inpakstress!

Hallo iedereen!

Dit wordt waarschijnlijk alweer mijn laatste blog uit Mexico, want over iets minder dan 2 weken stap ik alweer het vliegtuig richting Nederland! Mijn vlucht vertrekt de avond van 7 juli en de middag van 8 juli kom ik aan op Schiphol. Ik heb weer heel veel zin om iedereen in Nederland te zien, en ook mijn twee hondjes weer te kunnen knuffelen :).

Het afscheid gaat lastig worden, maar dat duurt nog heel eventjes.

De afgelopen maand heb ik afscheid genomen van mijn klasgenoten.

Vrijdag 26 mei was mijn laatste schooldag. De dag ervoor hebben al mijn klasgenoten leuke berichtjes op een t-shirt geschreven.
Vrijdag 2 juni was het gala. Een paar klasgenoten hadden het gala georganiseerd. Het was alleen voor onze klas en hun ouders. Het feest begon om 19:00 uur, maar op zijn Mexicaans was iedereen pas gearriveerd rond 21:00 uur.
Eerst kreeg iedereen een 3 gangen menu. Tijdens het hoofdgerecht werd een filmpje vertoont. Hierin vertelden leraren over de leuke tijd die ze hadden gehad met de klas. Ook lieten ze een babyfoto van iedereen zien.

Na het nagerecht werd iedereen per naam naar voren geroepen en proostten we op het eindigen van de Prepa.
Hierna werd er tot 02:00 uur gedanst, door leerlingen, leraren én ouders.

Het was echt een heel erg leuk feest. Dit was het laatste moment dat ik (bijna) iedereen zag, dus ik heb al veel afscheid moeten nemen. Ook mijn klasgenoten moesten afscheid nemen, omdat ze allemaal door heel het land gaan studeren.

Op 3 juni vierde Victor zijn verjaardag. Eerst hebben we de finale van de Champions League gekeken, daarna werd er gegeten en gedronken. Het was een leuk feestje.

Nu is alweer bijna het moment aangebroken dat ik terug moet vliegen en daar hoort natuurlijk ook het inpakken bij. En dit levert nogal wat stress op kan ik je vertellen.
Ik heb voor mijn gevoel helemaal er niet zoveel spullen bijgekregen, maar dit blijkt toch wat anders te zijn. Ik heb gisteren maar een extra koffer gekocht, omdat ik het anders echt niet meegenomen krijg. Nu kan ik 2x 23 kg aan spullen meenemen. Nu hoop ik dat het goedkomt.. maar ik moet mijn koffers nog gaan wegen. Ik ben benieuwd, haha!

Met André gaat ook alles goed. Hij is al een stukje gegroeid en kijkt nu veel meer uit zijn oogjes. Hij kan je nu echt aankijken en verkent de hele tijd zijn omgeving. Heel erg leuk om te zien!

Dit was alweer mijn korte afsluitende blog vanuit Mexico. Vanuit Nederland zal ik ook nog wel een échte afsluitende blog schrijven van dit avontuur.

Tot 8 juli!

Maud

44 days and counting...

Lieve allemaal,

Hier weer een lange blog uit het inmiddels bloedhete Queretaro. Elke dag is het hier tussen de 30 en 35 graden en terwijl het in de winter al rond 17:00 uur begon af te koelen, gebeurt dat nu niet meer. Ik ben daarom ook heel erg blij met airco op mijn kamer. Het regenseizoen begint wel bijna. Overdag is het dan heel warm, met 's avonds hele heftige buien.

Ik zal maar meteen met het belangrijkste nieuws beginnen. De baby is geboren!! De bevalling is niet 'natuurlijk' verlopen, maar er was van te voren al gepland op welke dag de baby geboren zou worden. Eerst zou dit vrijdag 12 mei zijn, maar uiteindelijk is dit verplaatst naar maandag 15 mei. Rond 08:30 uur is die dag André geboren. Zijn volledige naam is André Leonardo Sixto Gúzman. Hij is helemaal gezond en woog ongeveer 3,5 kilo.
Liz had erg veel pijn na de bevalling en kon eigenlijk niet lopen. Ze zijn nog tot donderdag in het ziekenhuis gebleven en daarna mochten ze naar huis.
Inmiddels gaat het met Liz weer goed en heeft ze helemaal geen pijn meer. Ook met André is alles goed. Dus, Kaj, je bent niet meer mijn enige broertje, haha!

Op zaterdag 6 mei heb ik samen met Karyme, Valeria, het zusje van Valeria en een vriendin van Karyme ConQue bezocht. Dit is een heel groot comic festival, waar ook erg veel bekende mensen(uit de comic wereld/acteurs) komen om hun verhaal te doen. Karyme wilde vooral gaan omdat acteur Tom Holland zou komen (hij speelt Spiderman in de nieuwe film 'Spiderman Homecoming' die uitkomt op 7 juli). Dit bleek al snel een besloten evenement te zijn voor mensen die heel veel geld hadden neergelegd. Maar met alleen deze mensen kregen ze de zaal niet vol en na veel duwen en trekken konden we toch naar binnen. Karyme was helemaal blij en ik vond het ook leuk om te zien! Ik ben helemaal niet zo'n fan van Marvel of comics, maar het was een heel leuk en interessant evenement. Ook de interviews met bekende mensen waren heel interessant!

Dan nog even terug naar het reisje dat ik heb gemaakt van 8 t/m 14 mei in Baja California Sur.
Maandag 8 mei werden Monika (meisje uit Tsjechië) en ik door Victor op de luchthaven in Mexico afgezet. Onze vlucht vertrok om 10:30 uur, dus we moesten al erg vroeg op.

Op de luchthaven is alles goed gegaan en met de taxi zijn we naar ons hotel gegaan en daar ingecheckt.
Al snel daarna begon Monika raar en gestrest te doen. Wat bleek; ze had alleen wat contant geld meegenomen om de hotels en het eten te betalen en haar betaalpas thuisgelaten. Ze had geen rekening gehouden dat we ons met publiek transport moesten vervoeren en dat er op reis altijd onverwachte kosten bijkomen. Ook hadden we voordat we op reis gingen afgesproken om in La Paz een dagexcursie te doen naar het eiland 'Espítitu Santo'. Maar ook hier had ze geen geld voor. Hierdoor was de sfeer niet optimaal, maar deze is wel verbeterd na een paar dagen.

's Middags hebben we de stad bezocht. We hebben meerdere kerkjes en musea bezocht. Ook hebben we over de 'Malecón' gelopen. Dit is de boulevard in La Paz.
La Paz is een hele mooie stad en er zijn bijna geen Amerikanen te bekennen (ener zitten er genoeg in de rest van de regio). Dit vond ik de mooiste en leukste stad van alles wat we gezien hebben.

We sliepen twee nachten in La Paz,omdat we dus die excursie wilden doen. Ik heb toen het besluit genomen zelf deze excursie te doen. Ik ben er waarschijnlijk maar een keer in mijn leven.
Het was het zeker waard. Het was echt mega mooi! We hebben vogels, zeeleeuwen en dolfijnen gezien. Ook mochten we snorkelen en kon je de zeeleeuwen onderwater volgen. Daarna hadden we lunch aan een erg mooi strand. Er was daar helemaal niks. Alleen wit zand en een hele blauwe zee.
Ik kan deze excursie echt aan iedereen aanraden.

Na twee nachten in La Paz zijn we doorgereisd (per bus) naar het plaatsje Todos Santos. Dit is een heel klein artistiek dorpje. Er zijn veel kunstgalerijen.
Dit dorpje is helaas overspoeld met Amerikanen (of zoals wij ze hier noemen:"Gringos"). Alles is mega duur en je wordt alleen maar in het Engels aangesproken. Ook als je laat horen dat je wel Spaans spreekt, gaan ze alsnog door in het Engels. Ook alles wordt aangeboden in Dollars.
Ook in Cabo San Lucas is álles is het Engels en dollars. Ik bevond me bijna inde vs en dat is niet echt positief als je je in Mexico wilt bevinden, haha.

