een andere manier te vieren!

Deze twee weken zijn redelijk 'normaal' verlopen, met uitzondering van afgelopen weekend.

Ik ben gewoon naar school geweest, heb mijn toetsen gemaakt (waarvan ik er goed heb gemaakt, maar ook een paar heel slecht heb gemaakt). Dat kom o.a. nog steeds door de taal en doordat ik veel lessen gemist heb (ivm uitjes in weekend). Ook is het zo dat ik wel mijn aantekeningen kan leren (wat moeilijk te onthouden is in een andere taal als je niet weet wat er staat), maar ik mis ook heel veel informatie die er door de leraar nog bij wordt vertelt tijdens de lessen.

Ik heb bijvoorbeeld voor aardrijkskunde een 8 gehaald voor mijn examen, wat ik super goed vind omdat het in het spaans is en een heel saai onderwerp (tectonische platen en vulkanen) was. Maar de lerares vond het wel eens tijd dat ik een 10 voor mijn volgende toets ga halen. Ja hallo, ik doe mijn best, maar dit vind ik wel echt heel erg overdreven. Ze moet al blij zijn dat ik een 8 heb.

Op vrijdag 21-10 hebben we het huis versierd voor Halloween. Dat werd heel erg serieus genomen en we zijn er dan ook de hele middag/avond mee bezig geweest. Het resultaat vind ik zelf echt heel gaaf geworden.
En mensen die denken dat je voor Halloween naar de VS moet gaan hebben het mis. Het is in Mexico, door grote invloeden vanuit de VS, ook een heel erg belangrijk en groot feest. Kinderen gaan met Halloween 's avonds ook de straat op voor Trick or Treat, op school zijn mensen verkleed met Halloween en er zijn veel Halloween feestjes.
Zelf heb ik helemaal niks met Halloween, maar het was leuk om het eens 'groots' mee te maken.

zaterdag 22-10 had ik een bijeenkomst van AFS. We zouden pizza gaan maken (op zijn italiaans, omdat we twee italiaanse studenten in Queretaro hebben).
We bleken naar een heel klein huisje te gaan ver weg van de stad, er was geen licht en het was heel koud. Het huisje stond namelijk op een open veld waar het heel erg hard waaide. Ook duurde het heel lang voor we eindelijk wat te eten kregen, en de Italianen wilden hun pizza alleen maar met z'ntweeën maken, en wilde geen hulp van mij of de Duitse studente. Ook was het eigenlijk meer een soort 'family meeting' van de familie van de coordinator van AFS waar wij dan toevallig ook bij mochten zijn. Al met al vond ik het helemaal niet leuk, en bleven we er naar mijn gevoel echt veel te lang (nadat het al donker geworden was, en zoals ik al zei was er geen licht).

Op zondag 23-10 was er op de school van Cami een pet contest. Het is een wedstrijd dat iedereen zijn of haar huisdier in een of ander raar pakje steekt, zichzelf matcht met de outfit van het dier (vooral honden), en dan een soort kort parcour loopt om zichzelf aan de jury te 'showen', Cami had Cleo (de hond) in een soort boevenpakje gestoken met een hoedje. Zelf had ze, samen met Victor, een gestreept blauw met wit boevenshirt aan.
Het was opzich nog wel grappig om te zien, maar ik vond het vooral erg zielig voor al die dieren. De meesten wilden het pakje helemaal niet aan, of ze wilden er niet in lopen.
Ook hadden mensen hun hond meegenomen, terwijl die helemaal niet met andere honden overweg kon. Soms was er dus een soort vechtpartijtje tussendoor.
Cami heeft niet gewonnen, er waren namelijk mensen die heel erg hun best hadden gedaan en bijv. een hele hotdog-kar gebouwd hadden.

Vanaf donderdag 27-10 zijn Liz en Victor samen naar Spanje vertrokken. Ze vlogen pas op vrijdag, maar vertrokken donderdag al naar Mexico-Stad. Om in het weekend dan niet alleen te zijn zou ik vanaf vrijdag tot en met maandag ochtend bij een vriendin logeren.
Vrijdag na school zijn we met de schoolbus richting haar huis gegaan. Bij de busstop zijn we door haar vader en zusje opgehaald en bij de 'mall' afgezet. We zouden namelijk naar de film Dr. Strange gaan. Deze film was een stuk beter dan dat ik van te voren verwacht had.
Na de film gingen we naar haar huis en moest Karyme nog al haar huiswerk doen voor 'Cadena'. Cadena is een soort religieuze scouts groep waar zij iedere zaterdag vanaf 10.00 uur tot 20.00 uur naartoe gaat. Ik zou deze keer ook meegaan. Het huiswerk was verschillende knopen leggen en uitleggen waar ze voor waren. Ook moest ze nog een heel verslag schrijven voor haar 'cursa de jefas', dat is een traject om 'baas' te worden van haar groep.

