Lieve allemaal,

Hier weer een lange blog uit het inmiddels bloedhete Queretaro. Elke dag is het hier tussen de 30 en 35 graden en terwijl het in de winter al rond 17:00 uur begon af te koelen, gebeurt dat nu niet meer. Ik ben daarom ook heel erg blij met airco op mijn kamer. Het regenseizoen begint wel bijna. Overdag is het dan heel warm, met 's avonds hele heftige buien.

Ik zal maar meteen met het belangrijkste nieuws beginnen. De baby is geboren!! De bevalling is niet 'natuurlijk' verlopen, maar er was van te voren al gepland op welke dag de baby geboren zou worden. Eerst zou dit vrijdag 12 mei zijn, maar uiteindelijk is dit verplaatst naar maandag 15 mei. Rond 08:30 uur is die dag André geboren. Zijn volledige naam is André Leonardo Sixto Gúzman. Hij is helemaal gezond en woog ongeveer 3,5 kilo.
Liz had erg veel pijn na de bevalling en kon eigenlijk niet lopen. Ze zijn nog tot donderdag in het ziekenhuis gebleven en daarna mochten ze naar huis.
Inmiddels gaat het met Liz weer goed en heeft ze helemaal geen pijn meer. Ook met André is alles goed. Dus, Kaj, je bent niet meer mijn enige broertje, haha!

Op zaterdag 6 mei heb ik samen met Karyme, Valeria, het zusje van Valeria en een vriendin van Karyme ConQue bezocht. Dit is een heel groot comic festival, waar ook erg veel bekende mensen(uit de comic wereld/acteurs) komen om hun verhaal te doen. Karyme wilde vooral gaan omdat acteur Tom Holland zou komen (hij speelt Spiderman in de nieuwe film 'Spiderman Homecoming' die uitkomt op 7 juli). Dit bleek al snel een besloten evenement te zijn voor mensen die heel veel geld hadden neergelegd. Maar met alleen deze mensen kregen ze de zaal niet vol en na veel duwen en trekken konden we toch naar binnen. Karyme was helemaal blij en ik vond het ook leuk om te zien! Ik ben helemaal niet zo'n fan van Marvel of comics, maar het was een heel leuk en interessant evenement. Ook de interviews met bekende mensen waren heel interessant!

Dan nog even terug naar het reisje dat ik heb gemaakt van 8 t/m 14 mei in Baja California Sur.
Maandag 8 mei werden Monika (meisje uit Tsjechië) en ik door Victor op de luchthaven in Mexico afgezet. Onze vlucht vertrok om 10:30 uur, dus we moesten al erg vroeg op.

Op de luchthaven is alles goed gegaan en met de taxi zijn we naar ons hotel gegaan en daar ingecheckt.
Al snel daarna begon Monika raar en gestrest te doen. Wat bleek; ze had alleen wat contant geld meegenomen om de hotels en het eten te betalen en haar betaalpas thuisgelaten. Ze had geen rekening gehouden dat we ons met publiek transport moesten vervoeren en dat er op reis altijd onverwachte kosten bijkomen. Ook hadden we voordat we op reis gingen afgesproken om in La Paz een dagexcursie te doen naar het eiland 'Espítitu Santo'. Maar ook hier had ze geen geld voor. Hierdoor was de sfeer niet optimaal, maar deze is wel verbeterd na een paar dagen.

's Middags hebben we de stad bezocht. We hebben meerdere kerkjes en musea bezocht. Ook hebben we over de 'Malecón' gelopen. Dit is de boulevard in La Paz.
La Paz is een hele mooie stad en er zijn bijna geen Amerikanen te bekennen (ener zitten er genoeg in de rest van de regio). Dit vond ik de mooiste en leukste stad van alles wat we gezien hebben.

We sliepen twee nachten in La Paz,omdat we dus die excursie wilden doen. Ik heb toen het besluit genomen zelf deze excursie te doen. Ik ben er waarschijnlijk maar een keer in mijn leven.
Het was het zeker waard. Het was echt mega mooi! We hebben vogels, zeeleeuwen en dolfijnen gezien. Ook mochten we snorkelen en kon je de zeeleeuwen onderwater volgen. Daarna hadden we lunch aan een erg mooi strand. Er was daar helemaal niks. Alleen wit zand en een hele blauwe zee.
Ik kan deze excursie echt aan iedereen aanraden.