De dag daarna reisden we door naar San José Del Cabo. Dit was wel weer iets meer Mexicaans, maar er hebben zich ook veel gringos gevestigd. Ook hier kan je veel kunstgalerijen bezoeken. Het hoofdplein is heel mooi.

Na een nacht zijn we weer verder gegaan naar Cabo San Lucas. De rit hier naartoe was echt heel erg mooi. De wegliep precies langs de zee en deze had hele mooie rotsen in het water. Wat wel weer jammer was is dat het merendeel al was vol gebouwd met hotels en resorts.

Ik was heel benieuwd naar Cabo San Lucas. Hier staat bijvoorbeeld ook de bekende 'Arco'. Ook deze stad is voor een groot deel al ingericht voor all Amerikaanse toeristen. Maar als je richting het water loopt is het wel super mooi. Het water is heel mooi blauw en op de achtergrond allemaal rotsen. Het lijkt net een schilderij!

We hebben ook een bootje gepakt die ons een korte tour gaf langs alle rosten (o.a. 'Arco') en 'playa del amor' /'playa del divorcio'. Dit was ook erg leuk.
De laatste dag hebben we gerust en eigenlijk alleen aan het strand gelegen. Die ochtend hadden we in het hotel twee andere studenten van AFS ontmoet. We wisten van elkaar helemaal niet dat we allebei naar Baja California Sur zouden gaan,en het was toen al helemaal toevallig dat ze ook nog in precies hetzelfde hotel als dat wij zaten verbleven. We hebben toen met hun aan het strand gelegen. Ook dit was heel gezellig.
Ik heb trouwens ook nog de finale van het Eurovisie Songfestival live gekeken aan het zwembad van het hotel. Dat mag namelijk niet gemist worden, haha!

Op zondag moesten we alweer vroeg op en zijn we met een shuttle naar de luchthaven gegaan. We hebben de hele dag gereisd en ik was pas rond 19:30 uur thuis.

Ik zou dit deel Mexico zeker aanraden, maar je zal er geen authentiek Mexico aantreffen. Ook raad ik aan zo snel mogelijk te gaan, voordat het net zo vol gebouwd wordt als Cancún en Playa del Carmen.

Na dit reisje heb ik een weekje school gehad en zaterdag weer vertrokken naar Toluca voor het volgende reisje.Dit was georganiseerd door het comité Toluca. Toluca ligt op ongeveer 3 uur met de bus van Queretaro. Het ligt in de staat 'Estado de México'. Ik wilde graag met dit reisje mee omdat we de piramides 'Teotihuacan' zouden gaan bezoeken.Ook was ik heel benieuwd naar alle mensen die mee zouden gaan en weer nieuwe verhalen te horen.
We werden opgehaald (ook Monika en Fay (Thailand) uit Queretaro gingen mee met dit reisje) door iemand van AFS die ons voor 2 nachten in huis zou nemen.
In het programma stond dat we om 10:00 uur moesten arriveren, maar waarom is mij nog steeds een raadsel. We hebben tot 14:00 uur helemaal niks gedaan.Hierna hebben we met een klein groepje het centrum van Toluca bezocht. Dit was wel gezellig.

Ook een van de eerste dingen die ik toen te horen kreeg was dat we niét naar Teotihuacan zouden gaan. Het programma was veranderd en dit hadden ze ook naar Aurora (coördinator Queretaro)gestuurd. Maar Aurora, zoals dit áltijd gebeurt, had weer niks laten weten/niks geregeld, dus hier wisten wij niks vanaf.
Toen heb ik het nog proberen te regelen apart van de groep, maar dat werd uiteindelijk ook niks. Dus, helaas.

Op zondag hebben we een kleine tempel bezocht en het bijbehorende dorpje Malinalco. Dit was niet heel speciaal, maar wel leuk om te zien.
Maandag zijn we vertrokken naar het dorpje Tonatico. Daar zouden we de resterende twee nachten in een hotel doorbrengen. Nadat we onze spullen hadden geplaatst in het hotel zijn we doorgereden naar het dorpje Taxco. Dit dorpje ligt in de staat Guererro en voor ons is deze staat verboden om te bezoeken.Maar omdat we met AFS gingen mocht het ineens wel.
Taxco is een heel mooi en authentiek dorpje. De kerk op het hoofdplein is echt heel erg mooi! De straatjes zijn heel klein en er worden overal zilveren sieraden verkocht. Taxco staat namelijk bekend om de zilvermijnen.
In de avond zijn we weer teruggereden naar het hotel in Tonatico.

Het reisje was trouwens georganiseerd voor de studenten in Toluca, Queretaro, Tonatico en Mexico-Stad.Onze groep bestond uit vier Thailanders, twee Braziliaanse, twee Russen, twee Duitsers, een Noorse, een Hongaarse, drie Japanners, een Tsjechische en ik. Ik vond het een hele leuke groep. Ook was het een wonder dat er geen Italianen mee waren met de reis. Die zijn er namelijk in overvloed, haha.

Ik vond het super leuk om te zien dat mensen van zoveel nationaliteiten zo goed Spaans hebben leren praten.Alleen de studenten uit Thailand hebben in 9 maanden hélemaal niks geleerd. Ze verstaan de makkelijkste zinnen/woorden nog niet eens. Het is misschien extra lastig voor hun, maar de studenten uit Japan hebben het wel geleerd. Met motivatie is het gewoon mogelijk!

In het hotel hebben we de hele avond met een groepje gezellig gekletst en gekaart.

Dinsdag zijn we naar een school gegaan en daar moesten we AFS aanprijzen aan de studenten daar. Ook moesten we wat vertellen over ons eigen land. Op dat soort momenten vind ik het wel jammer dat ik maar alleen ben, want met meerdere studenten uit 1 land kan je meer vertellen, denk ik.
Daarna hebben we nog een soort festival bijgewoond, waarin leraren en leerlingen allerlei optredens gaven, zoals dans, zang en theater.
Ook de twee studenten uit Rusland hebben nog de typische dans uit Rusland laten zien. Dit was heel leuk om te zien.
Die avond hebben we nog gezwommen en daarna weer kaartspelletjes gespeeld.

Ik vond het super gezellig met iedereen en zo leuk om te zien dat er geen woord Engels meer gesproken hoeft te worden. Iedereen communiceert perfect met elkaar in het Spaans. (Behalve de studenten uit Thailand. Zij zoeken geen contact met anderen, alleen met landgenoten en spreken geen Spaans.)

Morgen en overmorgen heb ik nog school en dan is mijn 'schooljaar' officieel afgelopen. Dit is een heel raar gevoel, omdat ik hier nog ben tot 7 juli, maar toch de meerderheid van deze mensen niet meer ga zien.

Stap voor stap komt overal een einde aan. Over 44 dagen stap ik alweer op het vliegtuig richting Nederland.Dit geeft aan de ene kant rust, dat ik iedereen in Nederland weer zal gaan zien, maar aan de andere kant heel veel stress. Ik moet nog super veel regelen.Maar de stress is vooral dat ik het hier super naar mijn zin heb, mijn Spaans gaat goed en ik heb hele leuke vrienden. Op het moment dat je 'dit leven'verlaat zal het nooit meer terugkeren. Ook als je nog eens op bezoek gaat zal niets meer hetzelfde zijn.

Dus ga jullie maar alvast voorbereiden. Binnenkort kom ik jullie allemaal (en vooral Kaj) weer lekker vervelen.

Tot de volgende blog!

Maud

Het einde komt langzaam in zicht.

¡Hola a todos en Holanda!

Weer een nieuwe update!