De volgende dag gingen we dus naar Cadena. De familie van Karyme is erg gelovig dus toen we in de auto zaten werd er al een gebed gedaan. Ook moest ieder familielid apart zeggen waar ze dankbaar voor waren.
De dag bij Cadena begon met een heel lang verhaal over de opwaring van de aarde (maar eerst klinkt er dan een fluit en moet iedereen in een rij gaan zitten bij hun eigen groep). Dit was met jongens en meisjes samen, maar de rest van de dag waren de jongens en meisjes gescheiden. Het volgende onderdeel was bidden met behulp van de Bijbel. We moesten elkaars handen vasthouden en werden er verschillende gebeden opgezegd. Ook moesten sommige meiden apart wat zeggen.
Daarna was het tijd om te eten (wat je zelf moet kopen) en te relaxen. Iedereen zit bij zijn eigen groep. De groep van Karyme heet 'Enewetok'. Na het relaxen hadden we het onderdeel wat ik het meest vreselijk vond. Elke groep ging dansjes doen en meerdere liedjes zingen. Ook moesten de groepen opdrachten doen. En alles moest zo enthousiast en gek mogelijk, want alles was voor punten. Na dit gedans en gezing werden er weer verschillende gebeden gezegd, en de 'jefas' gingen ook nog samen in het midden van de kring bidden.
Hierna hadden we gesprekken over religie. Ook werden er nog twee spellen gespeeld; worstelen met een blindoek om en proberen alle waterflessen om de glijden op een soort waterbaan met zeep. Nadat iedereen helemaal vies was, was het tijd om naar de kerk te gaan voor de mis. De kerk zat stampvol.
Na de kerk was het tijd voor de afsluiting en werd de winnaar van de dag bekend gemaakt. Ook dit weer gepaard met dansjes en liedjes. Wij waren eerste geworden (komt natuurlijk door mijn enthousiaste deelname aan alles, hahaha grapje)!
Ik vond het leuk om een keer mee te maken, en de meiden zijn er ook best aardig. Ik werd namelijk de hele dag belaagd door meiden van andere groepen. Ik kreeg ook steeds dezelfde vragen en dingen te horen; 'je bent echt mooi' 'kom je volgende week weer' 'waar kom je vandaan' 'spreek je Spaans' 'op welke school zit je' 'hoe oud ben je'. Op een gegeven moment stond er echt wel een groep van 15 meiden om me heen. Het was een beetje 'too much', maar ook wel weer lief dat ze zo veel interesse hadden!
Maar voor mij is het iets te gelovig en daar voel ik me toch niet echt goed bij.

Zondag hebben Karyme en ik 's ochtends een film gekeken. 's Middags moesten we namelijk weer naar de kerk. Maar toen we bij de kerk aankwamen hoefden Karyme en ik niet naar de mis (omdat we zaterdag al geweest waren en ze wisten dat ik niet katholiek was). Ik heb wel duidelijk aangegeven dat ik respect heb voor hun geloof en dat ik het helemaal niet erg vind om mee te gaan naar de mis, maar ze vonden het niet erg als we niet gingen.
Toen hebben we over de markt gelopen en in verschillende boeken winkels gekeken. Daarna moesten we de opa en oma van Karyme ophalen. Zij waren naar een mis in een andere kerk geweest en zouden de middag bij hun in huis komen. We hebben toen hele lekkere zelfgemaakte hamburgers gegeten, en het was erg gezellig.
We moesten 's avonds al wel weer redelijk optijd naar bed, want we moesten op om 5 uur. Karyme woont namelijk aan de andere kant van de stad.

Het was een erg leuk weekend, anders dan normaal, maar erg leuk om het dagelijk leven van een ander Mexicaans gezin mee te maken.

Vandaag is het 2 november en de Dag van de Doden, en ben ik vrij van school. Thuis staat een altaar met foto's van dierbaren die zijn overleden en met eten dat ze lekker vinden. Ook staan er doodshoofden van chocolade gepersonaliseerd met onze namen. Dat vind ik echt super leuk!

Deze zaterdag, 5 november, is het de verjaardag van Karyme en ga ik weer naar Cadena. Dit komt omdat Karyme dan 'jefa' wordt en dat is een belangrijke gebeurtenis. Daarom mag ze vrienden uitnodigen. Ook heb ik dan mijn uitvoering van Ritmos Latinos, maar dat is verder nog heel onduidelijk waar en hoe laat dat precies allemaal is. Ik weet allemaal nog niet hoe ik dat in 1 dag ga passen, maar dat zie ik later wel weer!

Dit is weer alles wat ik deze twee weken heb meegemaakt.

Tot de volgende blog!

Maud

School, Chicago en Oaxaca.

Hola a todos!

Weer even een update van alles wat ik heb meegemaakt in de afgelopen twee weken.