Na twee nachten in La Paz zijn we doorgereisd (per bus) naar het plaatsje Todos Santos. Dit is een heel klein artistiek dorpje. Er zijn veel kunstgalerijen.
Dit dorpje is helaas overspoeld met Amerikanen (of zoals wij ze hier noemen:"Gringos"). Alles is mega duur en je wordt alleen maar in het Engels aangesproken. Ook als je laat horen dat je wel Spaans spreekt, gaan ze alsnog door in het Engels. Ook alles wordt aangeboden in Dollars.
Ook in Cabo San Lucas is álles is het Engels en dollars. Ik bevond me bijna inde vs en dat is niet echt positief als je je in Mexico wilt bevinden, haha.

De dag daarna reisden we door naar San José Del Cabo. Dit was wel weer iets meer Mexicaans, maar er hebben zich ook veel gringos gevestigd. Ook hier kan je veel kunstgalerijen bezoeken. Het hoofdplein is heel mooi.

Na een nacht zijn we weer verder gegaan naar Cabo San Lucas. De rit hier naartoe was echt heel erg mooi. De wegliep precies langs de zee en deze had hele mooie rotsen in het water. Wat wel weer jammer was is dat het merendeel al was vol gebouwd met hotels en resorts.

Ik was heel benieuwd naar Cabo San Lucas. Hier staat bijvoorbeeld ook de bekende 'Arco'. Ook deze stad is voor een groot deel al ingericht voor all Amerikaanse toeristen. Maar als je richting het water loopt is het wel super mooi. Het water is heel mooi blauw en op de achtergrond allemaal rotsen. Het lijkt net een schilderij!

We hebben ook een bootje gepakt die ons een korte tour gaf langs alle rosten (o.a. 'Arco') en 'playa del amor' /'playa del divorcio'. Dit was ook erg leuk.
De laatste dag hebben we gerust en eigenlijk alleen aan het strand gelegen. Die ochtend hadden we in het hotel twee andere studenten van AFS ontmoet. We wisten van elkaar helemaal niet dat we allebei naar Baja California Sur zouden gaan,en het was toen al helemaal toevallig dat ze ook nog in precies hetzelfde hotel als dat wij zaten verbleven. We hebben toen met hun aan het strand gelegen. Ook dit was heel gezellig.
Ik heb trouwens ook nog de finale van het Eurovisie Songfestival live gekeken aan het zwembad van het hotel. Dat mag namelijk niet gemist worden, haha!

Op zondag moesten we alweer vroeg op en zijn we met een shuttle naar de luchthaven gegaan. We hebben de hele dag gereisd en ik was pas rond 19:30 uur thuis.

Ik zou dit deel Mexico zeker aanraden, maar je zal er geen authentiek Mexico aantreffen. Ook raad ik aan zo snel mogelijk te gaan, voordat het net zo vol gebouwd wordt als Cancún en Playa del Carmen.

Na dit reisje heb ik een weekje school gehad en zaterdag weer vertrokken naar Toluca voor het volgende reisje.Dit was georganiseerd door het comité Toluca. Toluca ligt op ongeveer 3 uur met de bus van Queretaro. Het ligt in de staat 'Estado de México'. Ik wilde graag met dit reisje mee omdat we de piramides 'Teotihuacan' zouden gaan bezoeken.Ook was ik heel benieuwd naar alle mensen die mee zouden gaan en weer nieuwe verhalen te horen.
We werden opgehaald (ook Monika en Fay (Thailand) uit Queretaro gingen mee met dit reisje) door iemand van AFS die ons voor 2 nachten in huis zou nemen.
In het programma stond dat we om 10:00 uur moesten arriveren, maar waarom is mij nog steeds een raadsel. We hebben tot 14:00 uur helemaal niks gedaan.Hierna hebben we met een klein groepje het centrum van Toluca bezocht. Dit was wel gezellig.