Semana Santa was een super leuke vakantie. Ik heb hele leuke dingen gedaan; lekker gegeten, kerken bekeken, en een processie gezien. Semana Santa is de 'heilige week' en er worden allerlei activiteiten georganiseerd met relatie tot het katholicisme. Deze week is erg belangrijk voor de Mexicaanse bevolking. Iedereen heeft vakantie en gaat leuke dingen doen met het gezin.
De meeste scholen hebben na Semana Santa nog een week vrij, Semana de Pascua (paasweek), maar mijn school niet. Dit komt omdat wij al zoveel vakantie hebben gehad in de winter, en omdat school alweer afgelopen is op 26 mei.

Ja, aan alles is langzaam een einde aan het komen. Morgen is het alweer mei en dan heb ik nog 4 weken school voordat het officieel is afgelopen.

Het is nog niet helemaal zeker, afs moet namelijk nog toestemming geven, maar ik ga van 8 t/m 14 mei samen met een vriendin van afs op reis naar Baja California Sur. Ik heb daar heel erg veel zin in.
En 20 t/m 24 mei ga ik ook nog een reisje maken met afs naar de staten rondom Mexico-Stad en ga ik o.a. ook de piramides van Teotihuacan bezoeken.
Dus dan heb ik niet meer zo heel veel school, haha!

Ook wil ik wanneer ik terugkom een officieel DELE examen gaan doen. Zo kan ik dus officieel aantonen dat ik een bepaald Spaans niveau heb behaald. Ik wil dit examen op B2 niveau gaan doen. Dit wordt nog goed oefenen met mijn Spaanse lerares hier, maar het komt vast goed.
Doordat ik dit examen wil gaan doen (het wordt afgenomen op vrijdag 14 juli in Utrecht), heeft dit consequenties voor de datum waarop ik terugkeer. Ook dit moet nog goedgekeurd/geregeld worden door afs, maar de bedoeling is dat ik een week eerder terug ga komen dan de geplande datum. Dus, ipv dat ik vlieg op vrijdag 14 juli en op zaterdag 15 juli in Nederland aankom, vlieg ik op vrijdag 7 juli en kom ik op zaterdag 8 juli aan in Nederland.
Dus jullie moeten je spandoeken met "welkom thuis Maud" dan al een week eerder afmaken ;)

Deze vrijdag ben ik gezellig met Alondra en Diana gaan eten in een sushi restaurant en daarna zijn we bij mij thuis gaan zwemmen. Dit was heel gezellig.
Gisteren ben ik met Liz, Victor en Cami naar het 'Festival de Comunidades Extranjeras' geweest. Het is een soort beurs waar heel veel landen over de hele wereld een kraampje hebben en daar specialiteiten van het land laten zien. Nederland had ook een kraampje. Deze was helemaal oranje met een grote molen. Er werd Heineken bier, stroopwafels en klompjes verkocht. Ook konden mensen op de foto in grote klompen schoenen omringd door tulpen. Heel erg leuk!

Liz moest hier aanwezig zijn met haar eigen bedrijfje wat ze heeft opgericht. Dit bedrijfje zorgt ervoor dat mensen die vanuit het buitenland naar Queretaro komen goed worden opgevangen en alle hulp krijgen die ze nodig hebben om goed te kunnen integreren in Mexico.

Dit weekend is een lang weekend. Maandag heb ik namelijk nog een dagje vrij ivm de Dag van de Arbeid. Vind ik helemaal niet erg, want een dagje minder om 06.00 uur opstaan is alleen maar meegenomen.

Entonces, nos vemos muy pronto, solo falta un poco más de dos meses. Los quiero mucho mi familia, y los quiero ver pronto, pero también soy muy feliz aquí. México es un país maravilloso y voy a extrañar la gente aquí mucho. También el clima, porque está mucho mejor aquí que en Holanda. Pero bueno, cada país tiene sus cosas que son buenos y malos.
¡Nos vemos, adiós!

Tot de volgende blog!

Maud

Maart

Hallo iedereen!

Even weer een nieuwe blog, want dat is een tijd geleden!

Ik ben nog steeds erg gelukkig in Mexico, hoewel ik op sommige momentjes wel even naar huis zou willen. Dit komt dan soms door de situatie thuis. Opzich gaat alles goed thuis, maar soms zijn er wat miscommunicaties of worden dingen vergeten die belangrijk voor mij zijn. Op dat soort momenten denk ik maar dat iedere familie zijn 'dingetjes' heeft en dat niemand perfect is.
Ook, zoals ik wel vaker aangegeven heb, mis ik mijn vrijheid van transport een beetje. Gewoon de fiets kunnen pakken bedoel ik dan, haha.

Maar over het algemeen zou ik hier best kunnen wonen. Ik vind Mexico een fantastisch land met een veel beter klimaat dan in Nederland. Het eten is super lekker en mijn Spaans wordt steeds beter.
Ik denk dat een jaar in een ander land genoeg is om de basis te leren over de cultuur en redelijk goed te taal te leren spreken, maar om Mexico écht helemaal door en door te leren kennen zou ik er eigenlijk nog een jaar aan vast moeten plakken. Dit is niet mogelijk, maar ik weet wel echt al zeker dat ik terug ga keren!

Ik heb niet heel erg veel speciale dingen gedaan deze periode.

Wat wel leuk was dat een jongen uit Belgie langs kwam in Queretaro. Ik heb hem ontmoet op het begin kamp van AFS. Hij was ook een deelnemer van het AFS programma, en woonde eerst in Palenque, maar is inmiddels uit het AFS programma gestapt. Hij reist nu alleen door Mexico.
Het was heel erg leuk om weer even Nederlands te praten en onze ervaringen te delen.

Het weekend van 17 maart tot 22 maart was ik alleen thuis. Ik heb toen gezellig dingen gedaan met vriendinnen. Op vrijdag ben ik met Karyme naar La Bella y La Bestia geweest. Ik ben niet zo'n fan van Disney films, maar hij was wel vermakelijk. Ik wilde hem eigenlijk alleen zien omdat Emma Watson de rol van Bella speelt, haha. Zondag ben ik naar het huis van Valería gegaan. Haar hele familie was aanwezig en we hebben lekker hamburgers gegeten. Daarna zijn we nog naar het centrum geweest. Op maandag heb ik stroopwafelcake gebakken. Hij smaakt zoet, maar erg lekker.

Inmiddels is ook de hele verbouwing afgerond. We hebben een extra verdieping met 2 kamers, en een dakterras. Ook de tuin is heel mooi geworden.

Op zaterdag 1 april stond de Babyshower van Liz gepland. Op vrijdag kwam Karyme al naar mijn huis, om het hele weekend te blijven logeren. Dit was super gezellig. Ook stond vrijdag de directe familie al op de stoep om ons zaterdagochtend te kunnen helpen met de voorbereidingen.

Zaterdag begonnen we al vroeg met de voorbereidingen en waren we net klaar om 14.00 uur, de tijd wanneer de Babyshower zou beginnen. Alles was heel erg mooi. Victor had Spaans gekookt, wat ook super lekker was. Ik was wel erg blij dat Karyme was, dan had ik toch een beetje aanspraak. Anders was het wel saai geweest.
Vriendinnen van Liz hadden ook wat spelletjes georganiseerd. Rond 19.00 uur was het merendeel van de vrouwen vertrokken. Alleen de directe familie bleef nog.