Ik ben weer gewoon naar school geweest. School is vooral leuk door mijn vriendinnen en de mensen in mijn klas. De meeste lessen zijn namelijk vreselijk saai. Het naar school gaan is natuurlijk het grootste deel van het High School programma, maar ik zal niet zeggen dat het heel 'bijzonder' is. Het is namelijk zo, ik heb mijn lessen niet 'nodig' voor Nederland. Ook versta ik van de lessen in het Spaans nog steeds niet heel veel.
Het naar school gaan is natuurlijk wel een fijne dag besteding, want elke dag maar thuis zitten zou ook niks zijn. Ik heb het ook erg leuk met de mensen op school. En doordat ik naar school ga ontmoet ik de Mexicanen van mijn leeftijd. Het is alleen jammer dat ik ook echt huiswerk en toetsen moet doen. Het in de les zitten vind ik verder niet erg.
Volgende week heb ik weer toetsweek. Beetje snel achter elkaar als ik eerlijk ben, maar het semester (augustus-december) is verdeeld in drie 'paricales' (drie perioden) en aan het einde van elk parical is er een toetsweek.
Aan het begin van december krijg ik dan ook vakantie. Deze duurt tot begin februari. Dus dat is een lekker tijdje vrij. Opzich vind ik dat super fijn. Dan kan ik ook andere dingen doen naast school, maar drie maanden vakantie is natuurlijk wel heel lang. Ik hoop dat ik me dan ook niet té erg zal gaan vervelen.

Verder heb ik mijn eerste voetbalwedstrijd gehad! Het bleek een wedstrijd op half veld. Dat had ik niet verwacht. Het is namelijk best lastig, om met 'grote' meiden op zo'n klein veldje te spelen.
En, voor het begin van de wedstrijd moesten we allemaal in een kring gaan staan en elkaars handen vastpakken. Daarna ging iedereen een gebed zeggen en sloegen ze een kruisje. Dat was echt heel apart voor mij, omdat we dat in Nederland sowieso niet doen, en ik helemaal niet gelovig ben. Maar het is weer eens wat anders!
We hebben de wedstrijd uiteindelijk helaas met 2-1 verloren, maar het was leuk om te spelen.

Ik heb ook weer twee hele gave tripjes gemaakt; Chicago en Oaxaca.
Ik zal beginnen met het tripje naar Chicago. Van vrijdag 7 okt. tot en met maandag 9 okt. zijn we met het gezin naar Chicago gegaan.
Vrijdag kwamen we pas laat in Chicago aan, dus hebben we niets meer kunnen doen.
Zaterdag hebben we een tour door het centum gedaan. Zo hebben we o.a. de 'Giant Bean', Willis Tower en heel erg veel wolkenkrabbers gezien. Ook hebben we gewinkeld in de 'Water Tower Place', een groot winkelcentrum.
's Avonds gingen Liz en Victor dineren in een twee-sterren restaurant. Cami en ik hebben toen in de hotelkamer uitgerust.
Zondag was de dag van de marathon! Deze begon al om 7.30 uur, maar Cami en ik werden rond 10.00 uur opgehaald door Liz, om Victor aan te moedigen dicht bij de finish. De sfeer die er bij zo'n marathon hangt is echt super! Iedereen is heel vrolijk en moedigt iedereen aan. Doordat het een grote marathon was waren er mensen van over de hele wereld!
Victor is uiteindelijk gefinisht in 4 uur en 38 minuten. Zijn beste marathon heeft hij in een uur minder gelopen, maar voor deze marathon had hij niet heel erg goed getraind. Maar ik vind het sowieso al knap, een hele marthon rennen!
Na de marathon was Victor helemaal kapot. Daarom hadden ze geen zin meer om de stad in te gaan. Toen ben ik zelf maar nog even de stad gaan verkennen. Overal zag je nog mensen lopen die meegedaan hadden aan de marathon.
's Avonds zijn we nog lekker in een steak restaurant gaan eten. Daarna zijn we ook nog in de Willis Tower gegaan. Dat was heel erg mooi, Het was inmiddels al donker, dus het was Chicago By Night. In de toren heb je een soort 'glazen uitsteeksels' waar je dan in kan staan. Dan kan je dus 103! verdiepingen naar beneden kijken naar de straat. Echt heel erg gaaf!
Maandag vlogen we alweer heel erg vroeg terug. We moesten alweer om 02:00 uur op, en waren rond 11:00 uur weer in Queretaro.

Wat was Chicago gaaf zeg! Het is een hele mooie, schone stad, met heel erg veel wolkenkrabbers. Ook is er veel natuur in de stad te vinden. Het was wat fris vergeleken met de Mexicaanse temperaturen, maar het was verder heel mooi weer met veel zon. Liz had het het hele weekend vreselijk koud. Tja, die Mexicanen zijn dat weer ook niet gewend, haha!
Als ik de kans krijg ga ik zeker nog een keer terug!