Ook een van de eerste dingen die ik toen te horen kreeg was dat we niét naar Teotihuacan zouden gaan. Het programma was veranderd en dit hadden ze ook naar Aurora (coördinator Queretaro)gestuurd. Maar Aurora, zoals dit áltijd gebeurt, had weer niks laten weten/niks geregeld, dus hier wisten wij niks vanaf.
Toen heb ik het nog proberen te regelen apart van de groep, maar dat werd uiteindelijk ook niks. Dus, helaas.

Op zondag hebben we een kleine tempel bezocht en het bijbehorende dorpje Malinalco. Dit was niet heel speciaal, maar wel leuk om te zien.
Maandag zijn we vertrokken naar het dorpje Tonatico. Daar zouden we de resterende twee nachten in een hotel doorbrengen. Nadat we onze spullen hadden geplaatst in het hotel zijn we doorgereden naar het dorpje Taxco. Dit dorpje ligt in de staat Guererro en voor ons is deze staat verboden om te bezoeken.Maar omdat we met AFS gingen mocht het ineens wel.
Taxco is een heel mooi en authentiek dorpje. De kerk op het hoofdplein is echt heel erg mooi! De straatjes zijn heel klein en er worden overal zilveren sieraden verkocht. Taxco staat namelijk bekend om de zilvermijnen.
In de avond zijn we weer teruggereden naar het hotel in Tonatico.

Het reisje was trouwens georganiseerd voor de studenten in Toluca, Queretaro, Tonatico en Mexico-Stad.Onze groep bestond uit vier Thailanders, twee Braziliaanse, twee Russen, twee Duitsers, een Noorse, een Hongaarse, drie Japanners, een Tsjechische en ik. Ik vond het een hele leuke groep. Ook was het een wonder dat er geen Italianen mee waren met de reis. Die zijn er namelijk in overvloed, haha.

Ik vond het super leuk om te zien dat mensen van zoveel nationaliteiten zo goed Spaans hebben leren praten.Alleen de studenten uit Thailand hebben in 9 maanden hélemaal niks geleerd. Ze verstaan de makkelijkste zinnen/woorden nog niet eens. Het is misschien extra lastig voor hun, maar de studenten uit Japan hebben het wel geleerd. Met motivatie is het gewoon mogelijk!

In het hotel hebben we de hele avond met een groepje gezellig gekletst en gekaart.

Dinsdag zijn we naar een school gegaan en daar moesten we AFS aanprijzen aan de studenten daar. Ook moesten we wat vertellen over ons eigen land. Op dat soort momenten vind ik het wel jammer dat ik maar alleen ben, want met meerdere studenten uit 1 land kan je meer vertellen, denk ik.
Daarna hebben we nog een soort festival bijgewoond, waarin leraren en leerlingen allerlei optredens gaven, zoals dans, zang en theater.
Ook de twee studenten uit Rusland hebben nog de typische dans uit Rusland laten zien. Dit was heel leuk om te zien.
Die avond hebben we nog gezwommen en daarna weer kaartspelletjes gespeeld.

Ik vond het super gezellig met iedereen en zo leuk om te zien dat er geen woord Engels meer gesproken hoeft te worden. Iedereen communiceert perfect met elkaar in het Spaans. (Behalve de studenten uit Thailand. Zij zoeken geen contact met anderen, alleen met landgenoten en spreken geen Spaans.)

Morgen en overmorgen heb ik nog school en dan is mijn 'schooljaar' officieel afgelopen. Dit is een heel raar gevoel, omdat ik hier nog ben tot 7 juli, maar toch de meerderheid van deze mensen niet meer ga zien.

Stap voor stap komt overal een einde aan. Over 44 dagen stap ik alweer op het vliegtuig richting Nederland.Dit geeft aan de ene kant rust, dat ik iedereen in Nederland weer zal gaan zien, maar aan de andere kant heel veel stress. Ik moet nog super veel regelen.Maar de stress is vooral dat ik het hier super naar mijn zin heb, mijn Spaans gaat goed en ik heb hele leuke vrienden. Op het moment dat je 'dit leven'verlaat zal het nooit meer terugkeren. Ook als je nog eens op bezoek gaat zal niets meer hetzelfde zijn.

Dus ga jullie maar alvast voorbereiden. Binnenkort kom ik jullie allemaal (en vooral Kaj) weer lekker vervelen.

Tot de volgende blog!

Maud