Helaas was er ook slecht nieuws. Ik ben erg ziek geweest. Dagenlang koorts, hoesten, hoofdpijn, en pijn in heel mijn lichaam. Het was heel raar, want ik ben echt nooit ziek. Ik heb het een paar dagen aangekeken, maar toen ik na 3 dagen nog steeds koorts had, en mijn zich wazig werd, heb ik aangegeven naar de dokter te willen.
Hier heb je niet echt een huisarts. Je hebt hier (commerciële) apothekers zaken. Dit zijn meer drogisterijen. Hier heb je dan een apart kamertje waar je een gratis consult krijgt. Je kan geen afspraak maken en moet gewoon gaan zitten wachten. Er schieten mensen voor en het gaat allemaal heel sloom. Ik heb met mijn zieke hoofd wel een uur in een veel te warme kamer op een ongemakkelijk stoeltje moeten wachten. Het consult begint met de vraag of ik als eens eerder bij hun ben geweest, dan persoonlijke gegevens intypen. Vervolgens wordt er gevraagd waar ik last van heb, worden mijn oren en keel gecontroleerd en verder niks. Dan gaat de dokter minstens een half uur (voor mijn gevoel dan), (het is in ieder geval 75% van de hele afspraak) medicijnen in de computer intypen (er moet natuurlijk geld verdient worden). Ik kreeg 2 pijnstillers mee en 2 antibiotica.
Toen ik eindelijk weer thuis was, was mijn temperatuur weer 1 graad gestegen (naar 39 graden). Ik ben toen maar snel begonnen met mijn 'kuur' en deze gewoon braaf geslikt.
In totaal ben ik 5 dagen in bed gebleven. Daarna ben ik weer naar school gegaan, hoewel dat in eerste instantie wel erg vermoeiend was.
Inmiddels ben ik weer helemaal beter, maar het was niet fijn om in een ander land ziek te zijn. Als ik heel eerlijk ben heb ik toch iets meer vertrouwen in Nederlandse dokters ;).

Inmiddels heb ik bijna vakantie ivm Semana Santa. Ik ga leuke dingen doen!

Inmiddels ben ik hier al bijna 8 maanden en heb ik nog maar 3 maanden te gaan. Het gaat nu echt vreselijk snel.

Ik ga er nog 3 hele leuke maanden van maken!

Tot de volgende blog!

Maud

Ruta Maya!

Halloo iedereen in Nederland!

Hier weer een update vanuit Mexico.

Mijn eerste week school is weer goed verlopen. Het was leuk om iedereen weer te zien. Ik moest wel opnieuw vertellen aan de nieuwe leraren wie ik was enz. Ook sta ik nooit op de klassenlijst, dus moet ik altijd aangeven dat ik er ook ben. Maar dat gaat nu wel goed.

Woensdag 15 februari was het dan zover. De dag waar ik al een halfjaar op gewacht had; de start van de Ruta Maya. Eindelijk zou ik de meest toeristische plekken van Mexico gaan bezoeken.

Om 07:00 uur hadden we afgesproken in de bus terminal van Queretaro. Daar zouden we om 08:00 uur de bus pakken naar Mexico-Stad.
AFS had gezegd dat we zouden afspreken op de luchthaven in Terminal 2. Daar aangekomen bleek het tóch terminal 1 te zijn. Lekker geregeld weer, AFS. Toen weer een shuttle moeten betalen naar Terminal 1, en daar moesten we nog de begeleiders zien te vinden. Dit duurde even, maar uiteindelijk hadden we ze gevonden. Ik werd vrijwel meteen begroet door de studenten uit België waar ik ook al goed mee kon opschieten op het aankomst kamp. Vanaf dat moment kon ik dus ineens weer Nederlands praten. Ik kan je zeggen; ik herkende mijn eigen stem niet. Ik schrijf natuurlijk wel Nederlands op Whatsapp en praat Nederlands op Skype, maar toch. Dat zijn maar een paar momenten. Ik vond het als ik eerlijk ben de eerste dag ook helemaal niet leuk om Nederlands te praten. Ik voelde me ongemakkelijk. Ook antwoordde ik soms op het Nederlands in het Spaans. Dit was echt een super rare ervaring! Na een dag ging het goed, en vond ik het weer normaal om Nederlands te praten.

In Mexico-Stad hebben we een stadstour gedaan. Ik had alles al gezien, maar het blijft een hele indrukwekkende stad. Ik blijf me verbazen dat er in één stad 20 miljoen mensen kunnen wonen.

De eerste dag kregen we van AFS een heel blad met regels en het dreigement dat als we er ons niet aan zouden houden we direct terug naar ons Comité gestuurd zouden kunnen worden. De belangrijkste; de kamerindeling mag niet veranderd worden en geen alcohol.
Ik kan je vertellen dat beide regels verbroken zijn (met toestemming van vrijwilligers), dus ja. Daar ga je dan met je regels. (Waar ik me trouwens ook wel een beetje aan blijf irriteren is dat er geen verschil wordt gemaakt tussen minderjarigen en meerderjarigen. We volgen inderdaad allemaal hetzelfde programma, maar meerderjarigen hebben nou eenmaal wettelijk meer rechten (en plichten).)

De volgende dag moesten we al om 07:00 helemaal klaar staan om naar de luchthaven te gaan. Daar zouden we het vliegtuig pakken naar Campeche.

In Campeche hebben we een stadstour gedaan en een paar musea bezocht. Dit was ook het eerste moment dat ik de Mexicaanse zee zag. Deze was nog niet helderblauw, maar toch gaaf om te zien.
Het hotel in Campeche was het mooiste hotel van allemaal. We zaten in een Holiday Inn met uitzicht op de zee. Ook had mijn kamer (die ik met 3 superleuke meiden uit België deelde) als een van de enige een balkon met zeezicht.
's Avonds zijn we met een groepje (en een vrijwilliger) nog een stadswandeling gaan maken.

De volgende ochtend zijn we vertrokken naar Mérida als eindbestemming, maar met tussenstops bij de piramides van Uxmal en de grotten van Loltún.
Uxmal was mijn eerste Maya tempel, dus dat was meteen heel gaaf. We kregen daar een rondleiding en mochten ook een tempel beklimmen. Dit was heel stijl, maar het uitzicht was heel erg mooi.
De grotten waren ook leuk om te zien, maar niet heel erg speciaal.

Het hotel in Mérida was niet heel erg geweldig, dus dat was jammer omdat we er 3 nachten zouden verblijven.

De volgende dag gingen we naar de Cenote Cuzamá. Een cenote is een plaats onder de grond waar je kan zwemmen in helderblauw water. Er konden geen auto's/bussen bij de Cenote komen, dus werden we in een soort houten karretjes, voortgetrokken door paarden, over een spoorrails naar de Cenote gebracht. Dit was een hele leuke ervaring. Het was super primitief, en je moest ook uitkijken dat je niet uit het karretje viel.
De Cenote was heel erg mooi. Het water was heel blauw, de temperatuur lekker en er waren geen andere mensen aanwezig.
Verder hebben we nog bij een Hacienda geluncht en een (erg korte) stadstour door Mérida gedaan.
's Avonds ben ik nog met Hannah (Oostenrijkse) het centrum gaan verkennen en hebben we nog wat dingetjes gekocht en een ijsje gegeten.

Vandaag was het tijd om naar Celestún te gaan. Een plek waar je flamingo's in grote getale kan bekijken. We voeren met bootjes naar de plek toe en het was heel erg gaaf om al die flamingo's zo bij elkaar te zien. Het waren er super veel. Daarna zijn we nog door een mangrove gevaren.
Hierna zijn we naar het strand van Celestún gegaan, en daar ook in de zon gelegen en gezwommen. Deze zee was al wat blauwer, maar nog steeds niet écht helder blauw.

De volgende dag hebben we kort het dorpje Izamal bezocht. Dit was niet erg speciaal. Daarna zijn we doorgereden naar Chichén Itzá. Hier had ik heel erg naar uitgekeken. Je kan natuurlijk niet een jaar een Mexico verblijven zonder het zien van een van de 7 wereldwonderen. Het was dan ook heel gaaf, maar eigenlijk ook niet heel speciaal om te zien. Dit komt natuurlijk omdat je het al zo vaak op de foto voorbij hebt zien komen. Maar toch is het geweldig om te kunnen zeggen dat je er geweest bent.
Hierna zijn we opnieuw naar een Cenote gegaan (Cenote Ik kil). Maar dit was helemaal niet leuk. Het was meer een soort attractiepark. Er waren heel veel toeristen. Het was dus helemaal niet meer 'natuurlijk'.
We sliepen die nacht in het dorpje Valladolid.

