Hallo!

Weer even een nieuwe blog.

In mijn vorige blog schreef ik dat ik 'volgende week' weer naar school zou gaan. Dat naar school gaan is nog even verder uitgesteld tot 7 februari (morgen). Mijn klasgenoten moesten wel al eerder naar school, maar dit ivm een examen. Dit examen hoef ik als uitwisselingsstudent niet te doen, dus heb ik vakantie tot 7 februari.

Vandaag, 6 februari, was bijna iedereen vrij. Dit omdat op 5 februari 1917 de grondwet in werking trad, dit jaar dus precies 100 jaar geleden. De president komt hiervoor ieder jaar naar Queretaro (omdat hier de grondwet is getekend). Ik heb er verder niks van gezien, maar het was wel erg druk op de weg en heel veel wegen waren afgesloten.

In mijn resterende weken van vakantie heb ik niet al te veel gedaan.

Op zaterdag 21 januari had ik een babyshower van de moeder van een vriendin van Cami. Hier is een babyshower een erg belangrijk onderdeel van het zwanger zijn, en ook Liz zal er een gaan organiseren.
Alles is versierd in de kleur van het geslacht, in dit geval roze, en er zijn alleen vrouwen aanwezig. Er worden spelletjes gespeeld die te maken hebben met babies/het moederschap enz. Na het ontbijt (chilaquiles, echt Mexicaans) werden er ook zoete dingen gegeten en een grote taart aangesneden.
Ik vond het allemaal een beetje 'Amerikaans over de top', maar het was een leuke ervaring.
Nu moet er thuis nog een babyshower georganiseerd worden!

Op zaterdag 29 januari zijn we met het gezin naar Bernal gegaan, een dorpje in Queretaro op ongeveer 1 uur rijden vanuit de stad. Hier staat ook de 'peña de Bernal', een grote rots. Deze wilde ik al erg lang zien, en vond het heel leuk dat we er eindelijk naartoe gingen.

Op donderdag 2 februari ben ik mijn vriendinnen in de pauze op school gaan opzoeken na mijn Spaanse les. Het was weer heel leuk om ze allemaal te zien. Na de pauze zou ik weer gaan, maar Karyme stelde voor dat ik zou blijven totdat ze uit waren, en dat we dan samen (Karyme, Valeria en ik) naar het huis van haar opa en oma zouden gaan om Tamales te maken. Die dag was de dag van de Tamales en Atole. Ik ben de hele middag, tot 9 uur, bij Karyme gebleven.
Het was zo leuk om haar oma aan het werk te zien. Ze maakte de Tamales alsof het geen moeite kostte en zoals alleen een oma dat kan. Wij, 'de jongeren', hadden er heel erg veel moeite mee. Oma Mien, dit deed me een beetje aan jou denken. Jij hebt ook altijd trucjes en maakt dingen ook altijd alleen zoals oma's dat kunnen. Het was echt heel erg gezellig!

3, 4 en 5 februari had ik mijn 'campamento de media estancia' (midstay camp) in San Luis Potosí (andere staat in Mexico). Dit kamp was verplicht en werd gehouden met de comités van Queretaro, Aguascalientes en San Luis Potosí.
Ik had er van te voren niet heel erg veel zin in, want het kamp aan het begin van het jaar was gewoon super slecht geregeld.
De locatie was heel mooi, een hacienda met een heel groot terrein om veel activiteiten te kunnen doen. De kamers waren stapelbedden zonder enkele voorzieningen. Je moest dus je eigen kussen en slaapzak meenemen. Dit vond ik iets minder, maargoed.
Ik sliep op de kamer met een Duitse, Oostenrijkse, Tsjechische en twee meiden uit Thailand. De rest van de meiden waren 3 italianen en een Franse. Zij sliepen op een andere kamer. Ook waren er nog 2 jongens. Ook beide italianen. De 4 vrijwilligers die er waren waren ook alleen mannen.

We hebben erg veel activiteiten gedaan (de een een stuk leuker dan de ander). Ook hebben we informatie gekregen over het individueel reizen en gewoon gezellig gekletst. Het was dus een erg leuk en gezellig kamp.

Op 5 februari keerden we rond het middaguur terug naar Queretaro. Daar werd ik opgehaald door Liz en Victor. Zij vertelden mij dat die avond de finale van de Super Bowl gespeeld zou worden. (Iedereen zegt altijd dat je deze ervaringen alleen meemaakt in Amerika, maar het is hier ook echt heel erg groot.) Mexico lijkt wat dat betreft heel erg op de VS, en wat er daar leeft, leeft in Mexico ook.
We zouden met vrienden van Liz en Victor naar een bar gaan om daar naar de wedstrijd te kijken. Wij, Liz, Victor en ik, snapten helemaal niks van het spel, maar hun vrienden zijn echte fanaten. De wedstrijd was tussen de New England Patriots en de Atlanta Falcons. We zouden de Falcons aanmoedigen, omdat het team van de Patriots aangemoedigd werd door Trump en de Quarterback een groot supporter van Trump was. En als Mexicaan kan je natuurlijk niet indirect Trump aanmoedigen.
In het begin van het spel snapte ik echt niet wat er aan de hand was, alleen dat iedere 2 minuten het spel werd stilgelegd omdat er een speler op de grond was gegooid, en dat er daarna weer een reclame doorheen werd gegooid.
Toen heb ik aan hun vrienden gevraagd of ze het me konden uitleggen en uiteindelijk snapte ik wat de bedoeling was. Toen werd het eigenlijk best leuk en interessant om te kijken, maar dat het spel zo vaak stopt met bijna elke keer een korte reclame tussendoor blijft irritant.
In de 'halftime', na 2 keer 15 minuten speeltijd, stonden de Falcons al erg ver voor. Iedereen was dus in een goede stemming.
Toen was het tijd voor de grote show van Lady Gaga. Deze was spectaculair en leuk om naar te kijken.
Na de halftime show zijn we naar huis gegaan. Ik had het wel af willen kijken, maar Liz vond het wel genoeg geweest. Achteraf hoorde ik dat de Patriots gewonnen hebben na een spectaculaire comeback. Dit vond ik dan wel jammer dat ik het niet gezien heb. Maar het was een hele leuke ervaring en ik weet nu eindelijk een beetje hoe het American Football werkt.

Vandaag ben ik met Valeria en haar familie in een restaurant gaan eten. Dit was heel erg gezellig.

Op dit moment ben ik me mentaal aan het voorbereiden om na een hele lange vakantie weer naar school te gaan, hahaha. Maar het naar school gaan duurt niet lang. Ik ga namelijk volgende week naar de Ruta Maya (15 februari - 24 febrauri), dus dan heb ik alsnog bijna heel februari geen school.
Ik heb heel erg veel zin in de Ruta Maya, dus daar kijk ik erg naar uit.

Op 31 januari was ik trouwens precies op de helft van mijn uitwisseling. Ik had er 165 dagen opzitten en nog 165 dagen te gaan.

Ik hoop dat de tweede helft nog geweldiger wordt dan het eerste deel en dat ik nog meer verschillende plekken in Mexico kan bezoeken en leren kennen.

Tot de volgende blog!

Maud