Dan de trip naar Oaxaca. Op zaterdag 15 en zondag 16 okt. zijn we met het gezin naar Oaxaca gegaan. Daar hadden we een soort 'familiedag'. We moesten naar het feest in de traditionele klederdracht uit Oaxaca. Eerst moesten we naar de kerk om een mis bij te wonen. Heel ongemakkelijk als je niet weet wat je moet doen, maargoed.
Daarna gingen we naar een grote zaal. De hele familie was aanwezig en per 'tak van de familie' kreeg je een tafel. Dit doen ze ieder jaar. Het idee lijkt me dan dat iedereen met elkaar bijkletst enz., maar iedereen bleef eigenlijk bij de directe familie hangen. Ook was er niks geregeld qua eten en drinken. Dat moest nog allemaal op dat moment gekocht worden. Dus iedereen om de zoveel tijd naar de winkel om (vooral) de drank aan te vullen. Ook werd er natúúrlijk weer veel gedanst. En ook moest ik natúúrlijk weer meedansen. En het is natúúrlijk nog steeds niks voor mij, maar wat moet dat moet. Ik heb me gewoon goed aangepast en ben een paar keer gaan dansen (maar niet te vaak, haha). En, Liz vindt het dansen ook niet zo geweldig, dus dat hebben we gemeen, hahaha!
's Avonds gingen Liz en Victor samen eten. Cami en ik bleven in het hotel, maar ik zou die avond uitgaan met wat familieleden (klinkt zo oud, maar het waren jonge mensen hahaha). We zijn rond 23:00 uur naar een club vertrokken. Daar moesten we zoals gewoonlijk, op zijn Mexicaans, nog wachten op de rest. Maar het was een hele leuke avond en ik heb heel veel lol gehad!
We waren pas erg laat terug, maar de volgende dag moest ik weer vroeg op om met wat familie te gaan ontbijten. Dit was een typisch ontbijt uit Oaxaca. Wat zij voor ontbijt eten, eet ik voor lunch of diner. Wat was het veel! Ook was het allemaal heel 'zwaar' voor de ochtend, maar het was wel heel erg lekker!
Daarna zijn we het centrum van Oaxaca gaan bekijken. Het is echt heel erg Mexicaans, super! We hebben o.a. een typische Mexicaanse markt bezocht, en ik heb Sprinkhaan geproefd, iets typisch uit Oaxaca. Ik vond het niet lekker hahaha.
Na deze wandeling moesten we weer naar familie om bij iemand thuis te eten. Dit keer was het met wat directere familie. Dit was ook heel leuk om mee te maken. Iedereen was weer aan het drinken (Mezcal, Tequila, bier). Ook is het hier normaal dat iedereen door elkaar heen schreeuwt. Ze willen allemaal zo graag praten, dat het een chaotische boel wordt. Ik kan er dan natuurlijk helemaal niks van verstaan, maar het is wel heel grappig.

Onze vlucht vanaf Oaxaca naar Mexico-Stad vertrok (eigenlijk) om 20:10 uur. We hadden helaas meer dan een uur vertraging, dus vertrokken we pas rond 21:15 uur. Daarna moesten we nog 3 uur terug rijden naar Queretaro, en waren we pas rond 02:00 uur thuis.

Vandaag moest ik weer gewoon naar school, dus stond mijn wekker om 5:50 uur. Ik heb dus sinds zaterdag niet heel erg veel slaap gehad, zal ik maar zeggen. Maar het was het wel waard, want het was heel leuk in Oaxaca!

Dit was het weer. Over twee dagen ben ik hier ook alweer 2 maanden, en over een maand word ik 18. Wat gaat het allemaal toch snel!

Tot de volgende blog!

Maud

Genieten in het bijzondere Mexico!

Hier ben ik weer met een nieuwe blog! Ik heb weer heel erg veel meegemaakt, dus dit wordt weer een lang verhaal. Ga er maar goed voor zitten, hahaha!

Ik heb inmiddels mijn examens er op zitten. Mijn examens in het Engels (en Frans) heb ik allemaal gehaald! Mijn Spaanse examens zijn een iets ander verhaal, maar ik kan toch met trots zeggen dat ik (in mijn eentje) mijn examens in informatica en Aardrijkskunde ook gehaald heb!! Daar ben ik toch wel erg trots op! Verder heb ik rechten en wiskunde ook gehaald, maar dat was in een groep. En voor Desarollo de la Creatividad (dat geweldig leuke vak), en Ritmos Latinos (deze twee vakken worden samengevoegd), heb ik een 10 gehaald. Voordat jullie allemaal denken, wow wat een super student; dat ligt even anders. Het puntensysteem werkt hier ietsje anders. De schaal is wel van 1-10, maar je haalt hier zonder al te veel moeite al gauw een 9 of een 10. Dat is bij ons meer het niveau van een 6 of 7 (als je naar de hoeveelheid moeite kijkt dat je voor dat punt moet doen).
Maar het klinkt natuurlijk wel leuk, om voor bijna alles een 9 of een 10 te staan, hahaha!