Na weer vroeg te zijn opgestaan vertrokken we naar Playa del Carmen, met een tussenstop in Tulum. Ik vond Tulum het meest mooiste archeologische 'park' dat we gezien hebben. Dit kwam vooral omdat deze ruïnes direct aan de Caraïbische zee zijn gebouwd. De zee was zo mooi blauw, dat het bijna een droom leek.
Hierna zijn we naar het hotel gereden. Dit was een ander hotel dan in de reisbescheiden stond. Het originele hotel was in het centrum, maar ivm onze veiligheid (er zijn nu problemen met drugsbendes in Playa del Carmen/Cancún), zijn we net buiten het centrum geplaatst. Deze boeking was blijkbaar niet goed doorgekomen, want er waren een paar groepen (4 personen per kamer) die ipv een kamer voor 4 personen een kamer voor 2 personen hadden gekregen(waaronder mijn groep). Onze reisleider is toen met het hotel in discussie gegaan, maar die konden er niks aan veranderen. Uiteindelijk moest een groep van 16 mensen (o.a. wij dus) naar een ander hotel verplaatst worden. Dit hotel was helemaal buiten het centrum (het andere was nog op loop afstand). Het hotel was beter, maar de ligging onhandig. Ook moesten we iedere ochtend gaan ontbijten in het andere hotel, dus extra vroeg op, en we hebben op eigen kosten een avond een taxi moeten betalen, omdat onze tourbus niet tot later gehuurd was. Dat vond ik een heel groot minpunt van de reisorganisatie!!

De resterende twee dagen waren vooral zwemmen en zonnen. We zijn nog een hele dag naar het amusement/waterpark Xel-Há geweest. Dit was opzich erg leuk, maar mij iets te toeristisch. (Heel het zuiden van Mexico zit trouwens vol met Amerikanen!). De laatste dag hebben we de hele middag gerust op het strand in Cancún. De zon was alleen zo fel en hoewel ik me super goed had ingesmeerd ben ik toch verbrand. Dat was iets minder, maar doordat ook hier het water zó mooi was, maakte dat veel goed (ik heb wel de rest van de dag heel veel pijn gehad, haha).
's Middags zijn we nog naar een (heel toeristisch) marktje gegaan, en naar het Hard Rock Café om even een shirt te kopen met het bewijs dat we echt in Cancún zijn geweest.

De volgende ochtend moesten we weer heel vroeg op en zijn we vanaf de luchthaven van Cancún (met een half uur vertraging) teruggevlogen naar Mexico-Stad. Daar moesten we allemaal een enquête invullen en hebben we nog wat geluncht. Toen heb ik helaas afscheid moeten nemen van mijn Belgische vriendinnen en van de rest waarmee ik hele leuke dagen heb beleefd.

Het was een super reis!
(er waren ook wat minpuntjes; o.a. in de reisbescheiden stond dat we 2 shirts zouden ontvangen. We hebben er maar 1 ontvangen. De reis was al redelijk prijzig, maar ook moesten de lunches nog zelf betaald worden. Hiervoor werd niet gestopt bij goedkope tentjes, maar bij dure toeristen restaurants. En ook het probleem met het hotel was een minpunt.)

Vandaag ben ik weer naar school geweest, en ik hoorde dat woensdag de examens weer beginnen. Dit gaat natuurlijk helemaal niks worden, want ik heb eigenlijk helemaal geen les gehad. Gelukkig maar dat het allemaal niet meetelt, haha!

Dit was weer mijn lange blog over mijn avonturen in zuidelijk en heeeeel toeristisch Mexico.

¡Adioooos!

Maud

Over de helft.

Hallo!

Weer even een nieuwe blog.

In mijn vorige blog schreef ik dat ik 'volgende week' weer naar school zou gaan. Dat naar school gaan is nog even verder uitgesteld tot 7 februari (morgen). Mijn klasgenoten moesten wel al eerder naar school, maar dit ivm een examen. Dit examen hoef ik als uitwisselingsstudent niet te doen, dus heb ik vakantie tot 7 februari.

Vandaag, 6 februari, was bijna iedereen vrij. Dit omdat op 5 februari 1917 de grondwet in werking trad, dit jaar dus precies 100 jaar geleden. De president komt hiervoor ieder jaar naar Queretaro (omdat hier de grondwet is getekend). Ik heb er verder niks van gezien, maar het was wel erg druk op de weg en heel veel wegen waren afgesloten.

In mijn resterende weken van vakantie heb ik niet al te veel gedaan.

Op zaterdag 21 januari had ik een babyshower van de moeder van een vriendin van Cami. Hier is een babyshower een erg belangrijk onderdeel van het zwanger zijn, en ook Liz zal er een gaan organiseren.
Alles is versierd in de kleur van het geslacht, in dit geval roze, en er zijn alleen vrouwen aanwezig. Er worden spelletjes gespeeld die te maken hebben met babies/het moederschap enz. Na het ontbijt (chilaquiles, echt Mexicaans) werden er ook zoete dingen gegeten en een grote taart aangesneden.
Ik vond het allemaal een beetje 'Amerikaans over de top', maar het was een leuke ervaring.
Nu moet er thuis nog een babyshower georganiseerd worden!

Op zaterdag 29 januari zijn we met het gezin naar Bernal gegaan, een dorpje in Queretaro op ongeveer 1 uur rijden vanuit de stad. Hier staat ook de 'peña de Bernal', een grote rots. Deze wilde ik al erg lang zien, en vond het heel leuk dat we er eindelijk naartoe gingen.

Op donderdag 2 februari ben ik mijn vriendinnen in de pauze op school gaan opzoeken na mijn Spaanse les. Het was weer heel leuk om ze allemaal te zien. Na de pauze zou ik weer gaan, maar Karyme stelde voor dat ik zou blijven totdat ze uit waren, en dat we dan samen (Karyme, Valeria en ik) naar het huis van haar opa en oma zouden gaan om Tamales te maken. Die dag was de dag van de Tamales en Atole. Ik ben de hele middag, tot 9 uur, bij Karyme gebleven.
Het was zo leuk om haar oma aan het werk te zien. Ze maakte de Tamales alsof het geen moeite kostte en zoals alleen een oma dat kan. Wij, 'de jongeren', hadden er heel erg veel moeite mee. Oma Mien, dit deed me een beetje aan jou denken. Jij hebt ook altijd trucjes en maakt dingen ook altijd alleen zoals oma's dat kunnen. Het was echt heel erg gezellig!

3, 4 en 5 februari had ik mijn 'campamento de media estancia' (midstay camp) in San Luis Potosí (andere staat in Mexico). Dit kamp was verplicht en werd gehouden met de comités van Queretaro, Aguascalientes en San Luis Potosí.
Ik had er van te voren niet heel erg veel zin in, want het kamp aan het begin van het jaar was gewoon super slecht geregeld.
De locatie was heel mooi, een hacienda met een heel groot terrein om veel activiteiten te kunnen doen. De kamers waren stapelbedden zonder enkele voorzieningen. Je moest dus je eigen kussen en slaapzak meenemen. Dit vond ik iets minder, maargoed.
Ik sliep op de kamer met een Duitse, Oostenrijkse, Tsjechische en twee meiden uit Thailand. De rest van de meiden waren 3 italianen en een Franse. Zij sliepen op een andere kamer. Ook waren er nog 2 jongens. Ook beide italianen. De 4 vrijwilligers die er waren waren ook alleen mannen.

We hebben erg veel activiteiten gedaan (de een een stuk leuker dan de ander). Ook hebben we informatie gekregen over het individueel reizen en gewoon gezellig gekletst. Het was dus een erg leuk en gezellig kamp.

