Eigenlijk had ik nog een blog willen schrijven voor mijn vertrek naar Mexico, maar dat is er niet meer van gekomen. Ik had namelijk het inpakken een beetje overschat..

De laatste week was voor mij erg druk. Op maandagavond zijn we teruggekomen van onze vakantie uit Noorwegen. Het was een hele leuke laatste vakantie samen!
Op dinsdag en woensdag heb ik de laatste dingen voor mijn vertrek moeten regelen. Donderdag heb ik alles ingepakt. Zoals ik al zei duurde dat iets langer dan verwacht. Ik wilde namelijk veel te veel dingen meenemen, zodat mijn koffer al snel 25 kg woog. Ik mocht maximaal 23 kilo meenemen. Dus, koffer weer uitgepakt en geprobeerd wat 'onnodige' dingen eruit te halen. Dit was bijna niet te doen, want ik had echt alles nodig!! ;)
Om half 7 gingen we met het gezin voor de laatste keer uiteten. Toen was ik nog steeds niet klaar met mijn koffer, dus zou ik alles na het eten helemaal in orde moeten maken. Het eten was echt super lekker! Het nadeel was dat we pas rond 22:15 uur thuis waren. Toen moest ik dus nog mijn koffer 23 kg of minder laten wegen. Papa heeft toen maar maatregelen genomen en bepaalde dingen eruit gehaald, haha. Toen woog mijn koffer precies 23 kg. Eindelijk! Daarna kon ik eindelijk gaan slapen (rond 00:00 uur), en om 4:15 uur ging de wekker alweer.

De volgende ochtend vertrokken we rond half 6 naar Schiphol. Onderweg hadden we met opa en oma afgesproken zodat we samen konden rijden.
Aangekomen op schiphol gingen we naar de incheckbalie. Daar stond een vrijwilliger van AFS op ons te wachten. We konden eerst nog wat gaan drinken en moesten om 8.15 uur weer terug zijn. Voordat we terug gingen naar de incheckbalie namen we al afscheid. Het viel me echt zwaar en het was erg emotioneel. Bij de incheckbalie namen we nog een keer afscheid. Toen moest ik door de douane (met de andere jongen die ook naar Mexico gaat). Eerst voelde ik me helemaal niet fijn, maar ik had nog steeds heel veel zin om te gaan. Het afscheid nemen was gewoon echt niet fijn. Maar na een tijdje werd ik weer helemaal rustig en voelde me weer goed.

De vlucht was lang, maar alles is goed verlopen. De stewardess die we hadden was ook super vriendelijk. Ze was heel erg geinteresseerd in ons en wat we in Mexico gingen doen! Echt heel leuk! Toen we haar later bij de 'migration' weer tegenkwamen zwaaide ze ook nog naar ons!
Tijdens de vlucht sprak een meisje me aan. Ze had mijn shirt gezien en zag dat ik van AFS was. Ze kwam uit Tsjechie en ging ook met AFS naar Mexico. We zijn samen met haar door de douane gegaan. Daarna zagen we meteen de mensen van AFS. Ze brachten ons naar een plaats op het vliegveld en we kregen een lunchpakket. We dachten dat we meteen mochten gaan, zodat we naar het kamp konden, maar we moesten nog heel erg lang wachten. Het was toen rond 14:30 uur en we zijn pas vertrokken om 18:00 uur. Het was voor ons al nacht en het was heel zwaar om zo lang nog op het vliegveld te zitten.
Nadat we eindelijk op het kamp aangekomen waren werd ons verteld dat we onze grote koffer niet naar de kamers mee mochten nemen. Dus, met ons jetlag-hoofd en lichaam moesten we nog eens even goed gaan nadenken over wat we voor 2 nachten mee wilden nemen. Jaja, goed geregeld. Nadat we dat gedaan hadden wilde iedereen naar de kamers. Maar nee, we moesten.. weer wachten. Geen mens weet waarom en iedereen was het wachten echt helemaal zat! Toen we eindelijk naar de kamers mochten bleken het slaapzalen te zijn met wel 25 bedden in totaal (stapelbedden). Er waren 4 wasbakken, 3 douches en 3 wc's. Ik wilde na de lange reis wel even douchen, maar dat ging even anders dan gepland. Er kwamen echt 3 straaltjes ijskoud water uit de kraan. Daar kon ik dus helemaal niks mee. Ik heb maar een beetje 'geimproviseerd' gedoucht, maar mijn haar wassen heb ik niet eens geprobeerd. Dat was niet mogelijk.

De volgende dat moestten we om 08:00 uur opstaan. Ik was al veel eerder wakker door de jetlag. Doordat ik zo vroeg wakker was, samen met bijna iedereen (de meesten komen namelijk uit Europa), moesten we weer heel lang wachten voordat we wat gingen doen. We hebben de hele dag informatie gekregen en spelletjes en workshops gedaan. Ik heb ook hele leuke mensen leren kennen uit Belgie, Tsjechie, Brazilie en Hongarije. Er was ook een vrijwilliger die een jaar in Duitsland had gezeten. Hij zat heel dicht bij de grens met Nederland en werd helemaal enthousiast toen ik zei dat ik uit Eindhoven kwam. Hij wist waar het lag en is er vaak geweest. Ik heb veel met hem gepraat over Nederland. Echt super leuk!
's Avonds hadden we een talentenshow en moest iedereen iets typisch uit hun land laten zien. Wij hebben samen met de studenten uit Belgie de 'kabouterdans' gedaan. Dat was echt heel erg grappig!

Zondag moest ik om 09:00 uur vertrekken met de bus. We werden met een busje naar het busstation gebracht, daar moesten we weer een uur wachten. De bus was echt heel comfortabel en ik heb wat geslapen. Toen we uit de bus kwamen gingen we vrijwel meteen onze gastfamilies ontmoeten. Dit was echt heel erg leuk. Ze hadden een heel leuk bord gemaakt! Daarna zijn we wat gaan eten in het grootste winkelcentrum van Queretaro. Lekker!

Hierna zijn we naar 'huis' gegaan. Ze hebben me een rondleiding gegeven en me de regels verteld, niet streng, maar wel duidelijk. Daarna heb ik, samen met mijn gastzusje Camila nog een nagesynchroniseerde Spaanse film gezien met Spaanse ondertiteling. Dat was lastig, maar wel leuk.

Vandaag ben ik voor het eerst naar school geweest. Liz ging met mij mee. Er was een soort openingsceremonie en wij, de uitwisselingsstudenten, werden aan de hele school (High School gedeelte) voorgesteld. Daarna was er ook nog een soort musical optreden van studenten. Ook heeft de school een mascotte. Echt leuk! Het voelt wel allemaal nog wat ongemakkelijk, ook omdat ik dus nog heel weinig kan verstaan. Iedereen praat namelijk zoo snel.
Woensdag ga ik echt beginnen met lessen. De meeste lessen zijn wel 'gewoon', maar de meest speciale les is 'ritmos Latinos' op donderdag van 13:00 uur / 15:00 uur. Het is Latino dansen, en als er iets is wat ik niet kan is het dansen, en al helemaal niet als een Latina. Maarja, we gaan het zien. Het is tenminste wel wat nieuws ;).

Dit was het denk ik voor nu. Tot de volgende blog!

Maud