De meeste examens waren gewoon 'normaal', maar wel erg kort (1 kantje met bijv. 10 meerkeuze vraagjes) en/of heel makkelijk.
Maar ik had 1 examen, dat was wel heeeel erg apart. Het was het examen voor Statistics. Zoals ik in een van mijn vorige blogs al had verteld, houdt deze leraar van een 'alternatieve' manier van lesgeven. Nou, dat heb ik wel gemerkt tijdens het examen.
Tijdens het examen mochten we:
- Onze aantekeningen gebruiken (terwijl ik gewoon netjes geleerd had)
- Het internet/onze telefoons/onze iPads gebruiken
- Met elkaar overleggen
- Vragen aan de leraar stellen over het examen, waar hij dan ook echt antwoord op gaf

Ook zette de leraar gezellig wat muziek op, maar het was niet echt muziek waardoor je je kon concentreren. Het was rock-muziek (ACDC, Rolling Stones etc.) En een vriendin naast me ging gewoon gezellig Harry Potter op haar iPad kijken.
Het was allemaal geen probleem, zolang je maar wat inleverde aan het einde van de les. Ik was als tweede van de klas klaar, en heb een 10 voor het examen gehaald. Maarja, niet heel erg raar als je alle mogelijke hulpmiddelen mag gebruiken die er zijn hahaha. Het is dan natuurlijk wel nodig dat je tijdens de lessen oplet en aantekeningen maakt, maar zo braaf ben ik wel (en ik vind Statistics wel interessant).

Ook ben ik nog naar Puebla geweest voor de bruiloft van vrienden van Liz en Victor. Het was een erg luxe bruiloft in een heel mooi en groot Hacienda op 40 minuten afstand van Puebla. We sliepen ook in datzelfde Hacienda.
De bruiloft begon om 17.00 uur, en in de ochtend zijn we naar Puebla gegaan. Cami had nog een hele nieuwe outfit nodig voor het feest. We hebben dus de meeste tijd doorgebracht in het winkelcentrum. Daarna heb ik nog even, met Victor en Cami, het historisch centrum bezocht.
Hierna zijn we terug gegaan naar het hotel. We moesten toen nog lunchen en ons omkleden en we hadden nog maar ong. iets minder dan een uur. We waren dus, op zijn Mexicaans, te laat. Maar opzich was het niet erg, want de ceremonie was, ook op zijn Mexicaans, te laat begonnen. We waren ong. 15-20 minuten te laat, en na ons kwamen ook nog mensen. Van de ceremonie zelf heb ik niet heel erg veel kunnen volgen. Die vond namelijk in een heel klein kerkje plaats, waar wij niet meer inpastten. Er stonden ook stoelen voor de gasten opgesteld buiten de kerk, dus daar hebben we gezeten. Het was wel een echte katholieke ceremonie; er werd geld opgehaald voor de kerk (erg belangrijk natuurlijk), en we moesten iedereen in onze omgeving 'paz' wensen. Ik weet niet wat dat precies is en of we dat in Nederland ook doen, maar het is volgens mij dat je de mensen in je omgeving, bekenden en vreemden, een soort innerlijke rust wenst. Dat denk ik tenminste, ik heb namelijk geen idee van kerk zaken hahahaha.
Na de ceremonie werden we allemaal naar een soort terras geleid en kregen we wat hapjes en drankjes. De hele familie van Liz was er ook, dus we hebben samen met hen gezeten.
Het was al avond en het was erg fris in Puebla. Alles is hier in Mexico buiten, zo ook deze bruiloft, maar iedereen had het erg koud en we hadden veel geluk dat het niet geregend heeft. De dag ervoor regende het namelijk heel erg, en het druppelde ook wat tijdens de bruiloft. Het zette gelukkig niet door.
Na een tijdje werden we naar een grote tent geleid en kregen we onze plaatsen toegewezen. Wij zaten aan tafel nummer 12 met andere familieleden van de familie van Liz. Het diner was een 4 gangen-menu met een voorgerecht, soep, hoofdgerecht en nagerecht. Dat was erg lekker.
Na het eten werd de taart aangesneden door het bruidspaar en gingen ze de dansvloer op voor de eerste dans. Daarna werd er vuurwerk afgestoken en meteen erna ging vrijwel iedereen de dansvloer op om te dansen. Er wordt hier echt met koppels gedanst en dan echt op zijn Mexicaans met de heupen los en swingen. Nou.. niks voor mij. Ik heb het geprobeerd en ook met de familie gedanst, maar het is echt helemaal niks voor mij. Ik voelde me als een echte Nederlander daar, een houte klaas (ben ik ook, hahaha). Ik ben al snel weer naar mijn plaats gegaan en heb verder gekeken naar de swingende Mexicanen.

Op zondag hadden we weer afgesproken met de familie van Liz en zijn we weer naar het centrum van Puebla gegaan om daar wat te eten en te drinken. De moeder van Liz vond het maar raar dat ik dansen niet leuk vond, en dat wij dat in Nederland eigenlijk niet doen (althans, zeker niet op de Mexicaanse manier). Ze kwam er dan ook elke keer op terug dat ik het dansen niet leuk vond. Ze kon het maar niet begrijpen dat het bij ons heel anders is.