Op 5 februari keerden we rond het middaguur terug naar Queretaro. Daar werd ik opgehaald door Liz en Victor. Zij vertelden mij dat die avond de finale van de Super Bowl gespeeld zou worden. (Iedereen zegt altijd dat je deze ervaringen alleen meemaakt in Amerika, maar het is hier ook echt heel erg groot.) Mexico lijkt wat dat betreft heel erg op de VS, en wat er daar leeft, leeft in Mexico ook.
We zouden met vrienden van Liz en Victor naar een bar gaan om daar naar de wedstrijd te kijken. Wij, Liz, Victor en ik, snapten helemaal niks van het spel, maar hun vrienden zijn echte fanaten. De wedstrijd was tussen de New England Patriots en de Atlanta Falcons. We zouden de Falcons aanmoedigen, omdat het team van de Patriots aangemoedigd werd door Trump en de Quarterback een groot supporter van Trump was. En als Mexicaan kan je natuurlijk niet indirect Trump aanmoedigen.
In het begin van het spel snapte ik echt niet wat er aan de hand was, alleen dat iedere 2 minuten het spel werd stilgelegd omdat er een speler op de grond was gegooid, en dat er daarna weer een reclame doorheen werd gegooid.
Toen heb ik aan hun vrienden gevraagd of ze het me konden uitleggen en uiteindelijk snapte ik wat de bedoeling was. Toen werd het eigenlijk best leuk en interessant om te kijken, maar dat het spel zo vaak stopt met bijna elke keer een korte reclame tussendoor blijft irritant.
In de 'halftime', na 2 keer 15 minuten speeltijd, stonden de Falcons al erg ver voor. Iedereen was dus in een goede stemming.
Toen was het tijd voor de grote show van Lady Gaga. Deze was spectaculair en leuk om naar te kijken.
Na de halftime show zijn we naar huis gegaan. Ik had het wel af willen kijken, maar Liz vond het wel genoeg geweest. Achteraf hoorde ik dat de Patriots gewonnen hebben na een spectaculaire comeback. Dit vond ik dan wel jammer dat ik het niet gezien heb. Maar het was een hele leuke ervaring en ik weet nu eindelijk een beetje hoe het American Football werkt.

Vandaag ben ik met Valeria en haar familie in een restaurant gaan eten. Dit was heel erg gezellig.

Op dit moment ben ik me mentaal aan het voorbereiden om na een hele lange vakantie weer naar school te gaan, hahaha. Maar het naar school gaan duurt niet lang. Ik ga namelijk volgende week naar de Ruta Maya (15 februari - 24 febrauri), dus dan heb ik alsnog bijna heel februari geen school.
Ik heb heel erg veel zin in de Ruta Maya, dus daar kijk ik erg naar uit.

Op 31 januari was ik trouwens precies op de helft van mijn uitwisseling. Ik had er 165 dagen opzitten en nog 165 dagen te gaan.

Ik hoop dat de tweede helft nog geweldiger wordt dan het eerste deel en dat ik nog meer verschillende plekken in Mexico kan bezoeken en leren kennen.

Tot de volgende blog!

Maud

Orlando!!

Hallo, daar ben ik alweer met mijn blogpost over mijn ervaringen in Orlando.

We kwamen dus rond 10:00 uur aan. Eigenlijk iets voor 10:00 uur. Toen moesten we in het vliegtuig blijven zitten, omdat de douane nog niet aan het werk waren. Toen het precies 10:00 uur was mochten we het vliegtuig uit om door de douane te gaan.
Ik moest alleen door de douane, omdat Liz en Cami op een visa reizen en ik op een esta. Als ik door de douane moet voel ik me eigenlijk altijd een crimineel, ook al heb ik natuurlijk niks gedaan, maar dat wordt nog eens extra versterkt bij de Amerikaanse douane. Deze man dacht daar ook eens lekker gebruik van de maken; meisje alleen, die ga ik lekker aanpakken. Ik vond het allemaal een beetje irritant en heel overdreven, maar hij zal zich wel goed gevoeld hebben op dat moment.
Hij begon met: 'Wat kom je doen in Orlando?' , daarna 'Waar kom je vandaan vliegen?' 'Wat deed je daar in Mexico?' 'Met wie reis je?' 'Waarom zijn ze nu niet bij je?' 'Waarom woon je een jaar in Mexico?' Toen begon hij ook nog eens in het Spaans te praten (waarschijnlijk om te checken ofzo of ik wel écht wat Spaans sprak hahaha) en moest ik mijn volledige naam zeggen. Toen sloot hij af dat hij mijn naam wel heel raar vond. Tsja, daar kan ik verder ook niks aandoen antwoordde ik toen maar. Toen mocht ik uiteindelijk toch het land in. Gelukkig maar. Het zou een beetje jammer zijn geweest als ik weer op het vliegtuig terug wordt gestuurd door een rare naam en dat ik een jaar in Mexico verblijf. Maarja, iedereen die vanuit Mexico komt is natuurlijk ook meteen direct gevaarlijk, hahaha.

We waren uiteindelijk al om 11:00 uur in Orlando, maar we konden officieel het hotel pas in rond 14:00 uur. Victor zou pas 's avonds heel erg laat aankomen. We hebben toen een tijdje op het vliegveld rondgehangen en hebben toen maar besloten om toch naar het hotel te gaan om proberen in te checken.
Er is een speciale afdeling voor Disney transport op het vliegveld. Je laat dan je reservering zien en wordt in de juiste rij gezet voor jouw bus (er zijn 11 rijen die allemaal naar meer dan een hotel leidden).
Wij zaten in het Disney's Allstar Music Hotel en toen we daar aankwamen konden we gelukkig meteen inchecken. We sliepen met iedereen op 1 kamer. De kinderen (ik reken mezelf ook maar even tot kind haha) hadden allemaal een uitklapbed. Het was niet heel comfortabel, maar heb wel gewoon kunnen slapen. Je krijgt dan ook een 'Magic Band'. Daarmee kan je met Fastpass de attracties in, je kan er dingen mee betalen (alleen gemachtigden), en er je hotelkamer mee openen. Heel handig.
De rest van de dag hebben we niet veel meer gedaan. Het is in Orlando veel warmer dan in Querétaro, dus Cami en ik hebben de hele middag gezwommen.

De volgende dag gingen we naar Disney's Hollywood Studios. Dit staat echt in het teken van alle films, maar op dit moment draait eigenlijk alles om Star Wars. Ik vond dat wel gaaf! We hebben ook een foto met Kylo Ren, de 'nieuwe slechterik' in de nieuwe trilogie. Je kon ook Chewbacca ontmoeten, maar daar stond 40 min. wachttijd, dus dat hebbben we niet gedaan. In verband met de feestdagen was het ook echt super druk. Alle wachttijden waren eigenlijk overal minimaal 60 minuten.

De dag erna gingen we naar Magic Kingdom. In dit park staat ook het bekende Disney kasteel. We hadden net een attractie gedaan toen het bijna tijd was voor de Disney parade. Dan komen alle Disney figuren in een optocht voorbij. Hiervoor wilden we een goed plekje zoeken. We vonden een plekje en moesten toen nog even wachten. Ik begon een beetje mijn omgeving te verkennen en wie zat er nog geen 2 meter voor me op de grond.. Andrés Guardado, speler van PSV en het Mexicaanse nationale elftal! Toen heb ik het aan Liz, Victor en Cami vertelt. Zij hadden hem helemaal niet herkend, maar toen ik het zei wisten ze wel over wie ik het had. Toen begon de parade. Het was erg vrolijk en alle figuren kwamen dansend en op grote karren voorbij.
Na de parade vroeg Victor snel aan mij of ik een foto wilde. Ja, tuurlijk wilde ik wel een foto, maar vond het zo stom om te vragen. Toen heeft Victor het gevraagd en ben ik samen met Cami op de foto gegaan. Ik vond het zo apart dat je zo iemand dan gewoon random in Dinsey in Orlando tegenkomt.
's Avonds was er nog een show met karakters van Frozen. Dat was ook wel grappig om te zien.

Na twee dagen de hele dag rondgestruind te hebben door twee parken hadden we een dagje rust. Het weer was ook ineens helemaal omgeslagen. Het was ineens echt heel koud. Je moest echt een lange broek en een jas aan. We gingen vandaag naar Disney Springs, een groot shopping gebied. We zouden 's middags winkels gaan bekijken en om 18:00 uur hadden we tickets voor Cirque du Soleil. De winkels waren niet heel speciaal. We hadden ook nog gereserveerd bij een restaurant helemaal in de stijl van de dino's. Het heette dan ook 'T-Rex'. Daar hebben we lekker gegeten.
Van de show bij Cirque du Soleil heb ik super genoten. Het was heel spectaculair en super leuk. Daarna zijn we weer teruggekeerd naar het hotel. Het was eigenlijk te koud om buiten nog wat te doen.

De dag erna was het oudejaarsdag! We gingen naar 'Epcot Center'. In dit park waren verschillende landen nagebouwd. Daar kon je ook echt geimporteerde spullen uit die landen kopen. Dat vond ik heel erg leuk om te zien. Samen met het park Magic Kingdom waren dit de enige Disney parken die open bleven na 00:00 uur. Het was dus mega druk (nóg drukker dan de andere parken waar we geweest waren) en je kon dan ook bijna nergens in, behalve als je minstens 2 uur wilde wachten. We hebben dan ook alleen de attracties gedaan waar we fastpasses voor hadden. Daarna zijn we alle landen (Mexico, Italie, Frankrijk, Duitsland, Japan, China, VS, Noorwegen) gaan bezoeken. Daar hebben we eigenlijk de hele middag over gedaan. Het leukste vond ik dat in die landen echt mensen werken die oorspronkelijk uit die landen komen. Dus bijv. in Duitsland werken alleen Duitsers (die ook echt Duits spreken).
Om 21:00 uur waren Cami en Ximena (dochter van Victor, 3 jaar) al in slaap gevallen. Ook de dochter van 12, Xamira had geen zin meer om op te blijven. Cami was ook al daarvoor aan het zeuren of we terug konden naar het hotel. Toen heb ik wel even gezegd dat ik wel tot 00:00 uur wilde blijven. Ik ben maar een keer met oudjaar in Disney, dan ga ik niet om 21:00 uur al terug naar het hotel!! Dat vonden Liz en Victor ook wel, dus zijn we gewoon gebleven. We hadden gereserveerd in een Duits restaurant. Dat vond ik echt super leuk. Het eten was niet écht net zo lekker als in Duitsland, maar heb wel brötchen, kartoffelsalat en rode kool kunnen eten. Ook was er Duits entertainment, dus Schlagers.
Na het eten zijn we een plekje gaan zoeken om het vuurwerk te kunnen bekijken. Het was toen al heel erg druk. Om 23:40 uur vond een vuurwerkshow plaats. Dit was een show die ze normaal ook uitvoeren. Daarna werd er per land vertelt hoelaat zij het nieuwe jaar in waren gegaan en wat vuurwerk afgestoken (dus eerst China en Japan, daarna Italie, Frankrijk, Duitsland en Noorwegen, en nu waren Mexico en de VS aan de beurt). Toen begon het aftellen van 10 naar 0 en kwam er weer een hele vuurwerkshow. Zóveel vuurwerk in een keer dat afgetoken wordt heb ik denk ik nog niet eerder gezien. Het was echt heel erg mooi!!
Daarna wilden we zo snel mogelijk naar de uitgang van het park om de shuttle terug te nemen naar het hotel. Overal waren ook nog wat afterparties aan de gang. We kwamen na heel wat moeite door de drukte aan bij de shuttles. Het was alleen zo druk met mensen die naar het hotel wilden dat we wel meer dan een uur hebben moeten wachten in de rij om de shuttle naar ons hotel te nemen!!

De volgende dag hebben we wat uitgeslapen. We gingen naar Animal Kingdom. Dat was het minst drukke park. Waarschijnlijk omdat het 1 januari was en mensen nog aan het uitslapen waren. Hier hebben we dus ook meer attracties kunnen doen. Het leukste was de safari met echte wilde beesten. Het was natuurlijk ook een beetje zielig. Het wordt aangekondigd als een safari door het wild. De dieren zitten niet in hokken, maar ze zijn natuurlijk ook niet vrij. Het was wel gaaf om deze dieren te zien.
's Avonds zijn we ook nog naar een show van de Lion King gegaan. Dit was een interactieve show met allemaal liedjes uit de film. Dit vond ik ook heel erg leuk.

De laatste dag gingen we naar Universal Studios. Daar had ik ook heeeel erg naar uitgekeken. Ik was vooral heel enthousiast over de wereld van Harry Potter die daar heel groot is nagebouwd. Helaas deelden mijn reisgenoten dit enthousiasme niet, hahaha, dus jammer genoeg gingen we hier pas erg laat naartoe, toen het al donker was. Ik kon toen eigenlijk geen goede foto's meer maken. Ook, omdat we niet meer zoveel tijd hadden voordat het park zou sluiten, hebben we alles maar heel kort en snel moeten bekijken. Ik heb er wel een mooie sweater aan over gehouden!
Universal was qua attracties wel veel leuker dan alle Disney parken bij elkaar. Er waren hier veel meer attracties voor volwassenen.

De volgende dag moesten we na het ontbijt afscheid nemen van Xamira, Ximena en Victor. Zij moesten toen al op het transport naar de luchthaven. Onze vlucht zou pas 's avonds om 20:30 uur vertrekken. We zijn toen weer naar Disney Springs gegaan en hebben daar wat rondgelopen.
Toen we eindelijk naar het vliegveld konden liep alles eigenlijk heel soepel en we konden ook optijd het vliegtuig in. Toen iedereen in het vliegtuig zat kwam de mededeling dat er een defect was en dat ze het zo snel mogelijk zouden proberen te maken, maar dat wel iedereen weer het vliegtuig uit moest. Toen hebben we nog tot 22:30 uur moeten wachten en werd er ook een gate change doorgegeven. Ik denk dat ze het vliegtuig niet hebben kunnen maken en dat we met een ander toestel moesten gaan vliegen. De vlucht zelf is verder zonder problemen verlopen, maar we kwamen nu wel een stuk later in Mexico aan. Liz heeft me weer bij die zus afgezet en ik heb daar geslapen.

Alles stond inmiddels in Mexico helemaal in het teken van Driekoningen. Liz vertelde me dat dit hier voor veel families belangijker is dan het vieren van kerst. De traditie is hier dat je een 'Rosca de Reyes' koopt, een soort rond zoet brood. Iedereen mag een stuk aansnijden. Als er in het stuk dat je aansnijdt een poppetje zit (zogenaamd het kindje Jezus) moet je voor het feest dat gevierd wordt op 2 februari Tamales of Atole kopen. De avond van 4 januari sneedden we er een aan bij de zus waar ik verbleef (samen met de rest van de familie). Ik had geen poppetje, maar Liz wel.

De avond van 5 januari rond 22:00 uur kwam Victor pas weer aan in Mexico. We zijn daarna meteen naar huis doorgereden.

Opzich was het heel fijn om 's avonds te rijden omdat het op dit moment in Mexico nogal onrustig is.
De regering heeft de benzine prijzen tot 30% verhoogd, terwijl de president aan het begin van zijn regeerperiode duidelijk heeft gezegd om dit niet te doen. De mensen zijn woedend en sluiten daarom wegen af, overvallen winkels en er vindt veel geweld plaats. In Queretaro is het opzich rustig, maar in Mexico-Stad is het wel erg onrustig. Ik heb persoonlijk gelukkig tot nu toe niks van dit geweld meegemaakt, maar ik hoop dat het snel weer rustig wordt.