Hoewel het dansen dan niet mijn ding is, vond ik het wel super om een Mexicaanse bruiloft mee te maken!

Dit weekend had ik weer een super geweldig weekend. Dit weekend had ik een trip, georganiseerd door AFS, naar Guadalajara en Tequila (klein dorpje waar de Tequila oorspronkelijk vandaan komt). Het was een trip voor de noordelijkecomités van AFS (Aguascalientes, San Luis Potosi, Queretaro en Atlacomulco).
Op vrijdag, direct na school, ging ik naar het huis van de hoofdvrijwilliger van AFS Queretaro. Daar heb ik gegeten en kwamen alle studenten uit Queretaro bijeen. We zijn daarna naar het busstation gegaan, en hebben de bus naar Aguascalientes genomen. Op zaterdag zou de trip pas beginnen, maar we moesten dan om 7 uur sochtends al verzamelen in Aguascalientes, en vanuit Queretaro is dat iets meer dan 4 uur in de bus. Dat was niet handig, dus gingen we er al naartoe op vrijdag. Op het busstation in Aguascalientes werden we opgevangen door de hoofdvrijwilliger van AFS Aguascalientes. Daarna werden we naar ons gastgezin voor de nacht gebracht. Hier zouden we ook weer terugkeren op zondagavond na de trip. Het gezin waar ik verbleef (samen met een meisje uit Oostenrijk uit het comité San Luis Potosi. Ik kende haar al van het orientatieweekend in Mexico-City), bestaat uit een vader, moeder en 3 dochters. De 2 oudsten waren rond mijn leeftijd, de jongste een aantal jaar jonger (ong. 13, denk ik). Ze hadden echt een heel groot en modern huis. Ze waren ook echt super aardig en heel geinteresseerd in ons. Totdat we gingen slapen hebben we gezellig met ze gekletst. We hadden helaas niet zoveel tijd, want we waren erg laat aangekomen en we moesten de volgende dag alweer heel vroeg op.

De volgende dag spraken we met iedereen af om 7 uur. Er was daar ook een busje die ons allemaal (ong. 20 studenten en 5 vrijwilligers) zou vervoeren naar Guadalajara. Het was vanuit Aguascalientes nog ong. 3 uur rijden naar Guadalajara. Toen we daar aangekomen waren hebben we een typisch iets ontbeten uit Guadalajara. Het heet 'tortas ahogadas' en is een soort stokbrood gevuld met heel erg veel vlees. Daar doe je dan ook nog een chili- saus op (wij een zoete chili, de Mexicanen een pittige) en wat limoen. Het was erg lekker, maar wel een beetje veel voor de ochtend.
Daarna hebben we een tour door het centrum van Guadalajara gehad. De gids praatte super duidelijk Spaans en een beetje rustig, dus kon ik eigenlijk alles verstaan. Daar ben is best trots op! We hebben eerst bepaalde dingen vanuit de bus gezien, en zijn daarna uitgestapt om een wandeling te maken door het centrum en de belangrijkste dingen te bekijken, zoals de kathedraal en het overheidsgebouw. Het was echt heel erg leuk en interessant.
In het begin had ik wat moeite met contact leggen, omdat er vooral veel studenten uit Italie, Duitsland (+Oostenrijk), en Thailand waren. Zij hadden elkaar dan ook snel gevonden en praatten eigenlijk alleen in hun eigen taal. Er waren nog twee andere 'eenlingen' zoals ik uit Frankrijk en Hongarije, maar ik heb uiteindelijk goed contact kunnen leggen met de Duitsers en het meisje uit Oostenrijk. Ik kon namelijk erg goed communiceren met hun, omdat ik (vrijwel) alles wat ze zeiden in het Duits kan verstaan. Ik heb dus samen met hun een super leuk weekend gehad!
Na de tour door Guadalajara zijn we doorgereden naar een groot winkelcentrum. Daar hebben we geluncht en wat winkels bekeken. Dat was heel gezellig.
Hierna zijn we doorgereden naar Etzatlán, waar ons hotel was. Ik heb daar op de kamer geslapen met de 2 meiden uit Duitsland en het meisje uit Oostenrijk. Dat was super gezellig!

De volgende ochtend regende het vreselijk hard, en ik had helemaal geen regenkleding/waterdichte schoenen bij me.
We hadden ontbijt ergens dicht bij het hotel. Het ontbijt bestond uit Tortilla (met creme en heel veel kaas), bonensaus en ei. Ook kon je wat brood pakken. Ik heb het geproefd en ook wat gegeten, maar het was een beetje heftig voor het begin van de dag (hoewel het best lekker was).
Na het ontbijt zijn we naar Guachimontones gereden. Dat zijn piramides uit de oudheid voordat de Spanjaarden naar Mexico kwamen. Ook hier kregen we een rondleiding. Onze gids praatte heel snel en onduidelijk, dus ik heb er niet heel erg veel van kunnen verstaan, maar het was wel heel interessant. Na de rondleiding in het museum, zijn we naar de piramides zelf gegaan. Dat was heel gaaf om zo'n bouwwerk te zien. Het regende helaas nog steeds, maar dat maakte het niet minder indrukwekkend.