Toen we midden in de nacht thuis aankwamen wachtte ons ook nog een onplezierige verrassing. Ze zijn al weken bezig met de verbouwing van het huis. Er wordt bovenop het huis nog een extra verdieping gebouwd, zodat er wat meer ruimte komt, omdat er een baby opkomst is. Tot nu toe waren ze alleen buiten geweest, maar in de week dat wij weg waren waren ze ook binnen begonnen (o,a, het maken van de trap naar de nieuwe verdieping). Alles was vies en lag onder het stof. Ook was het halve huis en onze kamers afgeplakt met plastic. Echt een soort ravage.

De volgende dag was het 6 januari, dus Driekoningen. Cami had weer erg veel cadeautjes gekregen, maar ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat ik ook wat zou krijgen. Ze geven me namelijk al zoveel! Maar ook ik heb een cadeau gekregen. Namelijk, het bordspel Trival Pursuit. Daar ben ik echt super blij mee, want dat vind ik een geweldig spel. Een hele onverwachtse, maar geweldige verrassing.

Thuis hebben we ook nog een 'Rosca de Reyes' aangesneden en nu had ik wel een poppetje! Nu moet ik Atole (soort chocolademelk) kopen voor 2 februari.

Ik heb nog steeds vakantie, maar begin volgende week weer met school.

Tot de volgende blog!

Maud

Kerst in Queretaro.

Hallo!

Allereerst wil ik nogmaals iedereen een heel gelukkig nieuwjaar wensen!

Ik heb in de afgelopen weken zoveel meegemaakt, dat het me niet slim leek om álles in een blog te zetten. Deze blog zal daarom gaan over kerst. De volgende over Orlando, Disney en nieuwjaar.

Kerst wordt hier gevierd op 24 december. Ik had begrepen dat we naar Mexico-Stad zouden gaan om het daar te vieren, maar dat was niet het geval. We zouden het toch gewoon thuis vieren met wat familie. De moeder en zus van Liz kwamen al op 23 december aan (zij wonen in Mexico-Stad).

Op 24 december zouden we in totaal met 11 mensen zijn. Daar moesten dus ook cadeautjes voor gekocht worden. Ik vond het wel zo normaal om voor iedereen toch wat te kopen. Voor Liz, Victor en Cami kon ik nog wel wat verzinnen, maar voor de anderen was het toch een stuk lastiger. Uiteindelijk heb ik voor iedereen wat gekocht. Dat heeft me wel een hele dag in het winkelcentrum gekost, maar toch; missie geslaagd.

Toen kwam de dag zelf. De overige gasten zouden pas 's avonds om 22:00 uur komen. Zelf vond ik dit een beetje laat, zeker als er ook kinderen bij zijn.
In de ochtend wilden de dames (Liz, haar moeder, zus én Cami) hun nagels laten doen. Toen kon ik natuurlijk niet achterblijven. Ik vind gelakte nagels helemaal niet handig eigenlijk, maar ook dit is weer een ervaring; met de halve familie in een salon zitten om de nagels te laten lakken.

Daarna moesten we weer terug naar huis om het eten klaar te maken voor iedereen. We zouden weer Picadillo maken met kalkoen, hetzelfde als met Thanksgiving. Dit was super veel werk om dit voor 11 personen te maken. Daarna zou Victor nog verschillende dingen koken. Het kwam erop neer dat er echt veel te veel eten was.

Om 22:00 uur was het eindelijk tijd om te gaan eten. We zaten weer allemaal op ons opperbest in pak en jurk aan het diner. Cami en Pablo (jongen van 12, zoon van nicht van Liz) waren na 5 min. al klaar en gingen toen van tafel. Cami was erg moe dus is op de bank gaan slapen.
We hebben nog meedere gangen gegeten, maar er was heel erg veel eten over.

Na het eten was het tijd voor de cadeautjes. Cami had zich hier al dagen op verheugd, maar was dus al in slaap gevallen. Zij moest dus wakker gemaakt worden en dit was niet zo'n succes. Ze was heel chagerijnig dat ze wakker gemaakt werd en dit zorgde ook meteen voor een wat minder leuke sfeer. Cadeautjes worden hier ook niet omstebeurt uitgepakt, maar door elkaar en heel snel. Zo kreeg ik dus ook niet echt de kans om op het moment van uitpakken diegene die het cadeautje gekocht had te bedanken. Toen ik er de kans voor kreeg heb ik dit natuurlijk wel uitgebreid gedaan.
Maar ik heb bijvoorbeeld van de familie van de nicht van Liz geen bedankje gehad. Dat vond ik wel jammer. Je stopt toch moeite in het kopen van een cadeautje voor mensen die je eigenlijk niet zo goed kent. Maar het geeft sowieso een goed gevoel dat jij toch moeite hebt genomen om iedereen wat te geven, en daar gaat het om.

Ik heb ook erg leuke cadeaus gekregen. Van de zus en moeder van Liz heb ik een haarband, een haarclip, een accessoire voor aan mijn tas en een knuffeltje gekregen. Van Cami heb ik chocolaatjes gekregen. Van Liz, Victor en Cami heb ik een boek over het maken van taco's gekregen (Ik hou echt van taco's), een boek over het maken van torta's en een boek over de geschiedenis van Mexico. Super interessant! Ook heb ik nog een giftcard voor de Zara gekregen.
Ik vind het echt super speciaal dat ik dit allemaal heb mogen krijgen.

De volgende ochtend had Cami ook nog cadeaus van de kerstman zelf gekregen. (avond van de 24e dus van Liz en Victor en de ochtend van de 25e is de kerstman langs gekomen). Ze heeft echt heel erg veel cadeaus gekregen, o.a. een nieuwe fiets en een Ipad. Ze zal het hele jaar wel héél lief geweest zijn.

De ochtend van 25 december kwamen dezelfde mensen weer langs voor ontbijt. Dit was het hoofdgerecht van de avond ervoor. Ik ben niet iemand die heel zwaar ontbijt, dus zoveel heb ik dan ook niet gegeten, maar het was wel heel lekker.

Daarna moest alle troep van de avond ervoor nog opgeruimd worden. Hier hebben we echt heel lang over gedaan, maar uiteindelijk was alles opgeruimd. Ik heb de hele vaat afgedroogd, en dat was nogal wat.

Verder is 25 december hier helemaal niks. Er wordt dan verder niks meer gevierd. We hebben de hele dag dan ook niks meer gedaan. Laat in de middag hebben we onze koffers ingepakt en zijn naar Mexico-Stad vertrokken.
We kwamen daar laat aan en hebben toen met oma en de twee zussen van Liz taco's gegeten. We zouden 2 nachten, voordat we naar Orlando zouden vliegen, bij de familie overnachten. Liz en Cami sliepen bij oma en de ene zus in huis. Ik werd bij het huis van de andere zus afgezet om daar te slapen. Overdag werd ik weer opgehaald door Liz en die dagen hebben we vooral veel shopping mall's gezien.
Een middag ben ik met Marianna (jongste zus van Liz), zij had met een vriend afgesproken, naar een muurschildering van een bekende kunstenaar geweest. Ook hebben we toen in het World Trade Center gegeten. In de top van het gebouw zit een restaurant dat ronddraait zodat je langzaam de hele stad ziet. Het was toen al donker, maar toch gaaf om zo Mexico-Stad te zien.

Op dinsdag 27 december moest ik om 01:30 uur opstaan. Liz en Cami zouden mij komen ophalen om 02:00 uur. Ons vliegtuig naar Orlando zou vertrekken om 5:50 uur. Het was dus lekker vroeg.

We zijn op tijd vertokken en zijn rond 10:00 uur (Orlando tijd) geland in Orlando.

Ik moet toch wel toegeven dat ik tijdens de kerst thuis en Nederland een beetje gemist heb. Met kerst ontbrak het me toch een beetje aan écht familiegevoel.

Tot de volgende blog over Orlando!

Maud