Toen onze tour voorbij was zijn we meteen doorgegaan naar Tequila. Tequila is een klein, mooi dorpje wat helemaal om de drank Tequila draait. Er zijn verschillende merken waar je een rondleiding kan doen. Wij hadden een rondleiding bij het merk 'José Cuervo'. Ze lieten ons zien van begin tot eind hoe Tequila gemaakt wordt en dat er veel verschillende soorten Tequila zijn. Ook mochten we meerdere soorten Tequila proeven. Ik heb van de Tequila Blanco een shot genomen, en dat brandde echt vreselijk, hahaha. Van de andere 2 die we mochten proeven, heb ik een klein beetje genomen.
Het was echt heel erg leuk om dat te zien!

Na de lunch in Tequila zijn we weer teruggereden naar Aguascalientes. Daar heb ik de nacht weer doorgebrcht bij mijn tijdelijke gastgezin. De volgende ochtend hebben we nog kort het centrum van Aguascalientes bezocht, en om 13.40 uur hebben we weer de bus terug naar Queretaro genomen.

Het was heel erg gezellig met alle studenten.

Dit weekend staat er weer een heel erg gave trip op het programma. Op vrijdag vertrekken we namelijk met het hele gezin naar Chicago! Victor gaat daar de marathon lopen, en wij gaan hem aanmoedigen. Ook gaan we natuurlijk de stad bekijken, wat ik echt mega gaaf vind. Ik kijk er echt naar uit!

Ik geniet nog elke dag hier, en ben heel erg dankbaar voor deze ervaring. Natuurlijk speelt mijn gastgezin hier ook een hele grote rol in, en tot nu toe gaat alles heel goed!

Ik zal snel wel weer hele verhalen hebben! Tot de volgende blog!

Adiós y besos!

Maud

Un mes en México!

De eerste mijlpaal is bereikt; vandaag ben ik precies 1 maand in Mexico!! Deze maand is dan ook omgevlogen, en als ik eerlijk ben had ik niet verwacht dat alles zo goed zou gaan. Mijn grootste obstakel tot nu toe is nog de taal (hoewel het wel steeds wat beter gaat. Ik praat thuis standaard Spaans, en als ik het niet begrijp nog in het Engels. Directe vragen kan ik nu redelijk goed beantwoorden, maar een gesprek volgen is echt nog te moeilijk) en de manier waarop er hier naar me gekeken wordt.

Als vrouw, blond met blauwe ogen, ben ik een soort attractie en word ik door bijna iedereen wel nagekeken en aangegaapt. Ook zijn er veel jongens op school die zomaar op me af komen om mijn nummer te vragen en me dan daarna via Whatsapp/Facebook meteen vragen of ik iets met ze wil gaan doen (doe ik niet en wil ik ook niet haha). Ook (proberen) veel vreemden (jongens) me toe te voegen op Facebook, maar die verzoeken weiger ik.
Ik kan je vertellen dat ik daar helemaal niet blij van word en me er ook super ongemakkelijk door voel. En ja, ik negeer de berichtjes op Facebook/Whatsapp die me niet aanstaan en dan wordt het wel minder, maar het staren op straat stopt niet. Zelfs Cami, ze is 10, had door dat ik door iedereen werd aangestaard. Ik heb toen tegen haar gezegd dat dat de reden is dat ik die mannen zelf niet aankijk. Dan worden ze in ieder geval niet op het idee gebracht dat ik 'interesse' in ze zou hebben.

Maar nu de leukere dingen!

Woensdag 14 september moest ik om 17.00 uur op de UAQ (Universidad Autónoma de Querétaro) zijn. Daar werd een feest georganiseerd, alvast voor de Dia de la Independencia, en we zouden er met verschillende mensen van AFS naartoe gaan! Ik was er precies om 17.00 uur en was benieuwd hoe lang ik zou moeten wachten, maar het viel gelukkig mee. Ik heb ongeveer 20 min. moeten wachten. Het was een erg gezellige avond met vrijwilligers en nog 2 andere studenten. Er waren ook verschillende kermis attracties en we zijn in 1 attractie gegaan, voor maar 10 pesos (50 eurocent, daar kan de kermis in Nederland nog wat van leren). Om terug te komen naar huis moest ik een taxi nemen en dat was best spannend want ik was alleen, alles moest in het Spaans en dan maar hopen dat alles goed gaat. Het Spaans praten ging goed én ik ben veilig thuisgekomen!

Donderdag 15 september had ik mijn eerste examen, psychology. De toets was in het Engels, maar ik had niet zo goed geleerd, omdat ik de dag ervoor met AFS weg was. De toets ging desondanks goed en was best makkelijk. De mogelijkheden om hier te spieken zijn trouwens eindeloos. De maatregelen die we in Nederland hebben: tas voor in de klas, telefoon uit je zak, tafels ver uit elkaar enz. Nou, daar hebben ze hier nog nooit van gehoord.
's Avonds ben ik met Liz, Victor en Cami naar een feest geweest in een hotel in Juriquilla, voor de Dia de la Independencia. Het was er heel druk en er was heel erg veel te doen, van typisch Mexicaanse kermis spelletjes tot heel veel eten en drinken en natuurlijk Mexicaanse muziek. Het was erg gezellig en super leuk om zo'n Mexiaans feest mee te maken!

Vrijdag 16 september, op de Dia de la Independencia zelf, heb ik niet zoveel gedaan. We zijn met het gezin naar de film gegaan en daarna naar een concert van Ierse muziek en dans. Ik verwachtte er niet erg veel van, maar het bleek best leuk te zijn! (Hoewel de tonen van de Doedelzak me iets te schel waren, haha) Cami vond er niet veel aan en heeft tijdens het concert maar wat Pokemons gevangen, ook leuk hahaha!

Zaterdag 17 september was het dan zover, we gingen naar Mexico City!! Ik heb erg uitgekeken naar deze dag omdat we Mexico-City gingen verkennen!
's Ochtends om 10.00 uur vertrok onze snelbus naar 'Ciudad de Mexico Norte'. Dit zijn super luxe bussen, dus dan is die rit van 3 uur niet zo erg. We konden niet met onze eigen auto gaan, omdat die niet Mexico-City in mag. In verband met de smog mogen alleen auto's uit Mexico-City de stad in. Nadat we aangekomen waren en Cami hadden uitgezwaaid (ze werd opgehaald door haar vader, om het weekend met hem door te brengen), gingen we naar ons hotel. Het was een super groot gebouw met wel 22 verdiepingen. Wij zaten op de 19e verdieping, en op het moment dat we in de lift zaten waarschuwde Liz mij voor het gevaar van aardbevingen in Mexico-City en dat je ze het beste voelt als je hoog in een gebouw bent. Lekker dan, hahaha. Maar gelukkig hebben we daar geen last van gehad!
Nadat we onze spullen in de kamers hadden gezet gingen we op pad. We hebben eerst super lekkere taco's gegeten als lunch. Ik had 'pastor' en 'bistec con queso' taco's, echt heerlijk! Daarna zijn we met een 'Turibus', een touristenbus door de stad gereden. We zijn uitgestapt op de 'Plaza de la Constitución'. Hier werd van 15 op 16 september om 00.00 uur de klokken geluid en 'viva Mexico'geroepen(Grito de Dolores)door de president (ik heb deze ceremonie op tv gekeken), en nog geen 2 dagen later stond ik op datzelfde plein, echt heel gaaf! We hebben er rondgelopen en zijn daarna wat gaan drinken. Toen zijn we weer in de tourbus gegaan en hebben nog veel meer dingen gezien, o.a.: Palacio de Bellas Artes (een groot, mooi gebouw waar je naar concerten kan gaan), Auditorio Nacional (concerthal waar de meeste internationale artiesten komen optreden), verschillende parken, het enige kasteel in heel Mexico; Castillo de Chaputlepec en nog veel meer.
Ook moesten we in de tourbus goed opletten, want de bomen en elektriciteitsdraden waren zo laag dat wanneer je ging staan het heel erg gevaarlijk was. Dat is ook nog eens een ervaring!
Na onze hele dag touren zijn we nog ergens gezellig wat gaan eten. Daar heb ik ook Mezcal geproefd, en wat is dat vies! Het is echt hele sterke drank (ong. 48% alcohol) met een hele vreemde smaak.

Zondag 17 september zijn we 's ochtends om 09.30 uur naar een voorstelling gegaan van 'Ballet Folklóricode México' in het Palacio de Bellas Artes. In de concerthal was het heel mooi en de voorstelling was ook heel erg leuk! Het was typsich Mexicaanse dans met een Mariachi band!
Daarna zijn we terug naar het hotel gegaan en al vrij snel moesten we weer vertrekken naar het busstation. Daar ontmoeten we Cami ook weer en zijn we naar huis gegaan.

Wat een super weekend was dat, echt heel gaaf dat ik dat allemaal heb mogen zien en meemaken! Echt super dat mijn gastgezin dit allemaal voor mij wil doen!

Volgende week zaterdag hebben we een bruiloft in Puebla, maar omdat mijn gastgezin wil (en ik natuurlijk ook!) dat ik Puebla leer kennen gaan we een dag eerder! Heb er heel erg veel zin in!

Vandaag op school heb ik mijn volgende 2 examens gehad; Frans en Ciencias de la Salud. Frans ging best goed (hoewel ik Spaans en Frans steeds door elkaar blijf halen), maar Ciencias de la Salud ging niet goed. Ik heb mijn naam en 1 vraag in kunnen vullen, haha. Ik hoop nog op wat vooruitgang de komende tijd, zal ik maar zeggen.

Dit was het weer.

Besos!

Maud

p.s. De foto's staan weer onder het kopje 'foto's'.